Kurak Alanlarda Yapay Mera Kurulması ve Yönetimi

Yıl 2014, Cilt: 2 Sayı: 2, 151 - 158, 01.12.2014

Ahmet Gökkuş

Öz

Meralar hayvan beslenmesinde en önemli kaba yem kaynaklarıdır. Ancak doğal meralar otlatma mevsimi boyunca sürekli olarak yeterli ve kaliteli yem üretemezler. Özellikle kurak iklimlerde yem üretimi daha büyük bir sorun olur. Bu durumda ek yem kaynaklarına gerek duyulmaktadır. Bu açıdan yapay mera tesisi önemli bir seçenektir. Kurak alanlarda yapay mera kurulmasında gerek tesis kurma tekniğine gerekse otlatma yönetimine dikkat edilmelidir. Mera tesisinde toprak yırtılarak işlenmeli, kurağa ve otlatmaya dayanıklı yem bitkileri seçilmeli, yabancı otsuz yer ve tohum kullanılmalı ve gübre seçimi ve miktarına dikkat edilmelidir. Ayrıca tesis sonrasında mera en az bir otlatma mevsimi otlatılmamalı, sonrasında dinlendirerek münavebeli otlatma sistemi ile otlatma tercih edilmelidir

Anahtar Kelimeler

Kurak alan, Yapay mera

Establishment and Management of Artificial Pasture at the Drylands

Öz

Pastures are the most important forage source in animal nutrition. However, natural pastures incapable to produce sufficient and good quality forage permanently throughout the grazing season. Feed production becomes a bigger problem, especially under arid climatic conditions. In this case, there is a need for additional feed sources. In this respect, artificial pasture plant is an important option. Necessary attentions should be paid to both of plant building techniques as well as grazing management during the creation of artificial pasture in drylands. Such as, the soil must be ripped and processed properly, forage crops having resistant to drought and grazing should be selected, weed–free place and seed should be used, and a proper care should be taken to the selection and quantity of fertilizer during pasture plantation. In addition, pasture should not be grazed at least one grazing season just after plantation, afterwards, grazing should be preferred with alternative grazing system by giving rest to pasture

Anahtar Kelimeler

Dryland, Artificial pasture

Kaynakça

• Alcaide, E.M., García, M.A., Aguilera, J.F., 1997. The in vitro digestibility of pastures from semi–arid Spanish lands and its use as a predictor of degradability. CIHEAM–Options Mediterraneennes. 27–31.
• Altın, M., Gökkuş, A., Koç, A., 2005. Çayır Mera Islahı. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Ankara. 468 s.
• Altın, M., Gökkuş, A., Koç, A., 2011. Çayır ve Mera Yönetimi (2. Cilt). Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Tarımsal Üretim ve Geliştirme Genel Müdürlüğü. Ankara. 314 s.
• Arslan, C., 2008. Growth traits of native Turkish geese reared in different family farms during the first 12 weeks of life in Kars. İstanbul Üni. Vet. Fak. Derg. 34 (3): 1–7.
• Baytekin, H., Savaş, T., Genç, S., 2013. Sorgum x sudanotu (Sorghum bicolor x Sorghum sudananse) melezi yapay merasında uygulanan farklı otlatma sistemlerinin meranın verim özellikleri üzerine etkileri. Türkiye 10. Tarla Bitkileri Kongresi, 10–13 Eylül 2013, Konya, Bildiriler Kitabı 3. 196–203.
• Çakır, A., Aksoy, A., Haşimoğlu, S., 1995. Çiftlik Hayvanlarının Uygulamalı Besleme ve Yemlenmesi. Atatürk Üni. Ziraat Fak. Yay. No: 179. 413 s.
• Çetiner, M., Gökkuş, A., Parlak, M., 2012. Yapay bir merada otlatmanın bitki örtüsü ve toprak özelliklerine etkisi. Anadolu Tarım Bilim. Derg. 27(2): 80–88.
• Gökkuş, A., 1994. Sürülüp Terkedilen Alanlarda Sekonder Suksesyon. Atatürk Üni. Yay.: 787, Ziraat Fak. Yay. No: 321, Araş. Serisi: 197. 61 s.
• Gökkuş, A., Kantar, F., Karadoğan, T., Koç, A., 1998. Tarla Bitkileri (2. Baskı). Atatürk Üni., Ziraat Fak. Ders Yay. No: 188, Erzurum. 190 s.
• Gökkuş, A., Hakyemez, B.H., Yurtman, İ.Y., Savaş, T., 2005. Farklı Mera Tiplerinde Otlatma Yoğunluklarının Meranın Ot Verimi ve Bitki Kompozisyonu ile Keçilerin Verim ve Davranışlarına Etkileri (Kesin Rapor). TÜBİTAK, TOVAG, Proje no: VHAG–1884. 55 s.
• Holechek, J.L., Pieper, R.D., Herbel, C.H., 2004. Range Management Principles and Practices. Pearson Education, Inc., New Jersey. 607 p.
• Jaleel, C.A., Manivannan, P., Wahid, A., Farooq, M., Al–Juburi, H.J., Somasundaram, R., Panneerselvam, R., 2009. Drought stress in plants: A review on morphological characteristics and pigments composition. Int. J. Agric. Biol. 11 (1): 100–105.
• Lewandowski, R., Shulaw, W.P., McCutcheon, J., Foster, J.G., 2012. Use of a Brown Mid–Rib Sorghum x Sudangrass Hybrid in a Small Ruminant Parasite Control Program. Ohio State Univ. Ext., Fact Sheet VME–30–12, 5 p.
• Miller, D.A., 1984. Forage Crops. McGraw–Hill Book Company. 529 p.
• Olson, B.E., Lacey, J.R., 1996. Basic Principles of Grass Growth and Management. Montana State Univ., Ext. Serv., EB 35. 13 p.
• Özaslan Parlak, A., 2005. Bazı yapay mera karışımlarında ekim yöntemlerinin ve azot dozlarının yem verimi ve kalitesine etkileri. Ankara Üni., Fen Bilimleri Enst., Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, Doktora Tezi. 171 s.
• Özaslan Parlak, A., Gökkuş, A., Hakyemez, B.H., Baytekin, H., 2011. Forage yield and quality of kermes oak and herbaceous species throughout a year in Mediterranean zone of western Turkey. J. Food, Agriculture and Environment. 9 (1): 510–515.
• Robson, S., 2007. Prussic acid poisoning in livestock. NSW, Primefact 417. 3 p.
• Serin, Y., Tan, M., 2001. Yembitkileri Kültürüne Giriş (2. Baskı). Atatürk Üni. Ziraat Fak. Ders Yay. No: 206. 217 s.
• Taiz, L., Zeiger, E., 2008. Bitki Fizyolojisi. Çeviren: İ. Türkan. Palme Yayıncılık, Ankara. 690 s.
• TÜİK, 2014. Tarım İstatistikleri Özeti. Başbakanlık Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara.
• Undersander, D., 2003. Sorghums, sudangrasses, and sorghum–sudan hybrids. Univ. of Wisconsin, Focus on Forage, Vol. 5, No. 5, 2 p.