Social problem solving and coping skills of medical students

Year 2016, , 721 - 731, 31.12.2016

Emel Yiğit Sevgi Özcan , Gülşah Seydaoğlu

https://doi.org/10.17826/cutf.254231

Cited By: 1

Abstract

Purpose: The aim of this study was to evaluate medical students’ social problem solving and coping skills.

Material and Methods: In this correlational descriptive study, data were gathered from 457 medical students. Social Problem Solving Inventory and Social Problem Coping Behaviours Inventory were used.

Results: The most preferred activities when the students face a problem were talking with friends (87.1%), talking with special persons (85.4%), sleeping (82.6%), talking with family members (81.6%), and eating (79.8%). The ratio of the behaviors that can be deemed risky were exhibiting aggressive and violent behaviors (18.9%), drinking alcohol (18.7%), smoking (17.6%), playing games of chance (16.9%), and using substance (3.8%). There was a positive relationship between total scores of Social Problem Solving Inventory and Social Problem Coping Behaviours Inventory.  It is found that immature social problem solving ability has increased the risk of unfavourable behaviours by 3.1 fold.

Conclusion: Social problem solving ability is significantly correlated with coping behaviours and may predict it. Medical students who are the doctors and the role models of the future need to develop their social problem solving skills in addition to clinical problem solving skills.

Keywords

Medical students, social problem solving, coping behaviours

Tıp öğrencilerinin sosyal sorun çözme ve başetme becerileri

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı, tıp öğrencilerinin sosyal problem çözme ve başa çıkma becerilerini değerlendirmekti. 

Gereç ve Yöntem: İlişkisel tanımlayıcı çalışmada, veriler 457 tıp öğrencisinden toplanmıştır. Sosyal Problem Çözme Envanteri ve Sosyal Problem Başa Çıkma Davranışları Envanteri kullanılmıştır. 

Bulgular: Öğrenciler bir sorunla karşı karşıya kaldıklarında en çok, arkadaşlarıyla (% 87.1), özel kişilerle (% 85.4) ve aile üyeleriyle konuşmayı (% 81.6),  uyumayı (%82.6)   ve (79.8%) yemek yemeyi tercih ediyorlardı. Riskli kabul edilebilen davranış sergileyenlerin oranı; şans  oyunları oynama (% 16.9), saldırgan ve şiddet içeren davranışlarda bulunma (% 18.9), alkol içki tüketme (% 18.7), sigara içme (% 17.6) ve madde kullanımı (% 3.8) idi. Sosyal Problem Çözme Envanteri ve Sosyal Problem Başa Çıkma Davranışları Envanteri toplam puanları arasında pozitif yönde bir ilişki vardı. Gelişmemiş sosyal sorun çözme becerisinin olumsuz davranışların riskini 3.1 kat arttırdığı saptandı. 

Sonuç: Sosyal sorun çözme becerisi başa çıkma davranışları ile ilişkilidir ve bu davranışları öngörebilir. Geleceğin hekimleri ve rol modelleri olan tıp öğrencilerinin klinik problem çözme becerileri yanısıra sosyal sorun çözme becerilerini de geliştirmelerine gereksinimelerine gereksinim vardır.

Keywords

Tıp öğrencileri, sosyal sorun çözme, başetme davranışları

References

• 1. D’ Zurilla TJ, Nezu AM, Maydeu-Olivares A. Social problem solving: theory and assessment. In Social Problem Solving: Theory, Research and Training. (Eds Chang EC, D’ Zurilla TJ, Sanna LJ): 11-27.Washington, American Psychological Association. 2004.