Bu çalışmanın amacı, yetenekli genç sporcuların hedef yönelimlerinin ve yaşam doyum düzeylerinin belirlenerek, bu sporcularda beklenen performansa ulaşmasında hem sporcuların tanınması hem de uygun antrenman ortamlarının oluşturulması açısından bilimsel yöntemlerden faydalanmanın önemini ortaya koymaktır. Çalışmaya, voleybol milli takımı gelişim kampına çağrılan 14-15 yaş grubu toplam 72 erkek voleybolcu katılmıştır. Voleybolcuların hedef yönelimleri ile yaşam doyum düzeylerine ilişkin verilerin toplanmasında, Sporda Görev ve Ego Yönelim Ölçeği SGEYÖ ve Yaşam Doyum Ölçeği YDÖ ölçeği kullanılmıştır. Çalışmada betimsel istatistikler ile Pearson korelasyon testi, bağımsız örneklem t testi, Mann-Whitney U testi, Kruskal-Wallis testi ve varyans analizleri yapılmıştır. Ego, görev ve yaşam doyum puanları ortalamaları arasındaki farklara ve ilişkilere bakılmıştır. Yapılan karşılaştırmalar sonucunda; sporcuların deneyimleri, önemli başarıları, oynadıkları kulüplerden gelir elde etme durumları ya da yaş grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı, buna karşın ortaokulda okuyan voleybolcuların hem görev hem de ego yönelim puanı ortalamalarının lisede okuyan voleybolculardan daha yüksek olduğu bulunmuştur. İlde yaşayan voleybolcuların yaşam doyum puanları ilçede yaşayan voleybolculardan daha yüksektir. 20 puanın altında yaşam doyumuna sahip olan voleybolcular ile 20 puanın üstünde yaşam doyum düzeyine sahip voleybolcuların görev ve ego yönelim puanları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklar bulunmuştur. Yaşam doyum puanı 20’nin üstünde olan voleybolcuların ego ve görev yönelimi puanları yaşam doyum puanı 20’nin altında olanlardan daha yüksektir. Hedef yönelimi ve yaşam doyumu arasındaki ilişkilerde, görev yönelimi ve ego yönelimi arasında; hem görev yönelimi hem de ego yönelimi ile yaşam doyumu arasında pozitif yönde anlamlı ilişki bulunmuştur. Sonuç olarak; milli takım gelişim kampına çağrılan erkek sporcuların yaşam doyumları ile hedef yönelimleri ego ve görev arasındaki pozitif yönde anlamlı ilişkinin sporcuların performanslarının gelişiminde kullanılabileceği değerlendirilmektedir. Yaşam doyum düzeyleri normalin altında olan sporcuların hedef yönelim puanlarının da düşük olmasının, bu sporcuların performans gelişimlerini olumsuz etkileyebileceği düşünülmektedir. Sporcuların ego ve görev yönelimi puanlarına bakarak ne tür motivasyonel bir iklim yaratılacağına karar vermede bilimsel yöntemlerden faydalanılarak, elit sporcu olma potansiyeli olan sporcuların performans gelişimlerine katkı sağlanabilir.
The purpose of this study was to determine goal orientations and life satisfaction levels of talented young players, and to show the importance of knowing the player to get them to perform their potential. A total of 72 male volleyball players aged 14-15 who were invited to the development camp of the national volleyball team participated in the study. Volleyball players’ goal orientations were measured by the Task and Ego Orientation Scale in Sports TEOSS . The volleyball players’ perceived life satisfaction levels were measured by using the Life Satisfaction Scale LSS . Descriptives, Pearson’s r, independent samples t-test, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis and ANOVA tests were carried out where appropriate. No statistically significant difference was found between experience, considerable achievements, income from the club, or age groups of Ego, Task, and Life Satisfaction mean scores. Players studying at middle school had higher mean scores of task and ego orientation when compared to high school students. Players living in provinces had higher life satisfaction scores than those living in towns. The ego and task orientation scores of the volleyball players with a life satisfaction score of more than 20 were higher than those with a life satisfaction score below 20 p
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | March 1, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 Volume: 11 Issue: 1 |