Düzce Şehir Ormanı Makrofungusları

Yıl 2019, Cilt: 7 Sayı: 3, 2128 - 2141, 31.07.2019

Murat Aktaş Beşir Yüksel Nuray Öztürk Zehra Kaçan

https://doi.org/10.29130/dubited.527426

Öz

Orman makrofungal toplumların çeşitliliği farklı işletme uygulamalarıyla yakından ilgilidir. Düzce Şehir Ormanı, 1974 yılından önce doğal meşe ormanı iken, sonra sahil çamı (Pinus pinaster) plantasyonu olarak tesis edilmiştir. Bu çalışma 2017 - 2018 yılları arasında Düzce Şehir Ormanından periyodik olarak toplanan makrofungus örnekleri üzerinde yapılmıştır. Arazi ve laboratuvar çalışmalarının sonucu olarak Basidiomycota bölümünde 28 familyaya ait 60 takson rapor edilmiştir. Tüm taksonlar habitat bilgileri, coğrafik konum, yükseklik, lokalite, etnomikolojik veriler, toplama tarihi ve numaraları ile birlikte listelenmiştir. Bunlardan 28’i yenilebilir, 20’si yenilemeyen ve 12 tanesi ise zehirli tür olarak değerlendirilmiştir. Belirlenen türlerden Lepiota cortinarius J. E. Lange ülkemiz için ilk kez kayıt edilmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Biyoçeşitlilik, Düzce, Makrofunguslar, Şehir Ormanı, Türkiye

The Macrofungi Of Düzce Urban Forest

Öz

Diversity of forest macrofungal communities have been strongly influenced by different management approaches. While Düzce Urban Forest was a naturally oak forest in 1974, then it was converted to a pine plantation area by planting the maritime pine (Pinus pinaster). This study was based on the macrofungi species periodically collected from Düzce Urban Forest (Düzce) between 2017 - 2018. According to field and laboratory studies, 60 taxa belonging to 28 families of Basidiomycota division were reported. All taxa were listed together with their habitats, altitudes, localities, ethno-mycological data, collection dates, and accession numbers. Of this fungi species 28, 20 and 12 species were listed as edible, inedible and poisonous respectively. Among the identified macrofungi species, Lepiota cortinarius J. E. Lange was identified for the first time in Türkiye. 

Anahtar Kelimeler

Biodiversit, Düzce, Macrofungi, Turkey, Urban Forest

Kaynakça

• [1] H. H. Doǧan, C. Öztürk, G. Kaşik, and S. Aktaş, “A checklist of aphyllophorales of Turkey,” Pakistan J. Bot., 2005. [2] E. Sesli and C. M. Denchev, “Checklists of the myxomycetes, larger ascomycetes, and larger basidiomycetes in Turkey,” Mycotaxon, 2008. [3] Akata I., “Ilgaz Dağı Milli Parkı ve Yakın Çevresinin Makrofungus Florası,” Ankara Üniversitesi, 2010. [4] M. G. Akata, I., Halıcı, “A New Lycoperdon record for Turkish Mycobiota,” Mantar Derg., pp. 9–11, 2010. [5] H. Kırış, Z., Halıcı, M.G., Akata, I., Allı, “Macrofungi of Akdağmadeni and Gemerek,” Biodicon, c. 5, s . 2, ss. 53–58, 2012. [6] K. Türkoğlu, A., Gezer, “Hacer Ormanı (Kayseri)’nın Makrofungusları,” Ekoloji, c. 15, ss. 43–48, 2006.
• [7] I. Akata and M. G. Halici, “Additional macrofungi records from Trabzon province for the mycobiota of Turkey,” Turk J Bot, 2011. [8] H. Allı, “Macrofungi of Kemaliye district (Erzincan),” Turk. J. Bot., vol. 35, no. 3, pp. 299– 308, 2011. [9] H. Alli, M. Isiloglu, and M. H. Solak, “New Ascomycete records for the macrofungi of Turkey,” Turk. J. Botany, 2011. [10] H. H. Doǧan, M. A. Küçük, and I. Akata, “A Study on macrofungal diversity of bozyazi province (Mersin), Turkey,” Gazi Univ. J. Sci., 2010. [11] M. Güngör, H., Allı, H. ve Işıloğlu, “Ülkemiz Mikotasına İki Yeni Makrofungus Kaydı,” in IX. Türkiye Yemeklik Mantar Kongresi, Denizli, 2012, p. 76. [12] H. H. Kaşık, G., Öztürk, C., Türkoğlu, A., Doğan, “Macrofungi flora of Yeşilhisar district (Kayseri),” Ot Sist. Bot. Derg., vol. 9, no. 2, pp. 123–134, 2002. [13] H. H. Kaşık, G., Öztürk, C., Türkoğlu, A., Doğan, “Macrofungi of Yahyalı (Kayseri) Province,” Turk. J. Botany, vol. 27, no. 6, pp. 453–462, 2003. [14] A. Keleş and K. Demirel, “Macrofungal diversity of Erzincan province (Turkey),” Int. J. Bot., 2010. [15] S. Sümer, “Batı Karadeniz Bölgesi, Özellikle Bolu Çevresinde Bulunan Odun Tahripçisi Mantarlar,” İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Yayınları, İ.Ü. Yayın No 2907, O.F. Yayın No 312, İstanbul, 1982. [16] D. Yaǧiz, A. Afyon, M. Konuk, and S. Helfer, “Contributions to the macrofungi of Bolu and Düzce Provinces, Turkey,” Mycotaxon. 2006. [17] Y. . Yüksel, B., Akbulut, S., Baysal, İ., Gültekin, “Düzce yöresinin yenilebilir mantarları,” in I. Uluslarası Odun Dışı Orman Ürünleri Sempozyumu, 2007, p. 7. [18] R. Watling, “Identification of The Larger Fungi,” Hult. Educ. Publ. Ltd, p. 281, 1973. [19] P. . Orton, “British Fungus Flora Agaricales and Boleti 4:,” Pluteus & Volvariella, p. 99, 1986. [20] A. Caballero, “Lepiota cortinarius J.E. Lange, una rara especie encontrada en Lugo (Galicia, España),” Micolucus, N, pp. 8–12, 2015. [21] J. F. Liang, “Taxonomy and phylogeny in Lepiota sect. Stenosporae from China,” Mycologia, 2016. [22] B. Pegler, D., Spooner, “The Mushroom Identifier,” in Grange Books, 1992, p. 144. [23] E. . Vellinga, “No TitlePhylogeny of Lepiota (Agaricaceae)-Evidence from nrITS and nrLSU sequences,” Mycol Prog, vol. 2, pp. 305–322, 2003. [24] E. Peintner, U., Horak, “Lepiota and Cystolepiota (Agaricales) in Arctic-alpine habitats,” Osterreisisches Zeitschrift fur Pilzkd., vol. 8, pp. 19–34, 1999. [25] R. Tofts, “The British Species Of Lepiota 1: Section Stenosporae,” F. Mycol., vol. 3, no. 4, pp. 124–136, 2002. [26] M. Jordan, “The Encyclopedia of Fungi of Britain and Europe,” Fr. Lincoln, London., 2004. [27] P. Leonard, “Lactarius Synoptic keys to British Species of Lactarius,” BMS Keys, p. 27, 2008. [28] P. Gierczyk, B., Kujawa, A., Szczepkowski, A., Chachuła, “Rare species of Lepiota and related genera.,” Acta Mycol., vol. 46, pp. 137–178, 2011. [29] P. Sysouphanthong, K. D. Hyde, E. Chukeatirote, and E. C. Vellinga, “A review of genus Lepiota and its distribution in east Asia,” Curr. Res. Environ. Appl. Mycol., 2011. [30] J. . Kirk, P.M., Cannon, P.F., Minter, D.W., Stalpers, “Ainsworth & Bisby’s Dictionary of the Fungi. 10th ed. Wallingford, UK,” CABI Publ., p. 369, 2008. [31] E. C. Vellinga, “Notulae ad floram agaricinam Neerlandicam - XVIII. Some notes on Cystolepiota and Lepiota,” Publ. by Rijksherbarium/Hortus Bot. Leiden Persoonia, vol. 14, no. 4, pp. 407–415, 1992. [32] H. Yilmaz and N. Zencirci, “Ethnomycology of Macrofungi in the Western Black Sea Region of Turkey: Identification to Marketing,” Econ. Bot., 2016. [33] A. Karakaya, “Kocaeli Yöresi Makrofunguslarının Belirlenmesi,” Çevre ve Orman Bakanl. Yayın No 383, Çevre ve Orman Bakanl. Kavak ve Hızlı Gelişen Orman Ağaçları Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayın No 259, 2009. [34] H. Servi, “Bolu Abant Tabiat Parkı makrofungus florası, Yüksek Lisans Tezi,” Ankara Üniversitesi, 2010. [35] B. Ç. Gültekin, “Şeker kanyonu (Yenice/Karabük) makrofungusları, Yüksek Lisans Tezi,” Selçuk Üniversitesi, 2014. [36] Y. Yeşilbaş, “Küre Dağları Milli Parkı’nın Bartın ili sınırlarında kalan bölümünün makrofungus florası,Yüksek Lisans Tezi,” Bartın Ünv., 2015. [37] A. G. Şahin, U., Doğan, C., Baştar, F., Yılmaz, H., Yüksel, B., Lehtijarvi, A.T., Aday Kaya, “Bolu-Şerif Yüksel Araştırma Ormanında Bulunan Makrofunguslar ve Envanteri,” Batı Karadeniz Orman. Araştırma Enstitüsü Müdürlüğü Yayını, Bolu, p. 57, 2016. [38] M. Y. Özkazanç, N.Y., Oğuz, “Küre Dağları Milli Parkı’nın Kastamonu ili sınırlarında kalan bölümünün makrofungusları,” Kastamonu Üniversitesi Orman Fakültesi Derg., vol. 17, no. 4, pp. 643–651, 2017. [39] Ç. Yalçın, M., Doğan, H.H., Akçay, “Identification of wood‐decay fungi and assessment of damage in log depots of Western Black Sea Region (Turkey),” For. Pathol., pp. 1–12, 2019. [40] P. V. Gassibe, J. A. Oria-de-Rueda, and P. Martín-Pinto, “P. pinaster under extreme ecological conditions provides high fungal production and diversity,” For. Ecol. Manage., 2015.