Bir Profesyonel Meslek Olarak Çevirmenlik ve Çevirmenlerin Mesleğe Yönelik Tutumları

Yıl 2019, Cilt: 10 Sayı: 1, 1 - 25, 15.02.2019

Başak Kıcır

Öz

Günümüzde çeviri faaliyetinin önemi artmaktadır. Çeviri çok
karmaşık bilişsel mekanizmaları gerektiren bir faaliyet olduğu için
çevirmenlere her zaman ihtiyaç duyulmuştur. Fakat bu durum çevirmenin işgücü
piyasasındaki konumunu iyileştirmeye yardımcı olmamıştır. Çevirmenler
güvenceden yoksun, örgütsüz ve düşük ücretlerle çalışmak zorunda kalmaktadır.
Tüm güvencesiz çalışma koşullarına ve düşük ücretlere rağmen çevirmenler
işlerini severek yapmaktadır. Bu yönüyle çevirmenlerin mesleğe yönelik
tutumlarını incelemenin önemli veriler sunacağı düşünülmüştür. Çalışmanın amacı
çevirmenlerin mesleğe yönelik tutumlarını incelemektedir. Araştırma kapsamında
mesleğin birey açısından anlamı, bireye kazandırdıkları, çevirmenlerin sahip olduğu
kişisel özellikler ve kişi meslek uyumu konuları da ele alınmaktadır. Konu
hakkında ayrıntılı bilgi edinmek için nitel araştırma yöntemi benimsenmiştir.
Araştırma dâhilinde evden çalışan 12 yazın çevirmeniyle yüz yüze görüşmeler
yapılmıştır.  Araştırma sonucunda
çevirmenlerde kişi meslek uyumunun yüksek olduğu, katılımcıların kişisel
özelliklerinin meslekleriyle uyumlu olduğu görülmüştür. Çevirmenlerin işlerini
anlamlı buldukları, mesleklerine yönelik olumlu bir tutum içerisinde oldukları
gözlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Profesyonel meslek, kişi-meslek uyumu, anlamlı iş, çevirmen, nitel araştırma

Kaynakça

• Annink, Anne ve Laura Dulk (2012). Autonomy: The panacea for self-employed women’s work-life balance? Community, Work & Family, 15 (4), 383-402. Bakker, Arnold B.; Wilmar B. Schaufeli; Michael P. Leiter ve Toon W. Taris (2008). Work engagement: An emerging concept in occupational health psychology. Work & Stress, 22 (3), 187-200. Burke, Ronald J. (2010). Flow, work satisfaction and psychological well-being at the workplace. The IUP Journal of Soft Skills, 4 (1), 37-48. Carless, Sally A. (2005). Person-job fit versus person-organization fit as predictors of organizational attraction and job acceptance intentions: A longitudinal study. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 78, 411–429 Chalofsky, Neal E. (2010). Meaningful Workplaces: Reframing How and Where We Work. San Francisco, CA: Jossey-Bass. Chang, Jin Wook; Devin Wende Huang ve Jin Nam Choi (2012). Is task autonomy beneficial for creativity? Prior task experience and self-control as boundary conditions. Social Behavior and Personality, 40 (5), 705-724. Demerouti, Evangelia; Arnold B. Bakker; Sabine Sonnentag ve Clive J. Fullagar (2012). Work-related flow and energy at work and at home: A study on the role of Daily recovery. Journal of Organizational Behavior, 33, 276-295. Duckworth, Angela L. ve Martin E. P. Seligman (2005). Self-discipline outdoes IQ in predicting academic performance of adolescents. Psychological Science, 16, 939–944. Ersoy, Ali & Pelin Yalçınoğlu (Ed.) (2013). Nitel Araştırmaya Giriş. Ankara: Anı Yayıncılık. Furnham, Adrian (2001). Vocational preference and P-O fit: Reflections on Holland’s theory of vocational choice. Applied Psychology: An International Review, 50, 5-29. Ho, Jessie ve Paul L. Nesbit (2014). Self-leadership in a Chinese context: Work outcomes and the moderating role of job autonomy. Group & Organization Management, 39 (4), 389-415. International Labour Organization (2017). International Standard Classification of Occupations 2008 (ISCO-08): Structure, group definitions, and correspondence tables. [http://www.ilo.org/global/publications/ilo-bookstore/order-online/books/WCMS_172572/lang--en/index.htm] (29-5-2017). Kahn, William A. (1990). Psychological conditions of personal engagement and disengagement at work. Academy of Management Journal, 33 (4), 692-724. Keser, A. (2009). Çalışma Psikolojisi. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım. Keser, Aşkın ve Gözde Yılmaz (2009). İşe Bağlanma (Engagement). Çalışma Yaşamında Davranış: Güncel Yaklaşımlar içinde (s. 95-118). Kocaeli: Umuttepe Yayınları. Key, David S. (2013). Work, life, and community college faculty: Understanding community college work/life balance issues through socialization theory and academic discipline, Ph. D. Dissertation, The University of Tennessee, Knoxville. Kristof, Amy L. (1996). Person, organization fit: An integrative review of its conceptualizations, measurement, and implications. Personnel Psychology, 49, 1-49. Littman-Ovadia, Hadassah; Lior Oren ve Shiri Lavy (2013). Attachment and autonomy in the workplace: New insights. Journal of Career Assessment, 21 (4), 502-518. Logue, Christen T. ; John W. Lounsbury; Arpana Gupta ve Frederick T. L. Leong (2007). Vocational interest themes and personality traits in relation to college major satisfaction of business students. Journal of Career Development, 33 (3), 269-295. Marcus, Bernd ve Uwe Wagner (2013). What do you want to be? Criterion-related validity of attained vocational aspirations versus inventoried person-vocation fit. Journal of Business Psychology, 1, 1-12. Mesleki Yeterlilik Kurumu (2017). Ulusal Meslek Standartları (Çevirmenlik) [http://portal.myk.gov.tr/index.php?option=com_meslek_std_taslak&view=taslak_listesi_yeni&msd=2&Itemid=432] (29-5-2017) Munn, Sunny L. (2013). Unveiling the work-life system: The influence of work-life balance on meaningful work. Advances in Developing Human Resources, 15 (4), 401-417. Muraven, Mark; Dianne M. Tice ve Roy F. Baumeister (1998). Self-control as a limited resource: Regulatory depletion patterns. Journal of Personality and Social Psychology, 74, 774-789. http://doi.org/ cvw536 O’Neill, Thomas A. ; Laura A. Hambley; Nathan S. Greidanus; Rhiannon MacDonnell ve Theresa J. B. Kline (2009). Predicting teleworker success: An exploration of personality, motivational, situational and jobcharacteristics. New Technology, Work and Employment, 24 (2), 144-162. Özdemir, Murat (2010). Nitel veri analizi: Sosyal bilimlerde yöntembilim sorunsalı üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11 (1), 323-343. Peters, Pascale; Erik Poutsma; Beatrice I. Van Der Heijden; Arnold B. Bakker ve Thomas Bruijn (2014). Enjoying new ways to work: An HRM-Process approach to study flow. Human Resource Management, 53 (2), 271-290. Schaufeli, Wilmar B. & Arnold B. Bakker (2004). Job demands, job resources, and their relationship with burnout and engagement: a multi-sample study. Journal of Organizational Behavior, 25, 293-315. Scroggins, Wesley A. (2008). Antecedents and outcomes of experienced meaningful work: A person-job fit perspective. Journal of Business Inquiry, 68-78. Seçer, H. Şebnem (2009). Mesleki yaşam modelinin oluşturulması ve mesleki analizlerde kullanımı. Celal Bayar Üniversitesi S. B. E. Sosyal Bilimler, 7 (1), 35-56. Simard, M. (2011). Employees’ perceptions of work life balance. Yayınlanmamış doktora tezi. University of Waterloo, Canada. Streger, Michael F. ; Bryan J. Dik ve Ryan D. Duffy (2012). Measuring meaningful work: The work and meaning inventory (WAMI). Journal of Career Assessment, 20 (3), 322-337. Taştan, Seçil B. (2014). The theoretical implications of job demands-resources model: A research study on the relations of job demands, supervisor support and job autonomy with work engagement. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 28 (4), 149-192. Tobert, Sophie ve Giovanni B. Moneta (2013). Flow as a function of affect and coping in the workplace. Individual Differences Research, 11 (3), 102-113. Tremblay, Diane-Gabrielle ve Emilie Genin (2008). Money, work,-life balance and autonomy: Why do IT professionals choose self-employment? Applied Research Quality Life, 3, 161-179. Zimmerman, B. J. & Kitsantas, A. (2014). Comparing students’ self discipline and self-regulation measures and their prediction of academic achievement. Contemporary Educational Psychology, 39, 145-155.