Aim:In this study illness perception and depression levels were determined in type 2 diabetic patients using brief illness perception questionnaire and geriatric depression questionnaire, and the relationship between diabetic parameters and these data were examined. Material and Methods:The study was conducted on type 2 diabetic patients that were registered in Family Medicine outpatient clinic of Çınar County Hospital. Brief illness perception questionnaire and geriatric depression questionnaire were applied to patients that were selected for sampling. Results:Mean brief illness perception scale score and geriatric depression scale score were 50,76±10,2[range 32-70] and 14,33±5,1[range 5-24] respectively. In 23,6% of cases GDS score was normal. In 57,5% of cases mild depression and in 18,9% of cases severe depression were detected. According to HbA1c values in 35,4% of cases diabetes was found under control (HbA1c ≤ 6,9), and in 64,6% of cases it was out of control (HbA1c ≥ 7,0). It was found that, the relations between illness duration, medicine type, blood glucose regulation and illness perception and depression levels were statistically meaningful. Conclusion: Our study indicates that blood glucose regulation was far away from the targets and also indicates that illness perception and deperession data were related with different parameters of diabetes. It's clear that, if the diabetic patient has mood disorder, if the patient could not understand prognosis and complications of disease and if the patient did not believe his control over disease or treatment it would be difficult to achieve target blood glucose levels. This study suggests that, during planning of customized treatment for a patient, including of illness perception and depression data to this process would improve patient involvement and treatment success.
Amaç: Çalışmamızda, Tip 2 DM\'lu vakalarda kısa hastalık algı ölçeği (KHAÖ) ve geriatrik depresyon ölçeği (GDÖ) ile hastalık algısı ve depresyon düzeylerinin belirlenmesi ve Tip 2 DM parametrelerinin bunlarla ilişkisinin araştırılması hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntem: Çalışmamız, Çınar İlçe Hastanesi Aile Hekimliği polikliniğinde kayıtlı Tip 2 DM tanısıyla takip edilmekte olan 40 yaş ve üzeri vakalar üzerinde yapılmıştır. Örnekleme seçilen vakalara kısa hastalık algı ölçeği ve geriatrik depresyon ölçeği uygulanmıştır. Bulgular:Çalışmamızda kısa hastalık algı ölçeği ortalama skoru 50,76±10,2[aralık 32-70] ve geriatrik depresyon ölçeği ortalama skoru 14,33±5,1[aralık 5-24] bulunmuştur. Vakaların %23,6\'sında GDÖ skoru normal sınırlar içinde bulunmuştur. %57,5 vakada hafif depresyon ve %18,9 vakada şiddetli depresyon tespit edilmiştir. HbA1c değerlerine göre vakaların %35,4\'ünde diyabetin kontrol altında olduğu (HbA1c ≤ 6,9), %64,6\'sında diyabetin kontrol altında olmadığı (HbA1c ≥ 7,0) bulunmuştur. Hastalık süresi, kullanılan ilaç türü ve kan şekeri regülasyon durumu ile hastalık algısı ve depresyon düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur. Sonuç:Çalışmamız, tip 2 diyabette hedef kan şekeri düzeylerine ulaşmaktan ne kadar uzak olduğumuzu göstermesinin yanı sıra hastalık algısı ve depresyonun diyabetin farklı parametreleriyle ilişkisini göstermesi açısından da önemlidir. Şurası açıktır ki; duygu durum bozukluğu olan, hastalığının oluşumunu, seyrini ve ciddiyetini tam olarak anlayamamış, tedaviye inancı olmayan ve hastalığın kontrolü üzerinde bir etkisi olmayacağına inanan bir diyabetli vakada, verilen tedavi ne kadar uygun olsa da hedef kan şekeri düzeylerine ulaşılması mümkün olmayabilir. Çalışmamız, diyabet tedavisinde hastaya özel tedavi yaklaşımı belirlenirken, hastalık algısı ve depresyon verilerinin de göz önüne alınmasının hastanın tedavi sürecine katılımını ve tedavinin başarısını artıracağını düşündürmektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research |
Authors | |
Publication Date | March 1, 2013 |
Published in Issue | Year 2013 Volume: 38 Issue: 1 |