Bu çalışma, Liman von Sanders liderliğindeki Alman Askerî Islah Heyeti’nin İstanbul’a gelişinin ardından ortaya çıkan uluslararası tepkiler karşısında Osmanlı Devleti ve Almanya’nın tutumlarını karşılaştırmalı olarak analiz etmeyi amaçlamaktadır. Araştırma, Birinci Dünya Savaşı öncesinde bloklar arası güç dengelerini derinden etkileyen ve bazı diplomatlara göre savaşın tohumlarının atılmasına yol açan bu misyonun, özellikle Rusya ile Almanya arasında bir çatışmayı tetikleme potansiyeline dikkat çekmekte, Almanya’yı misyonda değişikliğe sevk eden ve Osmanlı Devleti’nin bu değişikliğe direnmesinin nedenlerine odaklanmakta ve temelde değişikliğin Almanya tarafından Osmanlı’ya bir dayatma mı olduğu, yoksa İttihat ve Terakki liderliğinin diplomatik baskılar karşısında manevra alanı yaratmak üzere geliştirdiği bir strateji mi olduğu sorusunu merkeze almaktadır. Misyon, Osmanlı Balkan Savaşı’nda çöküşü kesinleşen orduyu yeniden yapılandırmak amacıyla Almanya’dan tam yetkili bir askerî heyet talebi neticesinde ortaya çıkmıştı. Gündeme gelmesinin ardından misyonun asıl tartışma noktası, Rusya’nın tepkisinin de merkezinde yer alan Liman von Sanders’in Birinci Kolordu Komutanlığı’na atanması olmuştu. Bu durum, Almanya’nın Osmanlı üzerindeki siyasi ve askerî nüfuzunu artırdığı gerekçesiyle özellikle Rusya’nın sert diplomatik itirazlarına yol açmış ve kısa sürede uluslararası bir krize dönüşmüştü. Almanya başlangıçta Osmanlı Devleti ile birlikte bu baskılara karşı direnç göstermiş, ancak artan diplomatik gerilim sonucunda geri adım atmak zorunda kalmıştı. Osmanlı Devleti ise Almanya’nın dayatmalarına karşı bir süre direniş göstermiş, ancak sonuçta yapılan değişiklikleri kabul etmek durumunda kalmıştı. Çalışma, misyonun yalnızca Osmanlı ordusunun modernizasyon sürecinde değil, aynı zamanda Osmanlı dış politikasının ve karar alma mekanizmalarının Almanya’nın çıkarları doğrultusunda yeniden şekillenmesinde kritik bir dönüm noktası olduğunu öne sürmekte, Osmanlı-Alman ilişkilerinde güç dengesi, diplomatik baskılar ve askerî reform politikalarının nasıl iç içe geçtiğini ortaya koymaktadır. Almanya, bu süreçte Osmanlı üzerindeki askerî ve siyasi nüfuzunu artırırken, bu durum, Osmanlı Devleti’nin Birinci Dünya Savaşı’nda Almanya’nın yanında yer alma kararını etkileyen önemli faktörlerden biri olmuştu. Bu yönüyle ayrıca, Liman von Sanders’in Çanakkale Savaşı’ndaki rolüne ilişkin tartışmalara bilimsel bir arka plan sunma iddiasını taşımaktadır.
This study aims to conduct a comparative analysis of the Ottoman Empire and Germany’s responses to the international reactions triggered by the arrival of the German Military Reform Mission, led by Liman von Sanders, in Istanbul. The research highlights the mission’s significance in reshaping pre-World War I power dynamics between rival blocs -with some diplomats even regarding it as a catalyst for the seeds of war- particularly focusing on its potential to provoke a conflict between Russia and Germany. It examines the factors that compelled Germany to modify the mission, the Ottoman Empire’s resistance to these changes, and ultimately questions whether these adjustments were imposed by Germany on the Ottomans or whether they constituted a strategic maneuver by the Committee of Union and Progress leadership to create political leverage amid diplomatic pressures.
The mission emerged following the Ottoman Empire’s request for a fully authorized German military delegation to reorganize its army, which had suffered a decisive collapse in the Balkan Wars. The primary point of contention revolved around Liman von Sanders’ appointment as the commander of the First Army Corps, which lay at the heart of Russia’s objections. This development, perceived as an expansion of Germany’s political and military influence over the Ottomans, provoked strong diplomatic protests from Russia and quickly escalated into an international crisis. Initially, Germany resisted these pressures alongside the Ottoman Empire, but mounting diplomatic tensions eventually forced Berlin to retreat. The Ottomans, too, opposed Germany’s demands for a period before ultimately conceding to the modifications.
The study argues that the mission marked a critical turning point not only in the modernization of the Ottoman military but also in the restructuring of Ottoman foreign policy and decision-making mechanisms in alignment with German interests. It demonstrates how power dynamics, diplomatic pressures, and military reform policies became deeply intertwined in Ottoman-German relations. As Germany expanded its military and political influence over the Ottomans during this process, this shift became a key factor influencing the Ottoman Empire’s decision to ally with Germany in World War I. In this regard, the study also seeks to provide a scholarly foundation for debates surrounding Liman von Sanders’ role in the Battle of Gallipoli.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Türkiye Cumhuriyeti Tarihi |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 22 Mayıs 2025 |
Gönderilme Tarihi | 16 Şubat 2025 |
Kabul Tarihi | 10 Nisan 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 41 Sayı: 111 |