Teaching or not Able to be Teaching: Rereading Classic--Divan-Literature Through Shakespeare

Yıl 2010, Cilt: 5 Sayı: 5, 81 - 100, 01.12.2010

Tuba İsen Durmuş

https://doi.org/10.15247/dev.99

Cited By: 1

Öz

How to present classic texts of literature to young people grown in republic culture as today’s educational material which are not adressed them with language and style, sense of art, worldview and philosophy of life? In this article it will be discussed how the texts of the period of Ottoman divan literature analyze in today’s educational institutions and some recommendations will be exposed by taking over the teaching of Shakespeare in England. The point reached in recent years in western educational institutions is that the traditional method of teaching literature has to be changed. According to new approaches like feminst criticism, psychoanalytic criticism, structuralist approach, political criticism and cultural materialism, unlike traditional approach, it is important how you read the text. Each approach has certain methods and intentions. Article asks the question “can we adress these new approaches in teaching Ottoman divan literature?”. Based on new theoretical approaches discussed in the example of Shakespeare in schools, the practical activity which highlights the students, not the educators, can be thought of a few of the steps to be taken about the approximation of the present literature. Different perspectives to be addressed with this kind of methods will enhance the Ottoman Divan literature.

Anahtar Kelimeler

Teaching Ottoman literature, teaching Shakespeare, feminist criticism, psychoanalytic criticism.

Öğretmek ya da Öğretememek: Shakespeare Üzerinden Divan Edebiyatını Yeniden “Okumak”

Öz

Cumhuriyetin kültür kaynağından yetişen gençlere, dünya görüşü, yaşam felsefesi, sanat anlayışı, dil ve üslubuyla hitab etmeyen, bugün gereği gibi okunmayan bir edebiyat ve klasik metinler eğitim materyali olarak günümüze nasıl yaklaştırılabilir? Bu makalede Osmanlı divan edebiyatı döneminin ve metinlerinin bugünün eğitim kurumlarında nasıl ele alındığı üzerine tespitler ve nasıl ele alınması gerektiğine dair öneriler, İngiltere’de Shakespeare öğretimi üzerinden ele alınarak ortaya konacaktır. Batı eğitim kurumlarında edebiyat öğretimi son yıllarda Türk eğitim sistemi müfredatının yani geleneksel metodun dışına çıkılması gerektiği yönündedir. Feminist eleştiri, psikanalitik eleştiri, yapısalcı yaklaşım, yeni tarihselcilik yaklaşımı, politik eleştiri, okur merkezli teori, kültürel materyalist düşüncesi gibi yeni yaklaşımlara göre geleneksel yaklaşımdan farklı olarak önemli olan incelediğiniz metin ile nasıl bağlantı kurduğunuzdur. Her yaklaşımın belli metodları ve niyetleri vardır. Makale, Türkiye’de geleneksel bir çerçevede ilerleyen divan edebiyatı öğretiminde bu yaklaşımlar ele alınabilir mi sorusunu sormaktadır. Shakespeare örneğinden yola çıkarak okullarda ele alınan yeni kuramsal yaklaşımlar, eğitimciyi değil öğrenciyi ön plana çıkaran uygulamalı aktivite çalışmaları divan edebiyatının günümüze yaklaştırılması konusunda atılacak adımlardan birkaçı olarak düşünülebilir. Bu tür farklı bakış açıları ile ele alınması divan edebiyatı incelemelerini zenginleştirecektir.

Anahtar Kelimeler

Osmanlı Divan Edebiyatı öğretimi, Shakespeare öğretimi, feminist eleştiri, psikanalitik eleştiri.

Kaynakça

• Armstrong (2001), Shakespeare in Psychoanalysis. London, UK: Routledge Press.
• Gibson, Rex (1998), Teaching Shakespeare. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
• Joughin, J. John (2004), “Shakespeare and Politics: an introduction”. Shakespeare and Politics. Ed. Catherine M. S. Alexander. Cambridge, UK: Cambridge University Press. 1-21.
• Rackin, Phyllis (2005), “Our Canon, Ourselves”. Shakespeare and Women. Oxford, UK: Oxford University Press. 48-71.
• Reynolds, Peter (1992), Practical Approaches To Teaching Shakespeare. Oxford, UK: Oxford University Press.
• Taylor, Michael (2001), “Shakespeare in History and History in Shakespeare”. Shakespeare Criticism in the Twentieth Century. Oxford, UK: Oxford University Press. 163-193.
• The English Association (ty). The Teaching of Shakespeare in Schools. Ox- ford, UK: Oxford University Press.
• Ornstein, Robert (1992), “The Artist as Historian”. Shakespeare’s History Plays. London, UK: The Macmillan Press. 35-49.
• Worden, Blair (2004), “Shakespeare and Politics”. Shakespeare and Politics. Ed. Catherine M. S. Alexander. Cambridge, UK: Cambridge University Press. 22-43.