Çanakkale Koşullarında Bazı Ekmeklik Buğday Çeşitlerinin Verim ve Bazı Verim Unsurlarının Belirlenmesi

Yıl 2018, Cilt: 6, 243 - 247, 28.12.2018

Mustafa Emre Altay Harun Baytekin

https://doi.org/10.33202/comuagri.504355

Cited By: 1

Öz

Bu çalışma; 2015-2016 kışlık yetiştirme döneminde
Çanakkale kıraç koşullarına uygun ekmeklik buğday çeşitlerinin belirlenmesi
amacı ile kuru tarım koşullarında yetiştirilen buğdaylardan alınan örneklerle
yürütülmüştür. Araştırmada farklı bölgelerden tedarik edilen 14 buğday çeşidi (Quality, Adelaide, Kaşifbey, Bereket,
Masaccio, Selimiye, Renan, Tigre, Aldane, Saban, Genesi, Natula, Gelibolu,
Anapo) kullanılmıştır.

Araştırmada, hektolitre ağırlığının 72,7-82,7 kg/hl, yaş glüten oranının %32,0-40,4, glüten indeksi değerinin %12-87, sedimantasyon oranlarının
30-60 ml ve protein oranının %13,1-14,7 arasında değiştiği tespit edilmiştir. En yüksek tane verimi Masaccio’dan elde
edilmiş, bunu Adelaide, Anapo ve Bereket çeşitleri izlemiştir.

Araştırma sonuçlarına göre, kalite
özellikleri de iyi olan Masaccio ve Adelaide çeşitlerinin Çanakkale ekolojik şartlarında
ümitvar olduğu saptanmıştır. 

Anahtar Kelimeler

Buğday

Kaynakça

• Anonim, 2016. İklim Verileri. Devlet Meteoroloji İşleri Genel Müdürlüğü, Ankara. Aydın, N., Bayramoğlu, H.O., Mut, Z., Özcan, H., 2005. Ekmeklik Buğday (Triticum aestivum L.) Çeşit ve Hatlarının Karadeniz Koşullarında Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi, Tarım Bilgileri Dergisi, 11 (3) 257-262. Balkan, A., Gençtan, T., 2005. Un Kalitesini Yükseltmek İçin Paçala Karıştırılan Bazı Ekmeklik Buğday Çeşitlerinin Tekirdağ Koşullarındaki Verim ve Kalite Unsurlarının Belirlenmesi. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi, 5-9 Eylül 2005 Antalya, Cilt I, s. 95-100. Cook, R. J., Veseth, R. J., 1991. Wheat Health Management. The American Phytopathological Society, St. Paul, Minnesota 55121, USA. Costa, J.M., Kronstad, W.E., 1994. Association of grain protein concentration and selected traits in hard red winter wheat populations in the Pacific Northwest. Crop Sci., 34: 1234-1239.
• Elgün, A., Türker, S., Bilgiçli, N., 2001. Tahıl ve Ürünlerinde Analitik Kalite Kontrolü, Selçuk Üniv. Zir. Fak. Gıda Müh. Böl. Yay. No.2, Konya.
• Kahrıman, F., Egesel, C.Ö., 2005. Farklı Ekmeklik Buğday Çeşitlerinin Agronomik ve Kalite Özellikleri Bakımından Değerlendirilmesi. Ordu Üniv. Bil. Tek. Derg. Cilt:1, Sayı:1, 22-35.
• Kaya, A., 2006. Çukurova’nın taban ve Kıraç Koşullarında Bazı Ekmeklik Buğday Genotiplerinin Morfolojik ve Teknolojik özelliklerinin Belirlenmesi. Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, 2006, Adana.
• Kömeç, Ö., 2003. Bazı Ekmeklik Buğday (Triticum aestivum L. Thell.) Çeşit ve Hatlarının Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi. Sütçü İmam Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, 44s, Kahramanmaraş.
• Nielsen, D.C., Halvorson, A.D., 1991. Nitrogen Fertility Influence on Water Stress and Yield of Winter Wheat. Agronomy J. 83: 1065-1070.
• Özbay, A., 2017 Çanakkale Koşullarında Yetiştirilen Bazı Ekmeklik Buğday Çeşitlerinde Kaliteyi Etkileyen Yerel Unsurların Belirlenmesi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Tarla Bitkileri Anabilim Dalı, 2017, Çanakkale.
• Perten, H., 1990. Rapid measurement of wet gluten quality by G.İ. Cereal Chem.,35. pp 401-408.
• TÜİK, 2017. TÜİK, Bitkisel Üretim İstatistikleri. Türkiye İstatistik Kurumu, Ankara.
• Uluöz, M., 1965. Buğday, un ve ekmek analiz metodları. E.Ü. Ziraat Fak. Yayınları No:29, İzmir, s.91.
• Yürür, N., 1998. Serin iklim Tahılları-I. Uludağ Üniversitesi Yayınları., Yayın No:7.