Future Living Arrangement Preferences of Middle-Aged Individuals in Turkey

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 2, 3 - 18, 28.12.2018

Sutay Yavuz

Öz

Turkey is swiftly transforming into an aging country due to its demographic
dynamics. In Turkey predominant cultural values are “family-oriented”. Older
individuals are traditionally taken care of by family and the community. Today,
a majority of the older age population lives in family households. While significant
proportions of older adults live with their child(ren), societal change is altering
co-residence patterns where older adults increasingly prefer to live
independently (“Couples without
resident children” or “One-person households”). We attempt to explore
living arrangement preferences of middle-aged persons concerning their own old
age. This study specifically intends to describe influences of family
resources, socioeconomic status and cultural preferences on these preferences. Data is drawn from the ‘Research
on Family Structure 2011’ survey. Multinomial
Logistic Regression models are used to examine factors associated with older
age living arrangement preferences. The analysis unit was individuals aged
50-59 who had at least one child. The findings show that individuals who have higher socioeconomic resources
and have adopted more modern or secular attitudes are more likely to prefer
‘nursing home’ or ‘home care service’ options compared to ‘co-residence with
children’. On the other hand, those who have family resources and have adopted more
traditional attitudes are more prone to choose to co-reside with their children.  Familial and socioeconomic resources and cultural
tendencies significantly influence preferences for old-age living arrangement
choices. Considering ongoing trends of population aging and societal changes,
demands and expectations of individuals regarding old age living arrangements
and care needs may turn out to be among the increasingly pressing issues Turkey
will face over the next one to two decades.

Anahtar Kelimeler

family, home care, intergenerational relations, nursing home, values

Future Living Arrangement Preferences of Middle-Aged Individuals in Turkey

Öz

Türkiye demografik dinamikleri nedeniyle hızla yaşlanan bir ülkedir. Türkiye’de
kültürel değerler baskın olarak “aile odaklı”dır. Yaşlılar geleneksel olarak
aile ve çevre tarafından bakılmaktadırlar. Günümüzde Türkiye’de, yaşlı nüfusun
büyük çoğunluğu aile hanehalklarında yaşamaktadır. Yaşlıların öncemli bir
bölümün çocuklarıyla birlikte yaşamasına karşın toplumsal değişikliklerle
birlikte bu yerleşim modeli de değişmektedir. Günümüzde yaşlı yetişkinler giderek
bağımsız yaşamayı tercih etmektedir ("çocuksuz çiftler" veya "tek
kişilik haneler" şeklinde). Bu
araştırma, ailevi ve sosyoekonomik kaynakların ve kültürel tercihlerin orta
yaşlı bireylerin gelecekteki yaşam aranjmanlarına dair tercihlerine olan
etkisini betimlemeye çalışmaktadır. Veriler, “2011 Türkiye Aile Yapısı” araştırmasından alınmıştır. Yaşlılık
dönemine ilişkin yaşam aranjmanları ile ilgili faktörleri incelemek için Multinominal
Lojistik Regresyon modelleri kullanılmıştır. Analiz birimi en az bir çocuk
sahibi olan 50-59 yaşlarındaki bireylerdir. Bulgular, daha yüksek sosyoekonomik kaynaklara ve daha modern veya seküler
bir bakış açısına sahip olan bireylerin, “huzurevi” veya “evde bakım”
opsiyonlarını “çocuklarla birlikte yaşama”ya tercih ettiklerini göstermektedir.
Öte yandan, ailevi kaynakları daha yüksek olan ve daha geleneksel bakış açısına
sahip bireylerin, çocuklarıyla birlikte yaşama aranjmanını daha muhtemel olarak
tercih ettikleri gözlemlenmiştir. Ailevi
ve sosyoekonomik kaynakların ve kültürel eğilimlerin yaşlılık dönemi yaşam
tercihlerini anlamlı derecede etkilemektedir. Türkiye’de süregelen nüfus
yaşlanması ve sosyal değişim eğilimleri dikkate alındığında; bireylerin
yaşlılık dönemi bakım ihtiyaçları ve yaşam aranjmanlarına ilişkin talep ve
beklentilerinin bir on veya yirmi yıl içinde ihtimam gerektiren bir konu haline
geleceği düşünülmektedir. 

Anahtar Kelimeler

aile, evde bakım, kuşaklararası ilişkiler, huzurevi, değerler

Kaynakça

• Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü (Family and Social Services General Directorate). (2011). Türkiye'de Yaşlılık Dönemine İlişkin Beklentiler. Ankara: T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı, Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü . Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü (General Directorate of Family and Social Services) . (2011). Türkiye'de Aile Yapısı Araştırması 2011. Ankara: T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı (Ministry of Family and Social Policies). Aytaç, I. A. (1998). Intergenerational living arrangements in Turkey. Journal of Cross-Cultural Gerontology, (13): 241–264. Chan, Y. H. (2005). Biostatistics 305. Multinomial logistic regression. Singapore Med J, 46(6) : 259-268. Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü (The General Directorate of Disabled and Older adult Services). (2014, 02 10). Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürülüğü. 02 10, 2014 tarihinde Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı: http://www.eyh.gov.tr/tr adresinden alındı Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü. (2018, Ocak). Engelli ve Yaşlı Bireylere İlişkin İstatistiki Bilgiler. 02 02, 2018 tarihinde Engelli ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü: Number and capacity of nursing homes and, the number individuals looked after, 2014 adresinden alındı Gierveld, J. d. (2009). Living Arrangement, Family Bonds and The Regional Context Affecting Social Integration of Older Adults in Europe. How Generations and Gender Shape Demographic Change, Towards Policies Based on Better Knowledge (s. 107-126). içinde New York and Geneva: United Nations Economic Commission for Europe. Kalaycıoğlu, S., & Rittersberger-Tılıç, H. (2000). Intergenerational Solidarity Networks of Instrumental and Cultural Transfers within Migrant Families inTurkey. Aging and Society, 20 (523-542). Karagiannaki, E. (2005). Changes in the living arrangements of older adult people in Greece: 1974-1999. London: Centre for Analysis of Social Exclusion. Kevin, K., & He, W. (2009). An Aging World: 2008. Washington, DC: U.S. Census Bureau, International Population Reports,P95/09-1. Koç, İ., Adalı, T., Polat, S., Türk, H.D. (2015). Türkiye'de Aile Yapısının Değişimi: 1968-2013. Türkiye 2013 Nüfus ve Sağlık Araştırması İleri Analiz Çalışması (s. 1-47). içinde Ankara: Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Kalkınma Bakanlığı, TÜBİTAK Öztop, H., Sener, A., & Güven, S. (2008). Evde bakımın yaslı ve aile açısından olumlu ve olumsuz yönleri. Yaslı Sorunları Arastırma Dergisi(1), 39-49. Retherford, R. D., & Choe, M. K. (1993). Statistical Models for Causal Analysis. New York: John Wiley & Sons Inc. Rutstein, S., & Johnson, K. (2004). The DHS Wealth Index, DHS Comparative Reports No. 6. Calverton, Maryland USA: ORC Macro. Tufan, İ., & Yazıcı, S. (2009). Yaşlılıkta kuşaklararası ilişkiler (Intergeneretaional relations in old age). Toplum ve Sosyal Hizmet / Society and Social Work, 20 (1): 47-52. Turkish Statistical Institute (TSI) (2013, 14 February). Population Projections, 2013-2075, 2018.01.15 tarihinde , Turkish Statistical Institute News Release: http://www.turkstat.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=15844 Turkish Statistical Institute (TSI). (2015). Older adult Statistics 2014. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Turkish Statistical Institute (TSI) and Ministry of Family and Social Policy (MFSP) (2017, 18 January). Family Structure Survey, 2016, 2018.01.15 tarihinde , Turkish Statistical Institute News Release: http://www.turkstat.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21869 United Nations. (2007). World Population Aging 2007. New York: United Nations Department of Economic and Social Affairs Population Division. United Nations. (2017). Living Arrangements of Older Persons: A Report on an Expanded International Dataset (ST/ESA/SER.A/407). New York: United Nations Department of Economic and Social Affairs Population Division. Vyas , S., & Kumaranayake, L. (2006, October 9). Constructing socio-economic status indices: how to use principal components analysis. November 2013, 2013 tarihinde The London School of Hygiene and Tropical Medicine: http://heapol.oxfordjournals.org/ adresinden alındı Wingens, M., Valk, H., Windzio, M., & Aybek, C. (2011). The Sociological Life Course Approach and Resaerch on Migration and Integration. M. Wingens, H. Valk, M. Windzio, & C. Aybek içinde, A Life-Course Perspective on Migration and Integration (s. 1-26). New York: Springer Science+Business. Yi, Z. (2008). Part III. Living Arrangements and Elderly Care: Introduction. Z. Yi, D. L. Poston, D. A. Vlosky, & D. Gu içinde, Healthy Longevity in China Demographic, Socioeconomic, and Psychological Dimensions (s. 193-196). Springer.