Sophokles’in Antigone’si ve Dil Paradoksları

Yıl 2016, Sayı: 19, 91 - 102, 01.06.2016

Laura Slatkın

Öz

Antigone’deki temel bir sorun, yerle bir edilmiş kenti yeniden nasıl inşa etmektir ki, en derin biçimde kendisine karşı bölünmüş bir husustur. Sophokles’in tragedyasındaki bir unsur, lisanın kendisinin ikilemin parçası olmasıdır. Bu makalede, adı geçen oyunun hem konuşmada ortaya çıkartılan bir çatışmayı hem de lisan üzerine bir ikilemi dramatize ettiği öne sürülmektedir. Thukydides’in iç savaş sırasında ‘anlam değiştiren sözcükler’ analizi ile bu oyundaki linguistik açmazlar arasındaki bir karşılaştırma yapılarak, Sophokles’in tragedyasındaki lisan politikasını irdelemek için hem Kreon ile Haimon arasındaki hem de Kreon ile Antigone arasındaki stikhomythia üzerine odaklanılmaktadır

Sophocles’ Antigone and the Paradoxes of Language

Öz

Among humankind’s civilising achievements, as the chorus of Sophocles’ Antigone lists them in the first stasimon, is the acquisition of language, conjoined in the choral catalogue with astunomous orgas – the ‘disposition that regulates cities’, in Jebb’s translation of the phrase1. Following directly upon the chorus’s account of man’s mastery over the animals, this conjunction emphasises that humankind has similarly found a way to master – and organize – itself. In the perspective of the choral ode, learning language and acquiring ‘the disposition that regulates cities’ are not successive stages in a process of becoming civilised, but are complementary aspects of a single dynamic

Kaynakça

• Allen 2000 D. Allen, The World of Prometheus: The Political Meanings of Orgê (2000).
• Aristot. Poet. Aristotle, Poetics. S. H. Butcher (trans.) (1902).
• Des Bouvrie 1990 S. Des Bouvrie, Women in Greek Tragedy, an Anthropological Approach (1990).
• Easterling 1973 P. E. Easterling, “Repetition in Sophocles”, Hermes 101, 1973, 14-34.
• Easterling 2004 P. E. Easterling (ed.), Sophocles: Plays Antigone. (2004) (facsimile reprint of R.C. Jebb’s 1900 edition).
• Foley 2001 H. Foley, Female Acts in Greek Tragedy (2001).
• Goldhill 1986 S. Goldhill, Reading Greek Tragedy (1986).
• Goldhill 2012 S. Goldhill, Sophocles and the Language of Tragedy (2012).
• Hopkins 1918 G. M. Hopkins, The Leaden Echo and the Golden Echo, 1844-1889, Poems (1918).
• Jens 1955 W. Jens, Die Stichomythie in frühen griechischen Tragödie (1955).
• Knox 1964 B. M. W. Knox, The Heroic Temper, Studies in Sophoclean Tragedy (1964).
• Loraux 1986a N. Loraux, “Thucydide et la sédition dans les mots”, Quaderni di Storia 23, 1986, 95-134.
• Loraux 1986b N. Loraux, “La Main d’Antigone”, Mètis, Anthropologie des mondes grecs anciens 1.2, 1986, 165-196.
• Loraux 1997 N. Loraux, La Cité divisée, L’oubli dans la mémoire d’Athènes (1997).
• Oudemans – Lardinois 1987
• T. C. W. Oudemans – A. P. M. H. Lardinois, Tragic Ambiguity: Anthropology, Philosophy and Sophocles’ Antigone (1987).
• Reinhardt 1979 K. Reinhardt, Sophocles. A. Harvey – D. Harvey (trans.) (1979).
• Segal 1964 C. P. Segal, “Sophocles’ Praise of Man and the Conflicts of the Antigone”, Arion 3.2, 1964, 46-66.
• Segal 1981 C. P. Segal, Tragedy and Civilization: An Interpretation of Sophocles (1981).
• Soph. Ant. Sophocles, Antigone. The Loeb Classical Library 20. F. Storr (trans.) (1912).
• Soph. El. Sophocles, Electra. R. C. Jebb (trans.) (1894).
• Soph. Oed.Col. Sophocles, Oedipus at Colonus. R. C. Jebb (trans.) (1889).
• Soph. Oed.Tyr. Sophocles, Oedipus Tyrannus. R. C. Jebb (ed.) (1887).
• Thoreau 1849 H. D. Thoreau, Walden and on the Duty of Civil Disobedience (1849); Signet Classics (repr. 1961).
• Thucyd. Hist. Thucydides, The History of the Peloponnesian War. R. Crawley (trans.) (2009).
• Vernant 1978 J. P. Vernant, “Ambiguity and Reversal: On the Enigmatic Structure of Oedipus Rex”, New Literary History 9.3, 1978, 475-501.
• Williams 1993 B. Williams, Shame and Necessity, Sather Classical Lectures (1993). Winnington-Ingram 1980
• R. P. Winnington-Ingram, Sophocles: An Interpretation (1980).