Gladiçya Meyvesinin Çayırotu Silajında Kullanımı

Yıl 2021, Cilt: 4 Sayı: 1, 22 - 28, 01.01.2021

İnan Güven , Adem Kamalak

https://doi.org/10.34248/bsengineering.836056

Cited By: 2

Öz

Bu çalışmada, suda çözünür karbonhidrat (SÇK) ve tanen bakımından zengin Gladiçya (Gleditsia triacanthos) meyvesinin, çayırotu silajı yapımında silaj katkı maddesi olarak kullanım olanakları araştırılmıştır. Gladiçya meyvesi, silajların kompozisyonlarına, fermentasyon parametrelerine, in vitro gaz üretim parametrelerine, in vitro organik madde sindirim derecelerine (İVOMSD) ve metabolik enerji içeriklerine (ME) önemli derecede etki etmiştir. Gladiçya meyvesinin silajlara katılma oranına bağlı olarak oluşan silajların kuru madde içeriği (KM), Fleig skorları (FS), in vitro gaz üretimleri, organik madde sindirim dereceleri (OMSD), metabolik enerji içerikleri ve kuru madde sindirim dereceleri (KMSD) önemli derecede artarken, kül içerikleri (HK), asit deterjan fiber (ADF), nötral deterjan fiber (NDF) ve ham protein içerikleri (HP) azalmıştır. Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, %6 oranında Gladiçya meyvesi ilavesi çayırotu silajının amonyak içerikleri %46 oranında, pH’sını ise %13,12 oranında düşürmüştür. Kontrol grubuna göre, %6 oranında Gladiçya meyvesi ilave edilen çayırotu silajının Fleig Skoru 56,0’den 90,46’ya yükselmiştir. Kontrol grubuyla karşılaştırıldığında, %6 oranında Gladiçya meyvesi ilavesi çayırotu silajının ME içeriğini %8,76 oranında, OMSD ise %11,87 oranında kuru madde sindirim derecesini %20,28 artırmıştır. Sonuç olarak; daha kaliteli çayırotu silajı elde etmek için taze çayırotuna en az %3 oranında Gladiçya meyvesi katılması tavsiye edilebilir.

Anahtar Kelimeler

Çayırotu silajı, Gladiçya meyvesi (Gleditsia triacanthos), Sindirim derecesi, Metabolik enerji

Destekleyen Kurum

Bu çalışma Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Merkezi tarafından desteklenmiştir.

Proje Numarası

Proje No: 2010/4-9D

Teşekkür

Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Bilimsel Araştırmalar Merkezine yapmış olduğu katkılardan dolay teşekkür ederiz.

The Use of Honey Locust Pods as a Silage Additive for Grass

Öz

In the current study honey locust (Gleditsia triacanthos) pods which is rich in water soluble carbohydrate (WSC) and tannin, was used as a silage additive for grass plant. Honey locust pods had a significant effect on the chemical composition, fermentation parameters, in vitro gas production parameters, in vitro organic matter digestibility (OMD) and metabolisable energy (ME) content of grass silage. Although dry matter content, Fleig score, in vitro gas production, organic matter digestibility (OMD), metabolisable energy (ME) and dry matter digestibility (DMD) of the resultant grass silage increased, crude ash, acid detergent fiber, neutral detergent fiber and crude protein (CP) contents decreased with increasing level of honey locust pods. The inclusion of honey locust pods at %6 into grass material resulted in a decrease in % 46 of the ammonia concentration and13.12% of pH respectively, when compared with control group of grass silage. On the other hand, the inclusion of honey locust pods at 6% into grass material resulted in an increase in 8.76% of the metabolisable energy, 11.87% of organic matter digestibility and 20.28% of dry matter digestibility respectively, when compared with control group of grass silage. In addition, the inclusion of honey locust pods at %6 into grass material resulted in an increase in Fleig score from 56.0 to 90.46. It can be concluded that, at least, 3% of ground honey locust pods on fresh basis should be included into grass forage to obtain high quality grass silage.

Anahtar Kelimeler

Grass silage, Honey locust (Gleditsia triacanthos) pods, Digestibility, Metabolisable energy

Proje Numarası

Proje No: 2010/4-9D

Kaynakça

• Abel H, Immig I, Harman E. 2002. Effect of adding caprylic and capric acid to grass on fermentation characteristics during ensiling and in the artificial rumen system RUSITEC. Anim Feed Sci Tech, 99(1-4): 65-72.
• Chamberlain AT, Wilkinson JM. 1996. Feeding the dairy cow. Chalcombe Publications, Painshall, Church Lane, Welton, Lincoln, LN2 3 LT, UK.
• Davies DR, Merry RJ, Willams AP, Bakewell EL, Leemans DK, Tweed JKS. 1998. Proteolysis during ensilage of forages varying in soluble sugar content. J Dairy Sci, 81: 444-453.
• Driehuis F, Elfernik SJWHO, Van Wikselaar PG. 2001. Fermentation characteristics and aerobic stability of grass silage inoculated with Lactobacillus bucheri, with or without homofermentative lactic acid bacteria. Grass and Forage Sci, 56(4): 330-343.
• Guim A, De Andrade P, İturrino-Schocken RP, Franco GL, Ruggieri AC, Malheiros EB. 2002. Aerobic stability of wilted grass silage (Pennisetum purpureum Schum) treated with microbial inoculant. Brazillian J Anim Sci, 31(6): 2176-2185.
• Kamalak A, Bal MA, Aydın R, Atalay Aİ. 2009. Gladiçya meyvesinin katkı maddesi olarak yonca silajında kullanımı. Tubitak Proje Raporu. 1: 64, Ankara, Turkiye.
• Kis G, Grbesa D, Kostelic A, Karolyi D. 2005. Estimating grass and grass silage degradation characteristics by in situ and in vitro prodution methods. Italian J Anim Sci, 4(8): 142-144.
• McDonald P, Henderson AR, Heron SJE. 1991. The biochemistry of Silage. Second Edition, Chalcombe Publ., Marlow, UK.
• Menke KH, Raab L, Salewski A, Steingass H, Fritz D, Schneider W. 1979. The estimation of the digestibility and metabolisable energy content of ruminant feedingstuff from the gas production when they are incubated with rumen liquor. J Agri Sci, 93: 217-222.
• Menke KH, Steingass H. 1988. Estimation of the energetic feed value from chemical analysis and in vitro gas production using rumen fluid. Anim Res Develop, 28: 7-55.
• Ørskov ER, McDonald I. 1979. The estimation of protein degradability in the rumen from incubation measurements weighted according to rate of passage. J Agri Sci (Camb), 92: 499-503.
• Pitt RE. 1990. The probability of inoculant effectiveness in alfalfa silages. American Soc of Agri Eng, 33: 1771-1778.
• Raques CA, Smith D. 1966. Some non-structural carbohydrates in forage legume herbage. J Agri and Food Chem, 14(4): 423–426.
• Singh K, Honig H, Wermke M, Zimmer E. 1996. Fermentation pattern and changes in cell wall constituents of straw-forage silages, straw and partners during storage. Anim Feed Sci Tech, 61: 137-153.
• Tilley JMA, Terry RA. 1963. A two-stage technique for the in vitro digestion of forage crops. J British Grassland Soc, 18: 104-111.
• Winters AL, Cockburn JE, Dhanoa MS, Merry RJ. 2000. Effect of lactic acid bacteria in inoculants on changes in amino acid composition during ensilage of sterile and non-sterile ryegrass. J App Microbiol, 89: 442-451.
• Yunus M, Ohba N, Shimojo M, Furuse M, Masuda Y. 2000. Effects of adding urea and molasses on Napier grass silage quality. Asian-Australasian J Anim Sci, 13(11): 1542-1547.