Metastatik Prostat Kanserli Bireylerde Ergoterapinin İyi Olma Hali ve Duygu Durumu Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi

Yıl 2015, Cilt: 3 Sayı: 2, 71 - 78, 01.05.2015

Meral Huri Emre Huri Hülya Kayıhan

Öz

Amaç: Çalışmamızda, metastatik prostat kanserli (MPK) bireylerde ergoterapi’nin iyi olma hali ve duygu durumu üzerindeki etkisinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve yöntem: MPK tanısı ile takip edilen 30 hasta basit rasgele örnekleme yöntemi ile tedavi grubu (TG) ve kontrol grubu (KG) olarak ikiye ayrıldı. Demografik bilgiler kaydedildi. Bireylerin duygu durumu değişikliği Nowlis’in Duygu Durumu Değişikliği Listesi İndeksi (NDDDL) ile değerlendirilirken; iyi olma hali WHO 5 İyi Olma İndeksi ile değerlendirildi. TG (n:15) onkolojik tedavi ile birlikte 3 ay haftada 2 seans ergoterapi programına dahil edilirken KG (n:15) ise sadece onkolojik tedavi aldı. Testler 3 ay sonra tekrarlandı. Sonuçlar Mann Whitney-U testi ile karşılaştırıldı. Sonuçlar: TG yaş ortalaması 69,67±10,92 yıl iken, KG yaş ortalaması 67,87±9,50 yıl idi. Ergoterapi sonrası TG hastalarının kendilerini olumlu duygu durumu sıfatları ile tanımladığı ve WHO 5 İyi Olma Hali puanında anlamlı artış gözlendiği tespit edildi (p<.05). Tartışma: Metastatik prostat kanserli bireylerde ergoterapinin iyi olma hali ve bireyin duygu durumu üzerinde olumlu etkileri vardır. Randomize kontrollü planlanan ileri çalışmaların yapılması önerilmektedir

Anahtar Kelimeler

Prostat kanseri, Sağlık desteğinin geliştirilmesi, İş uğraşı tedavisi

Determination of Effects of Occupational Therapy on Well-being and Mood of Individuals with Metastatic Prostate Cancer

Öz

Purpose: The aim of the study is to determine the effects of occupational therapy on well-being and mood of individuals with metastatic prostate cancer (MPC). Materials and Method: Thirty metastatic prostate cancer patients were divided into two groups with random sampling method. Demographics were recorded. Well-being was evaluted with WHO 5 Well-being Index and mood was evaluated with Nowlis Mood Adjective Checklist Index. The treatment group (TG, n:15) received occupational therapy twice a week for 3 months additional to oncologic treatments while the control group (CG, n:15) received only oncologic treatment. After 3 months patients were re-evaluated and the results were compared by Mann Whitney-U test. Results: Average age of TG was 69.67±10.92 years while CG’s age was 67.87±9.50 years. After occupational therapy statistically significant changes were observed in well-being and used adjectives which indicate mood in TG (p<.05). conclusion: Occupational therapy increased well-being and the mood of individuals w ith metastatic prostate cancer. Further randomized-controlled comprehensive studies should be planned

Anahtar Kelimeler

Prostate cancer, Health promotion, Occupational therapy