Kültür Endüstrisi ve Kitle İletişim Araçlarının Etkisi Bağlamında Televizyonun İşlevinin Yeniden Değerlendirilmesi ve Netflix Örneği

Year 2023, Issue: 17 - World of the Pain / Pain of the World, 296 - 320, 23.05.2023

İbrahim Emre Günay

https://doi.org/10.47124/viraverita.1132911

Abstract

Kültür endüstrisi kültür yoluyla insanların farklılıklarını yok ederek onları türdeş hale getirmektedir ve insanları kitlesel üretim ve tüketimle davranışsal ve düşünsel olarak biçimlendirerek var olan düzenle bütünleştirmekte ve sistemi yeniden üretmektedir. Kitle iletişim araçları kullanılarak kültür rasyonel bir şekilde eğlence ile bütünleştirilmiş, standartlaşmış ve kapitalizmin bir parçası olmuştur. Böylece insanlar acılarını unutmakta ve düşünmekten kaçarak eleştirel yaklaşımdan uzaklaşmaktadırlar. Gerçeklik ile asıl gerçeklik arasındaki sınırlar kültür endüstrisince bilinçli bir biçimde bulanıklaştırılmaktadır ve insanlar bir yanılsama içine hapsedilmektedir. Televizyon kültürü eğlenceye dönüştüren ve insanların en fazla maruz kaldığı kitle iletişim aracı olması dolayısıyla önemlidir. Televizyonda düşünme ve konuşmanın yerini imaj ve temsil almıştır. Televizyon yayın akışındaki programlarla bir eğlence çerçevesi sunar. Kısa süreli ve sürekli akan milyonlarca resim, düşüncenin dışarıda bırakılmasını zorunlu kılarken, insanlar eğlenerek birbirine benzemekte ve biçimlenmeye hazır hale gelmektedir. Bu çalışmada ana hatlarıyla Frankfurt Okulu hakkında bilgilendirme yapılacak ve sonrasında Adorno ve Horheimer’ın düşünceleri temelinde kültür endüstrisi ve kitle iletişim araçları arasındaki ilişki irdelenerek televizyonun işlevi açıklanmaya çalışılacaktır.

Keywords

Kültür Endüstrisi, Kitle İletişim Araçları, Televizyon, Tüketim, Kapitalizm

The Re-evaluation of the Function of Television and the Example of Netflix in the Context of Culture Industry and Mass Media

Abstract

The culture industry destroys the differences of people through culture, homogenizes them and integrates them with the existing order. In other words, it reproduces the system by shaping people behaviorally and intellectually through mass production and consumption. By using mass media, culture has been rationally integrated with entertainment, standardized and become a part of capitalism. Thus, people forget their pain and avoid thinking and critical approach. The boundaries between reality and actual reality are deliberately blurred by the culture industry and people are trapped in an illusion. Television is important because it is the mass media that transforms culture into entertainment and that people are exposed to the most. Image and representation have replaced thinking and speaking on television. It provides an entertainment framework with programs in the television broadcast stream. While millions of short-term and constantly flowing pictures make it necessary to exclude thought, people become alike and ready to be shaped by having fun. In this study, information will be given about the Frankfurt School, and then the function of television will be tried to be explained by examining the relationship between the culture industry and mass media on the basis of the thoughts of Adorno and Horheimer.

Keywords

Culture Industry, Mass media, Television, Consumption, Capitalizm

References

• Adorno, T. W. (1954). How to Look at Television. In The Quarterly of Film and Television. 8 (3). 213- 235.
• Adorno, T. W. (2007). Kültür Endüstrisi: Kültür Yönetimi. (Nihat Ünler ve Diğerleri, Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Adorno, T. W. (2017). Minima moralia. (O. Koçak ve A.Doğukan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Adorno, T.W. (2018). Müzik Yazıları. (Ş. Öztürk, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Anderson, P. (2004). Batı Marksizmi Üzerine Düşünceler, (B. Aksoy, Çev ). İstanbul: Birikim yayınları.
• Ayas, G. (2015). Müzik Sosyolojisi: Sorunlar-Yaklaşımlar-Tartışmalar. İstanbul: Doğu Kitabevi.
• Aziz, A. (1975). Televizyonun Yetişkin Eğitimindeki Yeri ve Önemi. Ankara: Türkiye ve Orta Doğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları.
• Baudrillard, J. (2017). Tüketim Toplumu. (N. Tutal, F. Keskin, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Baudrillard, J. (2020). Nesneler Sistemi. (O. Adanır, A. Favaro, Çev. ). Ankara: Doğu Batı Yayınları.
• Çağan, K. (2003). Popüler Kültür ve Sanat. Ankara: Altınküre Yayınları.
• Çam, Ş. (2008). Medya Çalışmalarında İdeoloji. Ankara: De Ki Basım Yayım.
• Esslin, M. (2001). Televizyon Çağı / TV Beyaz Camın Arkası. İstanbul: Pınar Yayınları.
• Geçer, E. (2015). Medya ve Popüler Kültür. İstanbul: Metamorfoz Yayıncılık.
• Giddens, A. (2000). Sosyoloji. (Hüseyin Özel ve Diğerleri, Çev. ). Ankara: Ayraç Yayınevi.
• Güneş, S. (2006). Enformasyon Toplumunun Putları. Ankara: Hece Yayınları.
• Held, D. (1980). Introduction to Critical Theory. California: University of California Press.
• Held, D. (1987). Introduction to Critical Theory. London: Hutchinson&Co Ltd.
• Horkheimer, M., Adorno, T. (1995). Aydınlanmanın Diyalektiği I. (N. Ülner, E.Ö. Karadoğan, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Horkheimer, M., Adorno, T.W. (1996). Aydınlanmanın Diyalektiği Felsefi Fragmanlar II. (Oğuz Özügül, Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Horkheimer, M. (2005). Akıl Tutulması. (6. Baskı). (Orhan Koçak, Çev.). İstanbul: Metis yayınları.
• Huhn, T. (2006). The Cambridge companion to Adorno. New York: Cambridge University Press.
• Jay, M. (1989). Diyalektik İmgelem: Frankfurt Okulu ve Sosyal araştırmalar Enstitüsü Tarihi 1923- 1950, (Ünsal Oskay, Çev. ). İstanbul: Ara Yayıncılık.
• Jay, M. (2014). Diyalektik İmgelem. Frankfurt Okulu’nun Tarihi ve Çalışmaları [1923-1950]. (S.Doğan, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Kaplan, Y. (1991). Öykü Anlatma ve Mit Üretme Aracı Olarak Televizyon, Enformasyon Devrimi Efsanesi, (Yusuf Kaplan, Çev.). Kayseri: Rey Yayıncılık.
• Kejanlıoğlu, B. (2005). Frankfurt Okulu'nun Eleştirel Bir Uğrağı İletişim ve Medya. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
• Kellner, D. (2010). Kültür Endüstrileri. Kitle İletişim Kuramları. ( E. Mutlu, Çev.). (2. Baskı). Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Kızılçelik, S. (2013). Frankfurt Okulu. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Laplanto, L. (1992). Televizyon: Düşünmeyi Engelleyen Makine, Medya Dünyası. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Marcuse, H. (1968). Tek Boyutlu İnsan. (Seçkin Çağan, Çev.). İstanbul: May Yayınları.
• Mete, M. (1999). Televizyon Yayınlarının Türk Toplumu Üzerindeki Etkisi. Ankara: Atatürk Kültür Merkezi Başkanlığı Yayınları.
• Mutlu, E. (2005). Niçin Televizyon Seyrediyoruz?. Globalleşme, Popüler Kültür ve Medya. Ankara: Ütopya Yayınları.
• Mutlu, E. (2008). Televizyonu Anlamak. Ankara: Ayraç Yayınları.
• Şan, M.K. ve Hira, İ. (2013). Frankfurt Okulu ve Kültür Endüstrisi Eleştirisi. http://www.daplatform.com/images/frankfurtokulu.pdf/.