Effects of the ecological factors on vegetation in river basins of northern part of Mersin city South of Turkey

Year 2010, Volume: 3 Issue: 3, 137 - 152, 15.12.2010

Celalettin Duran Halil Günek

Abstract

In a region, being the certain ratio and coexist of ecological factors which are dominant, determines the ecological conditions of vegetation at that region. Study area is between coastal zone that near the sea side and alpine zone which is the western of Bolkar Mountains. According to the grid square system adopted by Davis in Flora of Turkey, it takes place within the C5 square which has the largest number of endemic plants. Thus there are seen different sort of vegetations inside the study area. The parts where the vegetation becomes dense are generally rugged terrain. With this study, effects on vegetation of climate, geology, topography, soil conditions, hydrographic and anthropogenic impacts were analyzed in the specified basins. Rising behind the city of Mersin mountainous-hilly area is the most important expanding of the vegetation. Mediterranean climate, which is an indicator of the vegetation types and floristic elements, creates the characteristic of climate-vegetation which are adapted to rainy winters and dry summer periods. Humid marine influence, during the vegetation period African-field dust, long-lasting summer drought period, geological structures which affects soil condition, geomorphologic structure which affects climatic parameters are completely affects on growing media of surveyed area. Insufficient soil and water limits the plants life

Keywords

Mersin City, Basins of River, Vegetation, Ecology

Mersin kenti kuzeyi akarsu havzalarındaki ekolojik faktörlerin bitki örtüsüne etkisi

Abstract

Bir bölgedeki bitki örtüsünün ekolojik şartlarını, o bölgede egemen olan ekolojik faktörlerin belirli oranda ve bir arada bulunması belirler. İnceleme alanı, deniz seviyesini oluşturan kıyı kuşağı ile Bolkar Dağlarının batısını oluşturan alpin kuşak arasındadır. Davis’in kareleme sistemine göre endemik bitki sayısının en fazla olduğu C5 karesi içinde yer alır. Nitekim çalışma sahasında farklı tipte vejetasyon örtüsü görülür. Bitki örtüsünün yoğunlaştığı bölümler, genellikle Karst topografyasının arızalı kesimleridir. Bu çalışma ile belirlenen akarsu havzalardaki iklim, jeolojik yapı, topografya, toprak şartları, hidrografik ve antropojenik faktörlerin bitki örtüsü üzerine etkileri incelenmiştir. Mersin kenti gerisinde yükselen dağlık-tepelik arazi, bitki örtüsünün en önemli yayılış alanıdır. Akdeniz ikliminin göstergesi olan vejetasyon tipleri ve floristik elemanlar, yağışlı kış ve kurak yaz dönemlerine uyum sağlamış karakteristik iklim-bitki örtüsünü oluşturur. Akdeniz’in denizel nemli etkisi, vejetasyon periyodu boyunca Afrika kökenli Sahra tozları, uzun süren yaz kuraklık periyodu, toprak şartlarını etkileyen jeolojik yapı, lokal iklimsel parametreleri etkileyen topografik yapı gibi unsurlar, incelenen sahadaki bitki örtüsünün yetişme ortamı verimliliği üzerinde etkilidir. Toprak ve su kıtlığı, bitki yaşamını sınırlandırır

Keywords

Mersin Kenti, Akarsu Havzaları, Vejetasyon, Ekoloji

References

• Ahmad, S. S., Rafique, K., 2010. Causal interpretation of vegetation along Nullah Korang (Islamabad, Pakistan) using multivariate techniques. Biological Diversity and Conservation (BioDiCon), Cilt 3/2. 128-132.
• Akman, Y., 1990. İklim ve biyoiklim. Palme Yayınları, Mühendislik Serisi:103, Ankara
• Akman, Y., 1993. Biyocografya. Palme Yayınları, Ankara
• Akman, Y., 1995. Türkiye orman vejetasyonu. Ank. Üniv. Fen Fakültesi Yayınları, Ankara
• Anonim, 1987. K.H.G.M. İçel ili verimlilik envanteri ve gübre ihtiyaç raporu. Ankara
• Anonim, 1991. K.H.G.M. İçel ili arazi varlığı raporu ve toprak haritaları. Ankara
• Anonim, 2003. O.G.M. Amenajman planları ve sayısal meşcere tipleri haritası. Orman Bakanlığı Matbaası. Ankara
• Anonim, 2009. M.T.A. Jeoloji haritaları ve raporları. Ankara
• Atalay, İ., 1994. Türkiye vejetasyon coğrafyası. Ege Üniv. Basımevi, İzmir
• Atalay, İ., 2002. Türkiye’nin ekolojik bölgeleri (Ecoregions of Turkey). T.C. Orman Bakanlığı AGM Yay. No:163 Meta Basımevi, İzmir
• Atalay, İ., Sezer, L. İ., Çukur, H. 1998. Kızılçam (Pinus brutia Ten.) ormanlarının ekolojik özellikleri ve tohum nakli açısından bölgelere ayrılması. Orman Ağaçları ve Tohumları Islah Araştırma Müdürlüğü Yay. No:6, Ankara
• Avcı, M. 1993. Türkiye'nin flora bölgeleri ve Anadolu Diagonali’ne coğrafi bir yaklaşım. Türk Coğrafya Dergisi Sayı: 28, 225-248, İstanbul
• Avcı, M. 2004. Türkiye bitkilerinin isimlendirilmesinde coğrafi özelliklerin etkisi. İ. Ü. Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü Coğrafya Dergisi Sayı: 12, 31-45. İstanbul
• Avcı, M., 2005. Çeşitlilik ve endemizm açısından Türkiye’nin bitki örtüsü. İ.Ü. Edebiyat Fakültesi Coğrafya Bölümü Coğrafya Dergisi, Sayı:13, 27-55, İstanbul
• Boydak, M., 1996. Toros sediri’nin (Cedrus libani A.Rich.) ekolojisi, silvikültürü ve doğal ormanlarının korunması. T.C. Orman Bakanlığı Yay. No: 012, Ankara
• Bozatlı, A., 1989. Doğu Akdeniz ormancılığının özellikleri. Doğu Akdeniz Ormancılığı Sempozyumu, 22-23 Şubat, Orman Mühendisleri Odası Yay. No:15, sf.7-16, Ankara
• Davis, P. H. 1965 (1988). Flora of Turkey and East Aegean Islands. Vol. 1–10, University Press, Edinburgh
• Erinç, S., 1977. Vejetasyon Coğrafyası, İstanbul.
• Gemici, Y., 1992. Bolkar dağlarının (orta toroslar) flora ve vejetasyonu. Ege Üniversitesi Araştırma Fonu, Proje No:1988/011, s.318, İzmir
• Gemici, Y. 1993. Bolkar dağlarında flora ve vejetasyon üzerine genel bilgiler. Türk Botanik Dergisi, Cilt:18/2, 81–89.
• Kantarcı, M. D., 1982. Akdeniz bölgesinde doğal ağaç ve çalı türlerinin yayılışı ile bölgesel yetişme ortamı özellikleri arasındaki ilişkiler. İ.Ü. Orman Fak. Yay. No: 330, İstanbul
• Kantarcı, M. D., 1991. Akdeniz bölgesi’nin yetişme ortamı bölgesel sınıflandırması. OGM Basımevi, Ankara
• Köleli, N., Atağ, G. A., Kuşvuran, K., Kantar, Ç., Demir, A., Binzet, R., Eke, M., 2008. Mersin-Fındıkpınarı’nda metal hiperakümülatörü bitkilerin araştırılması. Mersin Sempozyumu Bildiriler Kitabı, Mersin
• Kutluk, H., Aytuğ, B. 2000. Endemik plants of Turkey, plants of the balkan peninsula: into the Next Millenium, Proceeding of the 2nd Balkan Botanical Congress, İstanbul, Turkey I (Ed. N. Özhatay): 285-288, İstanbul
• Mayer, H., Aksoy, H., 1998. Türkiye ormanları. Batı Karadeniz Ormancılık Araştırma Müd. Muhtelif Yay. No:1, Bolu
• Montgolfier, J. 2005. Akdeniz orman alanları bugünkü durum ve gelecekte beklenenler (Les Espaces Boisés Méditerranéens Situation et Perspectives / Jean de Montgolfier, vd.). Çeviri Kitap. Fransızcadan Çeviren: Aydan Alanay, Doğu Akdeniz Orm. Araş. Müd. Yay. No: 38, Tarsus
• Özkan, K., 2008. Assessment to the relationships between vegetation and site properties accordance with similarity values between quadrat pairs. Biological Diversity and Conservation (BioDiCon), Cilt 1/2, 59-73
• Rey, B., 1997. Ağaçlık alanların çok yönlü faydalanma esasına göre yönetimi çerçevesine orman dinamiklerinin dahil edilmesi. XI. Dünya Ormancılık Kongresi Bildirileri, Cilt:2, Antalya
• Saya, Ö., Güney, E., 2006. Bitki coğrafyası. Ders Kitabı, Diyarbakır
• Sağlıker, H. A., Darıcı, C., 2005. Doğu Akdeniz bölgesinde iki farklı ana materyalde yetişen Olea europaea L., Pinus brutia Ten. ve Pistacia terebinthus L. topraklarında karbon mineralizasyonu. Ekoloji Dergisi, Çevre Koruma ve Araştırma Vakfı Yayını (Çevkor) 14, 54, 20–24
• Seyidahmedov, A., Atamov, V. 2008. The beneficial plants of mountainous regions in Azerbaijan. Biological Diversity and Conservation (BioDiCon), Cilt 1/1, 13-27
• Tunçdilek, N., 1985. Türkiye’de relief şekilleri ve arazi kullanımı. İstanbul Üniv. Deniz Bilimleri ve Coğrafya Enst. Yay. No:3, İstanbul
• Ünaldı, Ü. E., Kömüşcü, A. Ü., 2007. Topografya ve vejetasyon arasındaki ilişkiler; Bolkar dağları (Ereğli-Dümbelek düzü-Mersin arası) örneği. F.Ü. Sosyal Bil. Dergisi, Cilt: 17, Sayı: 1 Sayfa: 1–15, Elazığ.