Modern Suriye şiiri, bu sembollerin taşıdığı mana istiflemesi nedeniyle sanatsal Kur’ân sembollerine dikkat etmiştir ki, bu, kısa bir ifadede metnin bütünüyle içermesi muhtemel olmayan uzun bir hikâyeye veya olaya atıfta bulunabilme şeklindedir. Sembol, telaffuzu özetleyen ve anlamı tamamlayan bu işlevi yerine getirir. Çalışma, yirminci yüzyılın ilk yarısında serbest şiirden (tefʽîle şiirinden) öncesine ve sonrasına kadar modern Suriye şiirini ele aldı ve Ömer Ebû Rîşe, Khalîl Merdem, Muhammed el-Bezm, Bedevî el-Cebel, Munîr el-Kelâlîb, Ömer Ebû Kavs ve diğerlerine yer verdi. Çalışma, bu şairlerin, Kur’ân’ın işaret ettiği anlam yüklü delalet örneklerinden istifade ederek ve sanatsal olarak atıfta bulundukları Kur’ân sembollerini açıklamaktadır. Bunlardan önce ise, Kuran sembollerinin gerçeklikten çok kurgusal olma özelliği taşıyan mitolojik sembollerden ayırmanın gerekliliği konusuna dikkat çektik. Nitekim bazı araştırmacılar Kurʼân-ı Kerîmʼde efsaneler olduğunu söyleyip bazı hikâyeleri de mitolojik olarak nitelemektedir. Fakat Kurâʼn âyetlerine göre Kurʼânʼa bâtıl gelmediği için içinde efsaneler olduğu bilgisi yanlıştır. Bu nedenle bu yanlış görüşe dikkat çekmenin gerekli olduğunu görüyoruz.
Modern poetry has paid attention to artistic symbols, due to the moral hoarding that these symbols carry, which in a brief phrase can refer to a long story or event that the text is not likely to include in its entirety. The symbol fulfills this function, which summarizes the pronunciation and satisfies the meaning. The study dealt with modern Syrian poetry in the first half of the twentieth century until before the free poetry and afterwards, and it was examined by poets such as Omar Abu Risha, Khalil Mardam, Muhammad al-Bazm, Omar Abu Qus and others. The research revealed the Qur’anic symbols that these poets used artistically, taking advantage of the semantic loads that refer to them.
Prior to that, the research had drawn attention to the necessity of separating the Qur’anic symbols from the mythical symbols that tend to fiction rather than reality. Some researchers used to say that there are legends in the Qur’an and described some of its stories as myths, so it was necessary to point out the danger of this link that contradicts Islam and the Qur’an, which falsehood cannot approach it from before it or from behind it.
اهتمّ الشعر الحديث بالرموز الفنّيّة التي وردت في القرآن الكريم اهتمامًا ملحوظًا، لِما تحمله هذه الرموز من اكتناز معنويّ يستطيع بالعبارة الموجزة الإشارة إلى حكاية أو حدثٍ طويل لا يحتمل النصّ تضمينه كاملًا. فينهض الرمز بهذه الوظيفة التي تُوجز اللفظ وتُشبِع المعنى.
تناول البحث الشعر السوريّ الحديث في النصف الأوّل من القرن العشرين إلى ما قبل شعر التفعيلة(الشعر الحرّ)؛ أي ما بين عامي 1900-1950 تقريبًا. وقد وقف عند شعراء من أمثال عمر أبو ريشة وخليل مردم ومحمد البزم وبدوي الجبل وعمر أبو قوس وغيرهم. فأبان البحث عن الرموز القرآنيّة التي وظّفها هؤلاء الشعراء فنّيًّا مستفيدين من الحمولات الدلاليّة التي تشير إليها.
وقد نبّه البحث قبل ذلك على ضرورة الفصل بين الرموز القرآنيّة والرموز الأسطوريّة التي تجنح إلى الخيال لا الحقيقة؛ فقد اعتاد بعض الباحثين القول إنّ في القرآن الكريم أساطير ووصف بعض قصصه بالأساطير، فكان لزامًا علينا أن نشير إلى خطورة هذا الربط الذي يُخالف الإسلام ودستوره الأوّل الذي لا يأتيه الباطل من بين يديه ولا من خلفه.
Primary Language | Arabic |
---|---|
Journal Section | Makaleler |
Authors | |
Publication Date | June 22, 2021 |
Submission Date | May 18, 2021 |
Acceptance Date | June 20, 2021 |
Published in Issue | Year 2021 |