Değişik Şekillerde Hazırlanan Yaş Şeker Pancarı Posası Silajlarının İn vivo ve İn vitro Sindirilebilirlikleri ile Enerji İçeriklerinin Belirlenmesi

Year 2013, Volume: 24 Issue: 1, 9 - 13, 01.03.2013

Selçuk Altaçlı Suphi Deniz

Abstract

The aim of this study was to preserve sugar beet pulp (SBP) that is rich in energy and cheap feed source for ruminant by an ensiling method that provides more efficient and long-lasting use and determine in vivo and in vitro digestibilities and energy contents. Six different SBP silages (SBPS) were prepared. Digestibilities of silage were determined with both in vivo and in vitro methods. DE (digestible energy), ME (metabolic energy) and NEL (net energy lactation) values of silages were also calculated. The effects of levels of additives were significant on in vivo digestibilities DM (dry matter) and energy contents. Silages containing 17% DM had higher DM digestibility and energy content than those of 20 DM; silages containing 4% cracked wheat had significantly higher DM digestibility and energy content than those of 0% and 2% cracked wheat. Digestibilities and energy content of silages determined by in vitro method were not affected by DM levels of silages. Effects of additives were however different. There were DM*additive interaction. Silage values were in the range of 3.8-4.2 known as optimal for good quality silage (3.89-4.20). Effects of DM and additives were not significant in pH; but there was significant DM*additive interaction (P<0.01). Flieg point of silages ranged from 69.49 to 83.86. DM and additives did not significantly affect Flieg point, but there was DM*additive interaction (P< 0.05). In conclusion; additive of cracked wheat into SBP silage increased nutrient content and organic matter digestibility, consequently energy content. However, both silages containing 17% DM and 20% DM with or without additives were “good” in quality.

Keywords

Energy Contents, Digestibility, Silage Quality, Sugar Beet Pulp Silage

Değişik Şekillerde Hazırlanan Yaş Şeker Pancarı Posası Silajlarının İn vivo ve İn vitro Sindirilebilirlikleri ile Enerji İçeriklerinin Belirlenmesi

Abstract

Bu çalışma, ruminantlar için enerjice zengin ve ucuz bir yem maddesi olan yaş şeker pancarı posasını daha verimli ve uzun süre kullanma olanağı sağlayan silolama yöntemi ile korumak ve bu silajın in vivo ve in vitro sindirilebilirlikleri ile enerji içeriklerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Bu amaçla, 6 farklı kompozisyonda yaş şeker pancarı posası silajları hazırlanmıştır. Silajların sindirilme dereceleri in vivo (klasik sindirim denemesi) ve in vitro (iki aşamalı sindirim yöntemi) olarak belirlenmiştir. Ayrıca silajların SE (sindirilebilir enerji), ME (metabolik enerji) ve NEL (net enerji laktasyon) değerleri de hesaplanmıştır. Silajların in vivo sindirilebilirliği ve enerji içerikleri üzerine kuru madde ve katkı düzeyinin etkisi önemli bulunmuştur (P<0.05). Silajlara ait sindirim ve enerji değerleri bakımından %17 KM içeren silajlara ait değerler %20 KM içeren silajlardan daha yüksek; yine %4 buğday kırığı içeren silajlara ait değerler de %0 ve %2 buğday kırığı içeren silajlara ait değerlerden daha yüksek bulunmuştur. İn vitro yöntemle belirlenen sindirilebilirlik değerleri açısından, KM (kuru madde) düzeyi silajların sindirilebilirliği ile enerji içeriklerini etkilememiştir. Silajlara katılan katkının etkisi ise farklı olmuştur. Bu parametrede KM*Katkı interaksiyonu gözlenmiştir. Silajların pH değerlerinin tamamı, silajlar için istenilen 3.8-4.2 değerleri arasında bulunmuştur (3.89- 4.20). Bu parametre açısından, KM ve katkı düzeylerinin etkisi önemsiz bulunurken; KM*Katkı interaksiyonu önemli (P<0.01) bulunmuştur. Silajların Flieg puanları 69.49-83.86 aralığında değişmiştir. Flieg puanı değerlerine KM ve katkının etkisi önemsiz bulunurken; KM*Katkı interaksiyonu önemli (P<0.05) bulunmuştur. Sonuç olarak; bu çalışmada, yaş şeker pancarı posası silajlarına buğday kırığı katkısının silajları besin maddeleri açısından zenginleştirdiği; silajların organik madde sindirilebilirliğini yükselterek, enerji miktarlarını arttırdığı; ancak gerek %17 KM düzeyinde, gerekse %20 KM düzeyinde katkılı ve katkısız silajların”iyi” kalitede silajlar olduğu belirlenmiştir.

Keywords

Enerji İçerikleri, Silaj Kalitesi, Sindirilebilirlik, Yaş Şeker Pancar Posası Silajı

References

• Akkılıç M, Sürmen S (1979). Yem Maddeleri ve Hayvan Besleme Laboratuar Kitabı. Ankara Üniversitesi Basımevi, Ankara.
• Avcı M, Akdeniz H, Deniz S (2005). Değişik katkılarla hazırlanan yaş şeker pancarı posası silajlarının kalitesinin belirlenmesi. III. Ulusal Hayvan Besleme Kongresi, 7-10 Eylül, Adana.
• Courtin MG, Spoelstra SF (1986).Counteracting structure loss in pressed sugar beet pulp silage. Anim Feed Sci Technol, 24, 97-109.
• Deniz S, Demirel M, Tuncer ŞD, Kaplan O, Aksu T (2001). Değişik şekillerde üretilen şeker pancarı posası silajının süt ineği ve kuzu rasyonlarında kullanılma olanakları. 1. Kaliteli şeker pancarı posası silajının elde edilmesi. Turk J Vet Anim Sci., 25, 1015-1020.
• Deniz S, Denek N, Nursoy H, Oğuz MN (2002). Değişik şekillerde üretilen şeker pancarı posası silajının süt ineği ve kuzu rasyonlarında kullanılma olanakları 3. Sindirilebilirlik ve kuzu besisi denemeleri. Turk J Vet Anim Sci, 26, 771-777.
• Deniz S, Tuncer ŞD (2003). Şeker pancarı posası silajı: Besleyici değeri ve ekonomik analiz. II. Ulusal Hayvan Besleme Kongresi, 18-20 Eylül, Konya.
• Düzgüneş O, Kesici T, Gürbüz F (1983). İstatistik metodları I. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No: 861, Ankara.
• Ergül M, Alçiçek A, Ayhan V, Kılıç A, Özkul H, Basmacıoğlu H, Karaayvaz K (2001). Kanatlı altlığının bazı yem kaynakları ile silolanma olanakları ve yem değeri. 1. Pancar posasının broyler altlığı ile silolanma olanakları ve yem değeri. Ege Üniv Zir Fak Derg, 38 (1), ISSN 1018-8851.
• Kılıç A (1986). Silo Yemi; öğretim, öğrenim ve uygulama önerileri. Bilgehan Basımevi., İzmir.
• Leterme P, Thewis A, Culot M (1992). Suplementation of pressed sugarbeet pulp silage with molasses and urea, laying hen excreta or soybean meal in ruminant nutrition. Anim Feed Sci Technol, 39, 209- 225.
• MAFF (1975). Energy allowances and feeding systems for ruminants. Ministery of Agriculture, Fisheries and Food. Department of Agriculture and Fisheries for Scotland, Department of Agriculture for Northern Ireland. Her Majesty’s Stationary Office, London.
• Marten GC, Barnes RF (1980). Prediction of energy digestibility of forages with İn vitro rumen fermentation and fungal enzyme systems. İn “Proc. Int. Workshop on Standardization of Analytical Methodology for Feed”. Ed, WJ Pigden, CC Balch and M Graham. İnt. Dev. Res. Center., Ottowa, Canada.
• NRC (1985). Nutrient Requirements of sheep. National Academy Press., Washıngton DC.
• Nout MJR, Bouweester H M, Haaksama J, Van Dijk H (1993). Fungal growth in silages of sugar beet press pulp and maize. J Agric Sci, 121, 323-3
• Öğretmen T, Kılıç A (1991). Geviş getirenlerin beslenmesinde kullanılan önemli bazı yemlerin NEL içeriklerinin İn Vivo ve İn Vitro yöntemler ile saptanması. Doktora Tezi, Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Steel RCD Torrie JH (1980). Principles and procedures of statistics. A biometrical approach. (2 nd Ed),Mc Graw- Hill Book Company, NY.
• Şahin K, Çerçi İH, Güler T, Şahin N, Kalander H, Çelik S (1999). Farklı silaj katkı maddelerinin yaş şeker pancarı posası silajı kalitesine etkileri. Tr J Vet Anim Sci, 23, 285-292.
• Tilley JMA, Terry RA (1963). A two-stage tecnique for in vitro digestion of forage. J Br Grassl Soc, 18, 104-111.
• Türkiye Şeker Fabrikaları (2012). www.turkseker.gov.tr. Erişim tarihi: 02012.
• Van ES AJH (1978). Feed Evaluation for Ruminants. I. The Systems in Use From May 1977 Onwards in The Netherlands. Live Prod Sci, 5, 3313
• Van Soest PJ, Robertson JB (1979). Systems of analyses for evaluation of fibrous feed. In: WJ Pigden, CC Balch and M Graham (Eds.) Proc. Int. Workshop on Standardization of Analytical Methodology for Feeds. Pp. 49- Int. Dev. Res. Center, Ottowa, Canada.