Köklü Bir Kültürün Uzantısı Olarak Ağrı’da Taziye Evleri

Yıl 2019, Cilt: 23 Sayı: 3, 1109 - 1130, 15.10.2019

Ogün Coşkun Alperen Kayserili

Öz

Bu araştırmada, Ağrı şehrinde yer
alan taziye evleri, kültürel coğrafya bakış açısı ile incelenmeye
çalışılmıştır. Bu amaçla beş farklı saha çalışması yapılarak şehirdeki mevcut
taziye evleri ve taziye için kullanılan çeşitli mekânların incelenmesi ve haritalandırılması
gerçekleştirilmiştir. Böylelikle hem taziye evlerinin mekânsal dağılışları ile
fonksiyonel özelliklerinin vurgulanması hem de incelenen çeşitli örneklerin
karşılaştırılarak değerlendirilmesi hedeflenmiştir. Toplumsal dayanışmanın
önemli örneklerinin sergilendiği taziye evleri, Ağrı’daki geleneksel ve köklü
kültürel yapının en önemli mekânsal yansımalarından birine ev sahipliği
yapmaktadır. Bu nedenle, yapılan yerinde gözlem ve incelemelerin yanı sıra 161
katılımcı ile saha anketleri gerçekleştirilmiş ve elde edilen veriler SPSS 20.0
ile istatistik analize tabi tutulmuştur. Gerçekleştirilen görüşmeler ve açık
uçlu sorular yoluyla elde edilen verilerin de kategorize edilerek
değerlendirilmesiyle şehirdeki taziye kültürü ve taziye evlerine ilişkin
çeşitli görüşlerin incelenmesi mümkün olmuştur. Sonuçta, taziye evlerinin
şehirdeki mekânsal dağılışı ve bu dağılışın ortaya çıkardığı yığılımların,
taziye kültürü ve taziye evlerine yönelik çeşitli görüş ve düşüncelerin
birarada değerlendirilerek coğrafi bir perspektiften incelenmesi mümkün
olmuştur.

Anahtar Kelimeler

Kültürel Coğrafya, Taziye, Taziye Evleri

Kaynakça

• Arı, Y. (2005). “Amerikan Kültürel Coğrafyasında Peyzaj Kavramı”. Doğu Coğrafya Dergisi, 13, 311-339.
• Büyüköztürk, Ş. (2004). Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. (4. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Can, A. (2018). SPSS ile Bilimsel Araştırma Sürecinde Nicel Veri Analizi. (6. Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Coşkun, O. (2015). “An Example to the Spatial Reflections of Cultural Elements: Condolence Houses in Erzurum” [Özet Bildiri]. Association of American Geographers Annual Meeting 2015, (21-25 March 2015), Chicago: USA.
• Creswell, J.W. (2017). Karma Yöntem Araştırmalarına Giriş. (Çeviri Ed: Mustafa Sözbilir), Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Doğanay, H. (2011). “Anlamı, Tanımı, Konusu ve Felsefesi Bakımından Coğrafya İlmi Hakkında Bazı Düşünceler”. Doğu Coğrafya Dergisi, 25, 1-43.
• Doğanay, H. (2014). Coğrafya Öğretim Yöntemleri. (6. Baskı), Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.
• Halaçoğlu, Y. (1988). “Ağrı”. Diyanet İslam Ansiklopedisi (I, 479-481), İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınevi.
• Kaya, F. (2011). “Ağrı Kent Profilinde Sosyo-Ekonomik Boyutlarıyla Kentsel Yoksulluk”. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15 (2), 219-242.
• Kayserili, A. (2010). “Carl Ortwin Sauer ve Kültürel Coğrafya”. Doğu Coğrafya Dergisi, 24, 177-190.
• Kayserili, A. (2015). Erzurum Şehrindeki Mezar Taşlarının Kültürel Coğrafya Bakış Açısıyla İncelenmesi. Erzurum: Fenomen Yayıncılık.
• Knox, P.L. and Marston S.A. (2013). Human Geography: Places and Regions in Global Context. (6th ed.), Boston: Pearson Education.
• McEwan, C. (2005). “Geography, Culture and Global Change”. Peter Daniels et al. (Ed.), An Introduction to Human Geography: Issues for the 21th Century (265-283). (2th ed.), Harlow: Pearson Education.
• Rubenstein, J.M. (2014). The Cultural Landscape. (11th ed.), Boston: Pearson Education.
• Tümertekin, E. ve Özgüç, N. (2011). Beşeri Coğrafya. İnsan. Kültür. Mekân. (12. Baskı), İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Zelinsky, W. (2001). “The Uniqueness of the American Religious Landscape”. Geographical Review, 91 (3), 565-585.
• Zelinsky, W. (2007). “The Gravestone Index: Tracking Personal Religiosity across Nations, Regions, and Periods”. Geographical Review,97 (4), 441-466.