Bu çalışmada, Van ve Yöresindeki sığırlarda aktinomikoz ile aktinobasillozun insidansı, patogenezisi ve sağaltımı araştırıldı. Çalışmanın materyalini Yüzüncü Yıl Üniversitesi Veteriner Fakültesi Kliniklerine, sağaltım amacıyla getirilen hayvanlar ile Van merkezi ve çevresinde yapılan tarama sonucu tespit edilip sahipleri tarafından tedavi ettirilmek istenen hayvanlar oluşturdu. Çalışmada, toplam 9906 adet büyük baş hayvan tarandı. Bunların içerisinde, yaşları üç haftalık ile 12 yıl arasında değişen 206 adet aktinomikoz ve aktinobasilloz’lu hayvan saptandı. Aktinomikoz ve aktinobasilloz’lu hayvanların, tüm hayvanlar içerisindeki oranı %2,07 olarak tespit edildi. 206 adet hasta hayvanın %15’ini aktinomikoz’lu, %85’ini ise aktinobasillozlu hayvanlar oluşturdu. Hastalıkların yerli ırklarda düşük, kültür ırkı hayvanlarda ise daha yüksek insidansta olduğu ve mevsimsel olarak daha çok sonbahar ve kış aylarında artış gösterdiği gözlendi. Bu araştırmada, sahipleri tarafından tedavi ettirilmek istenen 92 olgu, sağaltıma alındı. Hayvanlar, yalnız antibiyotikle sağaltılan grup, yalnız iyot ile sağaltılan grup, antibiyotik + iyot ile sağaltılan grup ve şirurjikal sağaltım uygulanan olmak üzere dört gruba ayrıldılar. İlk üç gruba 4 haftalık tedavi periyodu uygulandı. Şüpheli olguların radyolojik muayeneleri yapıldı. İrin, doku ve kan örnekleri incelenerek klinik teşhisler desteklendi. Sağaltım sırasında aktinomikoz olgularının başlangıç döneminde tedaviden olumlu sonuçlar alınırken, lezyonların ilerlediği ve kemik dokusundaki yıkımlanmanın arttığı durumlarda ilaç sağaltımı ve cerrahi girişimlerin başarısı sınırlı kaldı. Aktinobasilloz lezyonlarının diffuz bir karakter gösterdiği veya hassas bölgelerde lokalize olduğu durumlarda, en etkin sağaltım yolu, antibiyotik + iyot uygulaması olarak tespit edilirken, lezyon sınırlarının belirgin ve operasyona elverişli olduğu durumlarda ise şirurjikal sağaltımın daha etkili olduğu saptandı
Sığır Aktinomikoz Aktinobasilloz İnsidans Patogenez Sağaltım
In the present study, comperative treatment, pathogenesis and incidance of actinomycosis and actinobacillosis seen in cattle of Van and its province were investigated. The animals included in the study were the cattle that were brought to the Veterinary teaching hospital complaining of swellings under the chin and those that had diagnosis in an epidemiogical study in the region. A total of 9906 animals were investigated. Two hundıed and six out of 9906 animals were diagnosed to have actinomycosis or actinobasillosis. Their ages ranged between three weeks to twelve years old. Total percentage of animals with actinomycosis and actinobasillosis out of 9906 animals were 2,07 %. Fifteen percent of 206 animals were with actinomycosis and 85 % were with actinobasillosis respectively. Morbidity rate was low in domestic race but were high in culture race. Both diseases increased during autumn and winter seasons. Only 92 animals, whose owners approved the treatment was treated in the present study. Ninety two cases were divided into four treatment groups as treated only with antibiotics, treated only with iodide, treated with antibiotic plus iodide and treated with sirurgical procedures. Ali teratments weı*e applied for 4 weeks to the fırst three groups. Radiological examination was also carried out for suspicious cases. Pus, tissue, and blood samples were taken from infected animals to reinforce the clinical diagnosis. Positive results were achived only from the treatment of the animals with actinomycosis at its early stages. In ali advanced cases with bone damage success of the treatment was limited. Antibiotic plus iodide application when the lesions were diffuse or located in the sensitive regions was the most appropriate treatment. However, surgical treatment method in the animals that had lesions with clear border line was suitable to operate
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | June 18, 2000 |
Published in Issue | Year 2000 Volume: 6 Issue: 1-2 - 2000 |