Öz
1980’lerden itibaren, neo-liberal politikaların uygulanması, çalışma ilişkilerinde
köklü dönüşümleri meydana getirmiştir. Bu süreçte, sendikaların krize girmesi
kaçınılmaz olmuştur.
Özellikle 80'lerin ortası ve 90'ların başında Brezilya, Güney Afrika, Filipinler ve
Arjantin gibi ülkelerde işçi hareketleri artmış ve bunlar toplumsal muhalefeti de
bir araya getirerek ortak bir mücadele birliği oluşturmuşlardır. İşçi sınıfının
öncülüğünde, toplumsal muhalefetin de desteğiyle oluşan bu hareket, temel olarak
neo-liberal politikaların yarattığı yoksulluk ve işsizlik karşıtı bir eksende meydana
gelmiştir. Toplumsal muhalefetle bütünleşmiş bu işçi hareketleri, “Toplumsal
Hareket Sendikacılığı” olarak adlandırılmaktadır.
Zonguldak Maden İşçileri Grevi (1990) ve Tekel İşçi Direnişi (2009) ülkemizde
toplumsal hareket sendikacılığı bakımından önemli birer örnek oluşturmaktadır.
Anahtar Kelimeler
Toplumsal hareket sendikacılığı Neo-liberal politikalar Sendikal mücadele
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2012 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2012 Cilt: 4 Sayı: 2 |