Ergen Suçluluğu

Ezgi Sarı; Hülya Arslantaş

doi:10.17827/aktd.399831

Derleme

Adolescence Delinquency

Yıl 2018, Cilt: 27 Sayı: 4, 397 - 413, 31.12.2018

Ezgi Sarı Hülya Arslantaş

https://doi.org/10.17827/aktd.399831

Cited By: 1

Öz

In addition to the specific difficulties of adolescence, individual and environmental risks may lead to unacceptable behaviors that characterized as a crime of adolescence. Intendency of crime of adolescents is influenced by effort to establish the identity of the adolescent, inability to cope with the thoughts and feelings or the need to feel autonomous, or to meet other psycho-social needs. Besides, the structure of family of the adolescent completing his\her process of being individiual, economic power of the family, the control mechanisms created by the family and the environment, and the judgments of the social environment which is the second area that the adolescent realizes, are the factors that prepare the crime ground. The aim of this article is is to investigate definition of adolescent offense, reasons and possible risk factors for adolescent offense, cost of adolescent offense and prevention interventions.

Anahtar Kelimeler

Adolescence, crime, risk factors, prevention

Kaynakça

1. Sokullu-Akıncı F. Kriminoloj. 11. Basım. İstanbul, Beta Basım Yayım, 2014.
2. Yavuzer H. Çocuk ve Suç. 17. Basım. İstanbul, Remzi Kitapevi, 2016.
3. Gültekin G, Baran G. The self perception of delinquen tchildren in Turkey. Pakistan Journal of Social Sciences. 2007;4:224-29.
4. Demuth S, Brown SL. Family structure, family processes, and adolescent delinquency: the significance of parental absence versus parental gender. Journal of Research in Crime and Delinquency. 2004;41(1):58-81.
5. Balkaya A, Ceyhan E. Lise öğrencilerinin suç davranışı düzeylerinin bazı kişisel ve ailesel nitelikler bakımından incelenmesi. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi. 2007;3(11):13-27.
6. Bradley G, Matsukis P. Identity statusand youth recklessness. Youth Studies Australia. 2000;19(4):48-53.
7. Güngör M. Evrensel bir sorun olarak çocuk suçluluğu ve sokakta çalışan ve yaşayan çocuklar. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2008;1(1):25-43.
8. Çoğan O. Çocuk Suçluluğunun Nedenleri ve Edirne Ceza Mahkemelerinde Açılan Davaların Bu Yönden İncelenmesi (Uzmanlık Tezi). Ankara, Ankara Üniversitesi, 2006.
9. Derman O. Ergenlerde Psi̇kososyal Geli̇şi̇m. Adölesan ve Ergen Sağlığı II Sempozyum Dizisi, 2008.
10. Akçan Parlaz E, Tekgül N, Karademirci E, Öngel K. Ergenlik dönemi: fiziksel büyüme, psikolojik ve sosyal gelişim süreci. Turkish Family Physician. 2012;3(4):10-16.
11. Paus T, Keshavan M, Giedd JN. Why do many psychiatric disorders emerge during adolescence?. Journal Nature ReviewsNeuroscience. 2008;9:947-57.
12. Loeber R, Farrington DP, Stouthamer-Loeber M, Moffitt TE, Caspi A. The development of male offending: key findings from the first decade of the Pittsburgh youth study. Studies on Crime and Crime Prevention. 1998;7(2): 141-71.
13. Holland-Hall C, Burstein, GR. Adolescent Development. In Nelson’s Textbook of Pediatrics. 20. Basım: (p. 926–936.e1). Hollanda, Elsevier Inc, 2015.
14. Özçelik B, Karamustafaoğlu O. Ergenlik dönemi ve ergenlerde suisid açısından risk faktörlerinin değerlendirilmesi. Düşünen Adam. 2002;68-76.
15. Sadock B, Sadock VA, Ruiz P. Kaplan and Sadock’s Synopsis of Psychiatry Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry. 11th Edition, Wolters Kluwer/Lippincott Williams and Wilkins, New York, 2015.
16. Türkiye İstatistik Kurumu İnternet Sayfası. Erişim tarihi:29.12.2017. Available from: www.tuik.gov.tr
17. World Youth Report. Erişim tarihi:29.12.2017. Available from: www.un.org/development/desa/youth/world-youth-report/world-youth-report
18. National Center For Juvenile Justice (NCJJ) İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: http://www.ncjj.org/Projects/model_data_project.aspx
19. National Police Agency Juvenile Division (NPAJD) İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: www.npa.go.jp
20. Texas Juvenile Justice Department (TJJD) İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: http://www.tjjd.texas.gov/
21. Office of Jevenile Justice and Delinquency Prevention (OJJDP) İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: www.ojjdp.gov
22. Defendingthe Human Right to a Fair Trial İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: www.fairtrials.org
23. Nilsson A. Living conditions, social exclusion and recidivism among prison ınmates. Journal of Scandinavion Studies in Criminology and Crime Prevention. 2003;4:57-83.
24. Dönmezer S. Kriminoloji. 8. Basım. İstanbul, Beta Basım Yayım, 1994.
25. Dembo R, Schmeidler J. A classfication of high-risk youths. Crime and Delinquency. 2003;49(2):201-30.
26. Dinç A. Çocuk Suçluluğunda Ailenin Rolü (Uzmanlık Tezi). Kırıkkale, Kırıkkale Üniversitesi, 2013.
27. Badanka Çelikten B. Suça Sürüklenmiş Çocukların Olumlu Sosyal ile Saldırgan Davranışlarının Ailesel Faktörler Bağlamında İncelenmesi (Uzmanlık Tezi). İstanbul, İstanbul Ticaret Üniversitesi, 2017.
28. Örki H. Okullarda Şiddet Ve Suç: Eskişehir Örneği (Uzmanlık Tezi). Eskişehir, Anadolu Üniversitesi, 2013.
29. Öncü FS, Ger C, Bilici M, Ural R, Uygur C. Sosyoekonomik etmenlerin ve sosyodemografik özelliklerin psikotik olguların suç işlemesinde etkisi. Niyazi Türk Psikiyatri Dergisi. 2007;18(1):4-12.
30. Swatt ML, Gibson CL, Piquero NL. Exploring the utility of general strain theory in explaining problematic alcohol consumption by police officers. Journal of Criminal Justice. 2007;35(6):596-611.
31. Seyhan D, Zincir H. Tutuklu/hükümlü gençlerin benlik saygısı düzeyleri ile aile özelliklerinin incelenmesi ve aralarındaki korelasyonun belirlenmesi. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi. 2009;19(19):7-24.
32. Dolu O. Suç Teorileri: Teori, Araştırma ve Uygulamada Kriminoloji. 5. Basım. Ankara, Global Politika ve Strateji Yayınları, 2015.
33. Eley TC, Lichtenstein P, Moffitt TE. A longitudinal behavioral genetic analysis of the etiology of aggressive and nonaggressive antisocial behavior. Development and Psychopathology. 2003;15:383-402.
34. Kızmaz Z. Öğrenim düzeyi ve suç: suç-okul ilişkisi üzerine sosyolojik bir araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2004;14(2):291-319.
35. Cantürk G, Cantürk N. Suçlu profili. Adli Tıp Dergisi. 2004;18(2):27-37.
36. Üstün A, Yılmaz M, Kırbaş Ş. Gençleri Şiddete Yönelten Nedenler. Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçluluğu. 1. Basım. Ankara, Hegem Yayınları, 2007.
37. Yılmaz GG. Suça Sürüklenen ve Suça Sürüklenmeyen Ergenlerin Benlik Saygısı Düzeylerinin Karşılaştırılması (Uzmanlık Tezi). İstanbul, Maltepe Üniversitesi, 2009.
38. Kart M. Çocuk ve Suç: Marmara Bölgesi Örneği (Uzmanlık Tezi). Kütahya, Dumlupınar Üniversitesi, 2012.
39. Solak A. Çocuk Suçluluğu ve Aile. 2. Basım. Ankara, Hegem Yayınları, 2009.
40. Amodei N, Scott AA. Psychologists’ Contribution to the prevention of youth violence. The Social Science Journal. 2002;39;511-26.
41. Güven H. Suç İşlemiş Ergenlerle Suça Karışmamış Ergenlerin Düşmanca Niyet Yükleme Yanlılıkları ve Bazı Ailesel Özelliklerinin İncelenmesi (Uzmanlık Tezi). Adana, Çukurova Üniversitesi, 2011.
42. İmamoğlu A. Psikolojik ve Ahlaki Açıdan Çocuk Suçluluğu. 1. Basım. İstanbul, Değerler Eğitim Merkezi Yayınları, 2015.
43. Kepenekçi YK, Özcan AY. Okullarda Çocuk Suçluluğunun Önlenmesi. I. Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu. Ankara, 2002.
44. Çalık T, Kurt T. Okulda Şiddetin Önlenmesi Ve Güvenli Okul. Okullarda Şiddet Ve Çocuk Suçluluğu: Eğitim Ve Şiddet. 1. Basım. Ankara, Hegem Yayınları, 2006.
45. Kulaksızoğlu A. Ergenlik Psikolojisi. 1. Basım. İstanbul, Remzi Kitabevi, 1998.
46. Uluğtekin S. Hükümlü Çocuk ve Yeniden Toplumsallaşma. 1. Basım. Ankara, Bizim Büro Yayınları, 1991.
47. Özyanık A. Sokakta çalışan çocuklar sorunu, Ankara sokaklarında çalışan çocuklar projesi. 1. Basım. Ankara, Emniyet Genel Müdürlüğü Yayınları, 1994.
48. Dolu O, Uludağ Ş, Doğutaş C. Suç korkusu: nedenleri, sonuçları ve güvenlik politikaları. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 2010;65(1):57-81.
49. Glick B, Gibbs JC. Agression Replacement Training: A comprehensive intervention for agressive youth. Third Edition. Champaign, Research Press, 2011.
50. Amendola AM, Oliver RW. Aggression replacement training stands the test of time. Reclaiming Child & Youth. 2010;19:47-50.
51. Washington State Institute for Public Policy (June-2002). Washington State’s Implementation of Aggression Replacement Training for Juvenile Offenders: Preliminary Findings. Erişim Tarihi: 22.02.2018 Available from:http://www.wsipp.wa.gov/ReportFile/787.
52. Nugent WR, Bruley C, Allen P. The effects of Aggression Replacement Training on male and female antisocial behavior in a runaway shelter. Research on Social Work Practice. 1999;9:466-82.
53. Nugent WR, Ely G. The effects of Aggression Replacement Training on periodicities in antisocial behavior in a short-term shelter for adolescents. Journal of the Society for Social Work and Research. 2010;1:140-58.
54. Kaya F, Buzlu S. An intervention program for children against turn into crime: Aggression Replacement Training. Journal of Psychiatric Nursing. 2016;148-151.
55. Topçuoğlu T. Çocuk suçluluğu ve gelişimsel (risk-odaklı) suç önleme. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 2014;16(1):217-26.
56. Bülbül S, Doğan S. Suça sürüklenen çocukların durumu ve çözüm önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2016;59:31-36.

Ergen Suçluluğu

Yıl 2018, Cilt: 27 Sayı: 4, 397 - 413, 31.12.2018

Ezgi Sarı Hülya Arslantaş

https://doi.org/10.17827/aktd.399831

Cited By: 1

Öz

Ergenlik döneminin kendine has zorluklarının yanı sıra, bireysel ve çevresel riskler ergeni suç olarak nitelendirilen kabul edilemez davranışlara sürüklemeye sebep olabilir. Ergenin suça yönelmesinde, ergenin kimliğini oluşturma çabası, yetersizlik düşünceleri ve duygularıyla başa çıkmakta zorlanma, özerk hissetme ihtiyacı veya diğer psiko-sosyal ihtiyaçlarını karşılama etkilidir. Bunun yanı sıra ergenin birey olma sürecini tamamladığı ailenin yapısı, ailenin ekonomik gücü, çevre ve aile tarafından oluşturulan denetim mekanizmaları, ergenin kendini gerçekleştirdiği ikinci alan olan sosyal çevresinin değer yargıları suça zemin hazırlayan etkenlerdendir. Bu derleme yazısının amacı ergen suçluluğunun tanımı, sebepleri ve ergenlikte suç davranışına yönelmede olası risk faktörleri, ergen suçluluğunun topluma maliyeti ve önleme girişimlerini incelemektir.

Anahtar Kelimeler

Ergenlik, suç, risk faktörleri

Kaynakça

1. Sokullu-Akıncı F. Kriminoloj. 11. Basım. İstanbul, Beta Basım Yayım, 2014.
2. Yavuzer H. Çocuk ve Suç. 17. Basım. İstanbul, Remzi Kitapevi, 2016.
3. Gültekin G, Baran G. The self perception of delinquen tchildren in Turkey. Pakistan Journal of Social Sciences. 2007;4:224-29.
4. Demuth S, Brown SL. Family structure, family processes, and adolescent delinquency: the significance of parental absence versus parental gender. Journal of Research in Crime and Delinquency. 2004;41(1):58-81.
5. Balkaya A, Ceyhan E. Lise öğrencilerinin suç davranışı düzeylerinin bazı kişisel ve ailesel nitelikler bakımından incelenmesi. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi. 2007;3(11):13-27.
6. Bradley G, Matsukis P. Identity statusand youth recklessness. Youth Studies Australia. 2000;19(4):48-53.
7. Güngör M. Evrensel bir sorun olarak çocuk suçluluğu ve sokakta çalışan ve yaşayan çocuklar. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 2008;1(1):25-43.
8. Çoğan O. Çocuk Suçluluğunun Nedenleri ve Edirne Ceza Mahkemelerinde Açılan Davaların Bu Yönden İncelenmesi (Uzmanlık Tezi). Ankara, Ankara Üniversitesi, 2006.
9. Derman O. Ergenlerde Psi̇kososyal Geli̇şi̇m. Adölesan ve Ergen Sağlığı II Sempozyum Dizisi, 2008.
10. Akçan Parlaz E, Tekgül N, Karademirci E, Öngel K. Ergenlik dönemi: fiziksel büyüme, psikolojik ve sosyal gelişim süreci. Turkish Family Physician. 2012;3(4):10-16.
11. Paus T, Keshavan M, Giedd JN. Why do many psychiatric disorders emerge during adolescence?. Journal Nature ReviewsNeuroscience. 2008;9:947-57.
12. Loeber R, Farrington DP, Stouthamer-Loeber M, Moffitt TE, Caspi A. The development of male offending: key findings from the first decade of the Pittsburgh youth study. Studies on Crime and Crime Prevention. 1998;7(2): 141-71.
13. Holland-Hall C, Burstein, GR. Adolescent Development. In Nelson’s Textbook of Pediatrics. 20. Basım: (p. 926–936.e1). Hollanda, Elsevier Inc, 2015.
14. Özçelik B, Karamustafaoğlu O. Ergenlik dönemi ve ergenlerde suisid açısından risk faktörlerinin değerlendirilmesi. Düşünen Adam. 2002;68-76.
15. Sadock B, Sadock VA, Ruiz P. Kaplan and Sadock’s Synopsis of Psychiatry Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry. 11th Edition, Wolters Kluwer/Lippincott Williams and Wilkins, New York, 2015.
16. Türkiye İstatistik Kurumu İnternet Sayfası. Erişim tarihi:29.12.2017. Available from: www.tuik.gov.tr
17. World Youth Report. Erişim tarihi:29.12.2017. Available from: www.un.org/development/desa/youth/world-youth-report/world-youth-report
18. National Center For Juvenile Justice (NCJJ) İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: http://www.ncjj.org/Projects/model_data_project.aspx
19. National Police Agency Juvenile Division (NPAJD) İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: www.npa.go.jp
20. Texas Juvenile Justice Department (TJJD) İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: http://www.tjjd.texas.gov/
21. Office of Jevenile Justice and Delinquency Prevention (OJJDP) İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: www.ojjdp.gov
22. Defendingthe Human Right to a Fair Trial İnternet Sayfası. Erişim tarihi: 29.12.2017. Available from: www.fairtrials.org
23. Nilsson A. Living conditions, social exclusion and recidivism among prison ınmates. Journal of Scandinavion Studies in Criminology and Crime Prevention. 2003;4:57-83.
24. Dönmezer S. Kriminoloji. 8. Basım. İstanbul, Beta Basım Yayım, 1994.
25. Dembo R, Schmeidler J. A classfication of high-risk youths. Crime and Delinquency. 2003;49(2):201-30.
26. Dinç A. Çocuk Suçluluğunda Ailenin Rolü (Uzmanlık Tezi). Kırıkkale, Kırıkkale Üniversitesi, 2013.
27. Badanka Çelikten B. Suça Sürüklenmiş Çocukların Olumlu Sosyal ile Saldırgan Davranışlarının Ailesel Faktörler Bağlamında İncelenmesi (Uzmanlık Tezi). İstanbul, İstanbul Ticaret Üniversitesi, 2017.
28. Örki H. Okullarda Şiddet Ve Suç: Eskişehir Örneği (Uzmanlık Tezi). Eskişehir, Anadolu Üniversitesi, 2013.
29. Öncü FS, Ger C, Bilici M, Ural R, Uygur C. Sosyoekonomik etmenlerin ve sosyodemografik özelliklerin psikotik olguların suç işlemesinde etkisi. Niyazi Türk Psikiyatri Dergisi. 2007;18(1):4-12.
30. Swatt ML, Gibson CL, Piquero NL. Exploring the utility of general strain theory in explaining problematic alcohol consumption by police officers. Journal of Criminal Justice. 2007;35(6):596-611.
31. Seyhan D, Zincir H. Tutuklu/hükümlü gençlerin benlik saygısı düzeyleri ile aile özelliklerinin incelenmesi ve aralarındaki korelasyonun belirlenmesi. Aile ve Toplum Eğitim-Kültür ve Araştırma Dergisi. 2009;19(19):7-24.
32. Dolu O. Suç Teorileri: Teori, Araştırma ve Uygulamada Kriminoloji. 5. Basım. Ankara, Global Politika ve Strateji Yayınları, 2015.
33. Eley TC, Lichtenstein P, Moffitt TE. A longitudinal behavioral genetic analysis of the etiology of aggressive and nonaggressive antisocial behavior. Development and Psychopathology. 2003;15:383-402.
34. Kızmaz Z. Öğrenim düzeyi ve suç: suç-okul ilişkisi üzerine sosyolojik bir araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2004;14(2):291-319.
35. Cantürk G, Cantürk N. Suçlu profili. Adli Tıp Dergisi. 2004;18(2):27-37.
36. Üstün A, Yılmaz M, Kırbaş Ş. Gençleri Şiddete Yönelten Nedenler. Okullarda Şiddet ve Çocuk Suçluluğu. 1. Basım. Ankara, Hegem Yayınları, 2007.
37. Yılmaz GG. Suça Sürüklenen ve Suça Sürüklenmeyen Ergenlerin Benlik Saygısı Düzeylerinin Karşılaştırılması (Uzmanlık Tezi). İstanbul, Maltepe Üniversitesi, 2009.
38. Kart M. Çocuk ve Suç: Marmara Bölgesi Örneği (Uzmanlık Tezi). Kütahya, Dumlupınar Üniversitesi, 2012.
39. Solak A. Çocuk Suçluluğu ve Aile. 2. Basım. Ankara, Hegem Yayınları, 2009.
40. Amodei N, Scott AA. Psychologists’ Contribution to the prevention of youth violence. The Social Science Journal. 2002;39;511-26.
41. Güven H. Suç İşlemiş Ergenlerle Suça Karışmamış Ergenlerin Düşmanca Niyet Yükleme Yanlılıkları ve Bazı Ailesel Özelliklerinin İncelenmesi (Uzmanlık Tezi). Adana, Çukurova Üniversitesi, 2011.
42. İmamoğlu A. Psikolojik ve Ahlaki Açıdan Çocuk Suçluluğu. 1. Basım. İstanbul, Değerler Eğitim Merkezi Yayınları, 2015.
43. Kepenekçi YK, Özcan AY. Okullarda Çocuk Suçluluğunun Önlenmesi. I. Ulusal Çocuk ve Suç: Nedenler ve Önleme Çalışmaları Sempozyumu. Ankara, 2002.
44. Çalık T, Kurt T. Okulda Şiddetin Önlenmesi Ve Güvenli Okul. Okullarda Şiddet Ve Çocuk Suçluluğu: Eğitim Ve Şiddet. 1. Basım. Ankara, Hegem Yayınları, 2006.
45. Kulaksızoğlu A. Ergenlik Psikolojisi. 1. Basım. İstanbul, Remzi Kitabevi, 1998.
46. Uluğtekin S. Hükümlü Çocuk ve Yeniden Toplumsallaşma. 1. Basım. Ankara, Bizim Büro Yayınları, 1991.
47. Özyanık A. Sokakta çalışan çocuklar sorunu, Ankara sokaklarında çalışan çocuklar projesi. 1. Basım. Ankara, Emniyet Genel Müdürlüğü Yayınları, 1994.
48. Dolu O, Uludağ Ş, Doğutaş C. Suç korkusu: nedenleri, sonuçları ve güvenlik politikaları. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi. 2010;65(1):57-81.
49. Glick B, Gibbs JC. Agression Replacement Training: A comprehensive intervention for agressive youth. Third Edition. Champaign, Research Press, 2011.
50. Amendola AM, Oliver RW. Aggression replacement training stands the test of time. Reclaiming Child & Youth. 2010;19:47-50.
51. Washington State Institute for Public Policy (June-2002). Washington State’s Implementation of Aggression Replacement Training for Juvenile Offenders: Preliminary Findings. Erişim Tarihi: 22.02.2018 Available from:http://www.wsipp.wa.gov/ReportFile/787.
52. Nugent WR, Bruley C, Allen P. The effects of Aggression Replacement Training on male and female antisocial behavior in a runaway shelter. Research on Social Work Practice. 1999;9:466-82.
53. Nugent WR, Ely G. The effects of Aggression Replacement Training on periodicities in antisocial behavior in a short-term shelter for adolescents. Journal of the Society for Social Work and Research. 2010;1:140-58.
54. Kaya F, Buzlu S. An intervention program for children against turn into crime: Aggression Replacement Training. Journal of Psychiatric Nursing. 2016;148-151.
55. Topçuoğlu T. Çocuk suçluluğu ve gelişimsel (risk-odaklı) suç önleme. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi. 2014;16(1):217-26.
56. Bülbül S, Doğan S. Suça sürüklenen çocukların durumu ve çözüm önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2016;59:31-36.

Toplam 56 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil	Türkçe
Konular	Sağlık Kurumları Yönetimi
Bölüm	Derleme
Yazarlar	Ezgi Sarı Bu kişi benim 0000-0002-0776-1318 Hülya Arslantaş 0000-0002-3018-2314
Yayımlanma Tarihi	31 Aralık 2018
Kabul Tarihi	2 Mart 2018
Yayımlandığı Sayı	Yıl 2018 Cilt: 27 Sayı: 4

Kaynak Göster

AMA	Sarı E, Arslantaş H. Ergen Suçluluğu. aktd. Aralık 2018;27(4):397-413. doi:10.17827/aktd.399831

Cited By

Prevalence of Peer Bullying among Adolescents in the Turkish Republic of Northern Cyprus and Determination of Affecting Factors

Eurasian Journal of Health Technology Assessment

https://doi.org/10.52148/ehta.1427978

Makale Dosyaları

Tam Metin