CHILDREN DRAGGED INTO CRIME AND CHILD-FRIENDLY CITIES

Yıl 2024, Cilt: 25 Sayı: 3, 563 - 594, 29.09.2024

Mehmet Akalın

https://doi.org/10.53443/anadoluibfd.1471311

Öz

Archaeological studies have shown that in the past, some states built their cities within city walls and high walls for security reasons. In later periods, these walls that formed the borders of the cities were abandoned. This situation has caused cities to receive uncontrolled immigration, crowding, heterogeneity of the population and security problems. Children have grown up in the chaotic environments created by such cities throughout history. Thus, they were driven to crime for various reasons. In this study, child-friendly city initiatives are considered as a solution to prevent children living in cities from being dragged into crime. The primary purpose of the study was to increase the visibility of the child-friendly city initiative in the literature in the context of children dragged into crime. For this purpose, all information, documents and quantitative data collected were reported in association with the crimes committed by children in cities. Finally, solution suggestions were made to make child-friendly city initiatives appropriate for purpose in Turkey.

Anahtar Kelimeler

Crime, Children, Child Friendly, Urban

SUÇA SÜRÜKLENEN ÇOCUKLAR VE ÇOCUK DOSTU KENTLER

Öz

Yapılan arkeolojik çalışmalar geçmişte bazı devletlerin, kentlerini güvenlik gerekçesi ile surlar ve yüksek duvarların içerisine kurduklarını göstermiştir. İlerleyen dönemlerde kentlerin sınırlarını oluşturan bu duvarlardan vazgeçilmiştir. Bu durum kentlerin kontrolsüz şekilde göç almasına, kalabalıklaşmasına, nüfusun heterojen hale gelmesine ve güvenlik sorunlarına sebep olmuştur. Çocuklar ise tüm tarih boyunca böylesi kentlerin oluşturduğu kaotik ortamlarda büyümek durumunda kalmışlar ve çeşitli nedenlerden dolayı suça sürüklenmişlerdir. Bu çalışmada kentlerde yaşayan çocukların suça sürüklenmemeleri için çocuk dostu kent girişimleri bir çözüm olarak ele alınmıştır. Çalışmanın birincil amacını çocuk dostu kent girişiminin, suça sürüklenen çocuklar bağlamında literatürde görünürlüğünü arttırmak oluşturmuştur. Bunun için toplanan tüm bilgi, belge ve nicel veriler kentlerde çocukların işlediği suçlarla ilişkilendirilerek raporlandırılmıştır. Son olarak ise çocuk dostu kent girişimlerinin Türkiye özelinde amacına uygun hale gelebilmesi için çözüm önerilerinde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Suç, Çocuk, Çocuk Dostu, Kent

Kaynakça

• Acar, H. (2009). Doğal peyzaj elemanlarının oyun olanaklılıklarının değerlendirilmesi (Yayımlanmamış doktora tezi). Karadeniz Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Adli Sicil ve İstatistik Genel Müdürlüğü (2021). Suça sürüklenen çocuklar, adli istatistikler. https://adlisicil.adalet.gov.tr/Resimler/SayfaDokuman/310520221416422021H%C4%B0ZMETE%C3%96ZELK%C4%B0TAP.pdf adresinden erişildi.
• Akduman, G., Akduman, B., & Cantürk G. (2007). Ergen suçluluğunda bazı kişisel ve ailesel özelliklerin incelenmesi. Türk Pediatri Arşivi, 42(4), 156-161.
• Altunbaş, U. (2015). Çocukların suça sürüklenmesinde fiziksel ve sosyo-mekansal faktörlerin etkisi. (Yayımlanmamış doktora tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Bayındır, N., Özel A., & Köksal E. (2007). Çocuk suçluluğu demografisi: Kütahya şehri örneği. Polis Bilimleri Dergisi, 1(4), 95-108.
• Broberg, A., Kyttä, M., & Fagerholm, N. (2013). Child-friendly urban structures: Bullerby revisited. Journal of Environmental Psychology, 35, 110-120. doi: 10.1016/j.jenvp.2013.06.001
• Callahan, J. L. (2014). Writing literature reviews: a reprise and update. Human Resource Development Review, 13(3), 271–275. doi: 10.1177/1534484314536705
• Carroll, A., Hattie J., Durkin K. & Houghton S. (2001). Goalsetting and reputation enhancement: behavioural choices among delinquent, at-risk and not atrisk adolescents. Legal Criminological Psychology 6(2), 165-184. doi: 10.1348/135532501168262
• Carroll, P., Witten, K., Asiasiga, L., & Lin, E. Y. (2019). Children's engagement as urban researchers and consultants in Aotearoa/New Zealand: Can it increase children's effective participation in urban planning?. Children & Society, 33(5), 414-428. doi: 10.1111/chso.12315%7C
• Coşar, Yakup (2005). Kentleşen Türkiye’de çocuk suçluluğu. TBB Dergisi, (56), 281- 327.
• Cottle, C. C., Lee R. J., & Heilbrun K. (2001). The prediction of criminal recidivism in juveniles: a meta-analysis. Criminal Justice and Behavior, 28(3), 367-394.
• Çeliköz, N., Seçer Z., & Durak T. (2008). Suç işleyen ve işlemeyen çocukların düşünme becerileri ve ahlaki yargılarının incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (25), 335-350.
• Çakır, M. (2013). Suça sürüklenen çocukların korunmasına yönelik politikalar ve Kocaeli ili verilerinin değerlendirilmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Yalova Üniversitesi, Yalova.
• Çakırer Özservet, Y. (2015). Türkiye’de çocuk ve şehir ilişkisi üzerine yapılmış çalışmalar. Y. Çakırer Özservet, & E. Küçük (Editörler), Çocukların Şehri Üzerine içinde (s. 20-50). İstanbul: MBB Yayınları
• Çoban, S. (2015). Türkiye’de risk altındaki çocuklar ve çocuk suçluluğu üzerine bir değerlendirme. Sosyoloji Konferansları, (52): 791-810.
• Çopur, E., Ulutaşdemir N., & Balsak H. (2015). Çocuk ve suç. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(Uluslararası Katılımlı III. Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Kongre Kitabı), 120-124.
• Dönmezer, S. (1994). Kriminoloji. Beta Yayınları, İstanbul.
• Elibol S. (1998). 11–15 yaş grubundaki mala karşı suç işlemiş çocukların sosyodemografik özellikleri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü, İstanbul.
• Ereş, F. (2009). Toplumsal bir sorun: suçlu çocuklar ve ailenin önemi. Aile ve Toplum, 5(17), 88-96.
• Erkan, R. & Erdoğdu M. Y. (2006). Göç ve çocuk suçluluğu. Aile ve Toplum Dergisi, 9(9), 79-90.
• Eryılmaz, A. (2009). Ergenlik döneminde stres ve başa çıkma. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 20–37.
• Güngör, M. (2008). Evrensel bir sorun olarak çocuk suçluluğu ve sokakta çalışan ve yaşayan çocuklar. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(1), 25-43.
• İçli, T. (2007). Kriminoloji (7. baskı). Ankara: Seçkin Yayınevi.
• Kallio, K. P., Wood, B. E., & Häkli, J. (2020). Lived citizenship: Conceptualising an emerging field. Citizenship Studies, 24(6), 713-729. doi: 10.26686/wgtn.12291227.v1
• Kara, B. (2018). Niğde ili örneğinde çocuk suçluluğu. Karadeniz Uluslararası Bilimsel Dergi (39), 46-64.
• Karasu, M. A. (2008). Türkiye’de kentleşme dinamiklerinin suça etkisi. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 57(4), 255-¬281.
• Kyttä, M. (2004). The extent of children's independent mobility and the number of actualized affordances as criteria for child-friendly environments. Journal of Environmental Psychology, 24(2), 179-198. doi: 10.1016/s0272-4944(03)00073-2
• Lange, A. (2018). The design of childhood: How the material world shapes independent kids. New York: Bloomsbury Publishing
• Paetsch, J., Bertrand, L. (1997). The relationship between peer,social and school factors and delinquency among youth. Journal of School Health, (67), 27-32.
• Paul, J. ve Criado, A. R. (2020). The art of writing literature review: What do we know and what do we need to know? International Business Review, 29(4), 1-7. doi: 10.1016/j.ibusrev.2020.101717
• Polat, O. (2004). Kriminoloji ve kriminalistik üzerine notlar. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Sargın, S. & Temurçin K. (2011). Türkiye'nin suç coğrafyası. Ankara: Polis Akademisi Yayınları.
• Siegel, L. J. & Welsh, B. C. (2017). Juvenile delinquency, theory, practice and law. Juvenile and Family Court Journal, 32(4), 69-71.
• Stataista (2023). Proportion of selected age groups of world population and in regions in 2023. https://www.statista.com/search/?q=child+population+of+world&Search=&p=1 adresinden erişildi.
• Talen, E. & Coffindaffer, M. (1999). The utopianism of children: An emprical study of children’s neighborhood design preferences. Journal of Planning Education and Research, 18(4), 321-331.
• Tandoğan, O. (2014). Çocuk için daha yaşanılır bir kentsel mekân: dünyada gerçekleştirilen uygulamalar. Megaron, 9(1), 19-33.
• Tandoğan, O. (2011). İstanbul’da “çocuk dostu kent” için açık alanların planlama, tasarım ve yönetim ilkelerinin oluşturulması (Yayımlanmamış doktora tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• The Word Bank (2024), Development indicators series, mega data glossary. https://databank.worldbank.org/metadataglossary/world-development-indicators/series/EN.URB.MCTY.TL.ZS adresinden erişildi.
• Tittle, C. R., & Harold G. (2003). Gender, age and crime deviance: a challange to self-control theory. Journal of Research In Crime and Delinquency, 40(4), 426-453.
• TÜİK. (2021). Güvenlik birimine gelen veya getirilen çocuk istatistikleri (Rapor no: 45586)
• TÜİK. (2023). Adrese Dayalı Nüfus Kayıt Sistemi, 2007-2022
• Tüzün, B., Elmas İ., & Akkay E. (1996). 11-15 yaş grubu çocuklarda cinsel suçlar. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi, 5(2), 79-83.
• UN. (2019). Department of economic and social affairs, population division-World fetility data, 2019. https://www.un.org/en/desa adresinden erişildi.
• UN. (2022). World population prospects. Department of economic and social affairs. Population division, 2022, Rev. 1. https://www.un.org/development/desa/pd/content/World-Population-Prospects-2022 adresinden erişildi.
• UNCRC (1989). Convention on the rights of the child. United Nations. https://www.refworld.org/docid/3ae6b38f0.html adresinden erişildi.
• UNICEF (2004). Building child friendly cities: A framework for action. Florence: UNICEF Innocenti Research Centre. https://www.unicef.org/innocenti/reports/view-all adresinden erişildi.
• UNICEF (2018). Child friendly cities and communities handbook. https://www. unicef.org/eap/reports/child-friendly-cities-and-communities-handbook adresinden erişildi.
• UNICEF (2023). Monitoring the situation of children and women The state of the world's children 2023: Statistical tables. https://data.unicef.org adresinden erişildi.
• URL 1. UNICEF child friendly cities, “what is a child friendly city?”. https://www.unicef.org/childfriendlycities/what-is-a-child-friendly-city adresinden erişildi.
• URL 2. UNICEF Child Friendly Cities and Communities Handbook https://s25924.pcdn.co/wp-content/uploads/2018/05/CFCI-handbook-NewDigital-May-2018.pdf adresinden erişildi.
• URL 3. https://database.earth/population/colombia
• URL 4. https://data.unicef.org/how-many/how-many-children-under-18-are-there-in-colombia/
• URL 5. https://www.childfriendlycities.org/initiatives/colombia
• URL 6. https://data.unicef.org/how-many/how-many-children-under-18-are-there-in-brazil/
• URL 7. https://www.childfriendlycities.org/initiatives/brazil
• URL 8. https://hcadanang.com/wp-content/uploads/2021/08/2021-UBND-TP-CTHDVTE-KEM-THEO-QD_ENG.pdf
• URL 9. https://www.childfriendlycities.org/initiatives/vietnam
• URL 10. https://www.unicef.org/turkiye/çocuk-dostu-şehirler
• Ünsal T. (2015). Kentleşme ve suç ilişkisi: çocuk suçlular. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi, 6(23): 255-271.
• Yavuzer, H. (1981). Psiko-sosyal açıdan çocuk suçluluğu. İstanbul: İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları.
• Xiao, Y., & Watson, M. (2019). Guidance on conducting a systematic literature review. Journal of Planning Education and Research, 39, 93-112. doi: 10.1177/0739456X17723971
• Zimmermann, G. (2006). Delinquency an male adoles-cents: the role of alexithymia and family structure. Journal of Adolescence, 29(3), 321- 332.