In Turkish law, “Criminal Usury” was first arranged in article 17 of the 2279
numbered “Money Lending Works Code” and applied until the 5237 numbered
“Turkish Criminal Code” entered into force. In this period, there was a consistent
and instructive jurisprudence due to the binding definitions of the 90 numbered
“Legislative Decree on Money Lending Works” so, any problem did not occur in the
application during this period. However, since the new arrangement in the article
241 of the Turkish Criminal Code entered into force, there has been an unfair and
unlawful understanding that any ordinary or commercial money lending –either
professionally usury or not- constitutes the offence. In this article, emphasizing the
debated points, the structural elements of the offence is analyzed, the substantial
notions -at first ‘usury’- are examined in detail and certain suggestions in order to
solve the problems in the application are made.
“Tefecilik suçu” Türk Hukukunda ilk olarak 2279 sayılı “Ödünç Para Verme
İşleri Kanunu”nun 17. maddesinde düzenlenmiş olup söz konusu hüküm 5237
sayılı “Türk Ceza Kanunu (TCK)”nun yürürlüğe girmesine kadar uygulanmıştır.
Bu dönemde, özellikle “Ödünç Para Verme İşleri Hakkında Kanun Hükmünde
Kararname (90 sayılı KHK)”nin bağlayıcı olan tanımlarının gözetilmesi nedeniyle
kendi içinde tutarlı ve yol gösterici içtihatlar ortaya çıkmış; bu sayede, anılan suçun
uygulanmasında ciddi bir sorun yaşanmamıştır. Oysa TCK’nin 241. maddesinde
yeniden vazedilen suçun yorumlanmasında, 90 sayılı KHK’nin uygulanabilirliğinin
kalmadığı tezine dayanılması nedeniyle -tefecilik meslek edinilmiş olsun
veya olmasın- kişiler arasında gerçekleşen adi veya ticari her türlü para ödüncü
sözleşmesinin suç olarak kabul edilmesine yol açan, adil ve hukuki olmayan bir
durum ortaya çıkmıştır. Çalışmamızda tartışmalı noktalar ön plana çıkarılmak
suretiyle, suçun yapısal unsurları incelenmiş; “tefecilik” başta olmak üzere bazı kilit
kavramlar daha detaylı irdelenmiş ve çözüme yönelik kimi önerilere yer verilmiştir
Diğer ID | JA59AP37FK |
---|---|
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Ocak 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2014 Sayı: 1 |
Ankara Barosu Dergisi TÜHAS atıf sistemini benimsemektedir.