Myasthenia Gravis MG is an autoimmun disease caused by inactivation of postsinapthic acetylcholine receptors; consequently general anesthetic interventions in these patients comprise various featutres. A 35 year-old MG diagnosed term pregnant was planned to perform elective C/S under epidural anesthesia. Her anamnesis provided a given 60 mg pridostigmin treatment, which was irregularly obeyed during pregnancy, fatigue symptoms and muscular weakness. She had not an acute attack recently. Her follow-up revealed fetal distress, maternal dyspnea and and acute muscular weakness, thus she was taken to C/S under general anesthesia. Induction was carried on with 100 mg propofol and 10 mg atracurium, and maintained with 4-5% desflurane. 1st minute APGAR of the newborn was 3, and 5nd minute was 6, hence thenewborn was applied continuous positive arway pressure CPAP . Respiratory acidosis was detected from the first blood gas analyses of the mother and the baby. Since her postop respiration was insufficient, she was intubated and followed for 45 minutes till her second blood gas analysis was normal, and soon was extubated. She was given 0.25mg neostigmine 20 minutes before and 40 minutes after the extubation. The newborn needed no intubation for his respiration recovered rapidly. Regional anesthetic applications should be preferred at first in MG cases. Our conviction is that using general anesthesia with appropriate agents may be of benefit in not until respiratory support requiring cases like MG crisis and muscular weakness.
Miyastenia Gravis MG postsinaptik asetilkolin reseptörlerinin inaktivasyonu sonucunda oluşan otoimmun bir hastalık olduğundan anestezi uygulamaları çeşitli özellikler içermektedir. 35 yaşında MG tanılı, düzensiz ilaç kullanan, kas güçsüzlüğü olan ama akut atak geçirmemiş miadında gebeye epidural anestezi eşliğinde elektif sezaryen planlandı. Takiplerinde solunum sıkıntısı, akut kas güçsüzlüğü ve fetal distres gelişmesi üzerine genel anestezi altında acil sezaryene alındı. Anestezi indüksiyonu 100mg propofol, 10mg atraküryum ile sağlandı. Anestezi idamesi %4-5 Desfluran ile sürdürüldü. Bebeğin 1.dk APGAR: 3, 5.dk APGAR: 6 olması üzerine yenidoğan ünitesine alınarak CPAP uygulandı. Anne ve bebeğin ilk kan gazı analizinde solunumsal asidoz tespit edildi. Operasyonun sonunda solunumu yetersiz olan anne, 45 dakika entübe takip edildi. İkinci kan gazının normal olması üzerine ekstübe edildi. Ekstübasyondan 20dk önce ve 40dk sonra 0.25mg neostigmin verildi. Bebeğin solunumu giderek düzeldiğinden entübasyon ihtiyacı olmadı. MG’li olgularda öncelikle rejyonel anestezi uygulamaları tercih edilmelidir. Ancak kas güçsüzlüğü, myastenik kriz gibi acil durumlarda genel anestezinin uygun ajanlarla uygulamasının faydalı olacağı kanaatindeyiz.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Case Report |
Authors | |
Publication Date | September 1, 2015 |
Published in Issue | Year 2015 Volume: 4 Issue: 3 |