Gayrimüslim
tebaanın Osmanlı güdümüne sığınmasını sadece Osmanlı Beyleri’nin sergilemiş olduğu hoşgörü, adalet ve eşitlik
anlayışı ile sınırlandırmak doğru değildir. Bilindiği gibi Bizans
İmparatorluğu’nun takip etmiş olduğu
idari, mali ve dini siyaset gayrimüslim halk arasındaki hoşnutsuzluğun
temel kaynağını teşkil etmiştir. Bizans’a tabi olan tebaa, artık kendilerini
koruyup savunmayan, sadece ağır vergi ile mükelleflendiren bir İmparatorluğa
tabi olmaktansa, hafif vergi dahilinde mal ve can güvenliğini sağlayan Osmanlı
idaresine girmeyi tercih ediyorlardı. Bu
çalışmanın konusu, iki kısım şeklinde ele alınmaktadır. İlk kısım Kuruluş
Osmanlı Döneminde gayrimüslimler ile siyasi ilişkilerdir. Bu kısımda Osman Gazi
ve Orhan Gazi’nin 1334 yılına kadar Bizans İmparatorluğu ile olan siyasi
ilişkilerine yer verilecektir. Bir diğer kısımda ise, Osman ve Orhan gazilerin
gayrimüslim tebaa ile olan ilişkileri ele alınacaktır.
Abstract
İt is not right to limit the refuge of non-Muslim
subjects to the Ottoman rule only by the understanding of tolerance, justice,
and equality that the Ottoman Beys exhibited. As it is known, administrative,
financial and religious politics, which the Byzantine Empire followed,
constituted the main source of dissatisfaction among the people. The Byzantine
subjects preferred not to enter the Ottoman administration, which provided
goods and life security within a slight tax, subject to an empire that
protected and defended themselves but only with a heavy tax. The topic of this
work is discussed in two parts. The first part ise political relations with
non-Muslims during the establishment period of the Ottoman Empire. In this
section, the political relations of Osman Gazi and Orhan Gazi with the
Byzantine Empire until 1334 will be given. In the other part, the relation of
Osman and Orhan Gazis with non-Muslim
subjects will be discussed.
Journal Section | Haziran 2018 Sayısı |
---|---|
Authors | |
Publication Date | June 30, 2018 |
Published in Issue | Year 2018 Volume: 2 Issue: 4 |