Farklı Bakteri Bradyrhizobium japonicum Aşılama Yöntemlerinin Soyada Azot Fiksasyonu ve Tane Verimine

Year 2009, Volume: 15 Issue: 04, 324 - 331, 01.11.2009

Erdinç İşler Ali Coşkan

https://doi.org/10.1501/Tarimbil_0000001107

Cited By: 4

Abstract

Bu araştırma, farklı bakteri aşılama yöntemlerinin soyada azot fiksasyonu ve tane verimlerine etkilerini belirlemek amacıyla deneme iklimlendirme kabininde yürütülmüştür. Bakteriyel aşılamalar basit tohuma aşılama, üst aşılama, 2 defa üst aşılama, tohum yatağına pulverize aşılama ve peat ile aşılama olarak uygulanmıştır. Çalışma tesadüf parselleri deneme desenine göre 8 tekrarlamalı saksı denemesi şeklinde yürütülmüştür. Deneme materyali olarak Sa88 soya çeşidi tohumları ile Bradyrhizobium japonicum bakterisi 1809 nolu suşu kullanılmıştır. Çiçeklenme ve hasat olgunluğu döneminde nodülasyon gözlemleri ve bitki analizleri yapılmıştır. Denemeden elde edilen sonuçlar incelendiğinde; soyada uygulanan bakteri aşılama yöntemlerinin azot fiksasyonunu arttırdığı ve bu yöntemlerin pratiğe aktarılabilir olduğu belirlenmiştir. En yüksek bitki tane sayısı 9,08 adet/bitki ve bitki tane verimi 3,36 g/bitki tohum yatağına aşılama uygulamasından elde edilmiştir

Keywords

Soya, rhizobium, azot fiksasyonu, bakteriyel aşılama

Effects of Different Bacterium Bradyrhizobium japonicum Inoculation Techniques on Biological Nitrogen Fixation and Yield of Soybean

Abstract

This research was carried out to determine effects of different bacterial inoculation methods on soybean grain yield and nitrogen fixation under growth chamber conditions. Bacterial inoculations were applied as simple inoculations, top inoculation, 2 times top inoculation, pulverize inoculation to seed bad and inoculation via peat. Experiment was conducted as pot experiment using completely randomized designs with 8 replications. Sa88 soybean variety and Bradyrhizobium japonicum bacteria strain Nr: 1809 were used as experiment material. Determinations of nodulation and plant analyses were achieved during flowering and harvest maturity stage. The results revealed that, bacteria inoculation methods increases nitrogen fixation as well as the methods examined in the research can be easily adapted to practice. The highest number of grain 9.08 unit plant-1 and plant grain yield 3.36 g plant-1 were observed in seed bed inoculation method

Keywords

Soybean, rhizobium, nitrogen fixation, bacterial inoculation

References

• Akçin, A. ve Y. Işık. 1995. Konya ekolojik şartlarında azotlu gübre uygulaması ve bakteri ile aşılamanın nohut çeşitlerinin (Cicer arietinum l.) Tane verimi, tanenin kimyasal kompozisyonu ve morfolojik karakterler üzerine etkileri. S.Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi 6(8):146- 159.
• Akdağ, C. ve S. ehirali. 1995. Bakteri (Rhizobium Ssp.) aşılama, azot dozları ve ekim sıklığının nohut (Cicer arietinum L.)’un verim ve verim unsurlarına etkileri. Gaziosmanpaşa Ünv. Ziraat Fakültesi Dergisi 12:122- 134.
• Allison, L.E. and C.D. Moodie. 1965. Carbonate. In: C.A. Black et al (ed.) Methods of Soil Analysis, Part 2. Agronomy 9:1379-1400. Am. Soc. of Agron., Inc., Madison, Wisconsin, U.S.A.
• Anonim 1998. http://www.tuik.gov.tr, Erişim Tarihi 09.03.2008, Saat:11:00
• Bek, Y. 1983. Araştırma ve Deneme Metodları. Ç.Ü. Ziraat Fakültesi Ders Notu Yay. No: 92. Adana.
• Biren, S. 2002. Bakteri (Bradyrhizobium japonicum) Aşılamasının Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC) Koşullarında Soya (Glycine mac. L.) Bitkisinde Nodülasyona ve Tane Verimine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Toprak Anabilim Dalı, Adana.
• Bouyoucous, G.J. 1952. Hydrometer method improved for making particle size at analysis of soil. Agronomy Journal 54:464-465.
• Brockwell, J. 1977. Application of Legume Seed Inoculants. In: Hardy, R. W. F., Gibson, A. H. (eds), A Treatise on Denitrogen Fixation, Wiley, Sydney, pp:277-309.
• Coşkan, A., M. Gök ve K. Doğan. 2006. Anız yakılmış ve yakılmamış parseller üzerine uygulanan tütün atığının soyada biyolojik azot fiksasyonuna ve verime etkisi. Tarım Bilimleri Dergisi 12(3):239-245.
• Çakır, S. 2005. Eskişehir Koşullarında Etkin Bakteri Suşuyla Aşılamanın Nohut (Cicer Arietinum L.) Çeşit ve Hatlarının Tane Verimi, Morfolojik, Fizyolojik ve Teknolojik (Yayınlanmamış). Uludağ Üniv. Fen Bilimleri Enstitüsü, 115 S. Etkisi. Doktora Tezi
• Deaker, R., R. J. Roughley and I.R. Kennedy. 2004. Legume seed inoculation technology – a review. Soil Biology and Biochemistry (36):1275-1288.
• Deniz, N. 1988. Ankara Yöresinde Sulu Koşullarda Yetiştirilebilecek Soya Çeşitleri. Tarım Orman ve Köy İşl. Bak., Köy Hiz. Gen. Md., Toprak ve Gübre Araş. Enst. Md. Genel Yayın No: 148, Rapor Seri No: R-72. Ankara.
• Gault, R. R. 1978. A Study of Developments and Trends in New Zealand, The USA and Canada in the Technology Associated with the Exploitation of the Nitrogen-Fixing Legume Root Nodule Bacteria, Rhizobium spp. For Use in Legume Crops New to Australian Agriculture, Winston Churchil Memorial Trust. Canberra.
• Gök, M. ve I. Onaç. 1995. Değişik Bradyrhizobium japonicum İzolatları ile Aşılamanın Farklı Soya Çeşitlerinde Verime, Nodülasyona ve N2 Fiksasyonuna Etkisi. İlhan Akalan Toprak ve Çevre Sempozyumu C-237-244.
• Haskınacı, . 2006. Soya Sektör Raporu, İ.T.O. Etüt ve Araştırma http://www.ito.org.tr Saat:13:99 Araştırma Tarihi: 15.01.2009
• İlisulu, K. 1983. Soyanın Türkiye Ekonomisindeki Yeri ve Önemi. Soya Semineri ve Paneli. Adana.
• Jordan, D.C. 1984. Rihizobiaceae: Bergey’s Manual of Systematik Bacteriology. Vol 1(Krieg, N.R., Holt, J.G., Murray, R.G.E., Brenner, D.J., Bryant, M.P., Moulder, J.W., Pfennig, N., Sneath, P.H.A., Staley, J.T. “ eds”). Williams and Wilkins Company, Baltimore. London.
• Kjeldahl, J. 1883. Neue Methode zur Bestimmung des Stickstoffs in organischen Körpern. Journal of Analytical Chemistry 22(1):366-382.
• Meral, N., C.Y. Çiftçi ve S. Ünver. 1998. Bakteri aşılaması ve değişik azot dozlarının nohut (Cicer arietinum L.)’un verim ve verim öğelerine etkileri. Tarla Bitkileri Merkez Araştırma Enstitüsü Dergisi 7(1):44-59.
• Obaton, M. 1983. Legumes and Nitrogen Cycle. Technical Handbook Legume/Rhizobium FAO. Rome I Biol. 1, No:1/3.
• Schlichting, E. ve E. Blume. 1966. Bodenkundliches Practikum. Verlag Paul Parey. Hamburg and Berlin.
• Snapp, S.S., D.D. Rohrbach, F. Simtowe and H. A. Freeman. 2002. Sustainable soil management options for malawi: Can smallholder farmers grow more legumes? Agriculture Ecosystems and Environment 91:159-174.
• Tippanaver, C.M., S. A. Desai and S. K. Gumaste. 1990. Screening for efficiency of Rhizobium strains on chickpea (Cicer arietinum L.) In Northern Zone of Karnakata. Journal of Agricultural Science 3(3-4)285- 287.
• U.S. Salinity Laboratory Staff. 1954. Diagnosis and Improvement of Saline and Sodic Soils. USDA. Handbook 60. U.S. Gov. Printing Office. Washington D.C.
• Vaishya, U.K. and J.N. Dube. 1988. Interaction between Rhizobium strains and chickpea varieties. Agricultural Science Digest 8(3):153-156.
• Werner, D. 1987. Pflanaliche Und Mikrobielle Symbiosan. Georg Thieme Verlog Stuttgart. New York.