Öz
Approximately half of the names of the organs (43) have ended with -k consonant. Five ofthem indicate one particular organ, six ofthem poly organs, and thirty two of them (% 75) double organs in the body. All of the nouns of organs are polysyllable and simply thirty three ofthem are stiliusedin Turkey Turkish. Final phoneme -k that appears dual suffix or plural ending has a diminutive and affectionate connotation.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aksan, Doğan (1995), Şiir Dili ve Türk Şiir Dili, Ankara: Engin Yayınları.
- Arat, Reşid Rahmeti (1979), Kutadgu Bilig III, İndeks, İstanbul: TKAE yayınları.
- Atalay, Besim (1986), Divanü Lügati 't-Türk III, İndeks, Ankara: TDK yayınları.
- Başdaş, Cahit (2003), “Anadolu ve Kosova Türk Ağızlarında g>c, k>ç Değişmeleri”, TDAY-B, l999/I—İI: 1—8.
- Caferoğlu, Ahmet (1968), Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü, İstanbul: TDK yayınları.
- Clauson, Sir Gerard (1972), An Etymological Dictionary of Pre—Thirteenth Century Turkish, London: Oxford University Press.
- Eren, Hasan (1999), T urk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, Ankara.
- Gabain, A. Von (1988), Eski Türkçenin Grameri (Çev. M. Akalın), Ankara: TDK yayınları.
- Grönbech, K. (1995), Türkçenin Yapısı (Çev. M. Akalın), Ankara: TDK yayınları.
- Önler, Zafer (1990), Celalüddin Hızır (Hacı Paşa) Müntehab-ı Şifa-İ Giriş—Metin, Anka- ra: TDK yayınları.
- Tekin, Talat (2000), Orhon Türkçesi Grameri, Ankara.
- Toparlı, Recep ve diğerleri (eds) (2000), Kitab-ı Mecmu-ı Tercüman-ı Türkî ve Acemî ve Magali, Ankara: TDK yayınları.
- Zeynalov, Ferhat (1993), Turk Lehçelerinin Karşılaştırmalı Dilbilgisi (Türkiye Türkçesi: Yusuf Gedikli), İstanbul: Cem yayınları.
Öz
Türkçe organ adlarının yaklaşık yarısı (43) -k ile bitmiştir. Son sesi -k olan 43 organ adının beşi, birer organı; altısı, ikiden fazla organı; otuz ikisi (%75) ise vücuttaki çift organları karşılamaktadır. Bu organ adlarının tamamı çok hecelidir ve sadece otuz üç tanesi Türkiye Türkçesinde kullanılmaktadır. İlk bakışta ikilik ya da çokluk eki izlenimi veren kelime sonu -k, organ adlarında küçültme ve sevgi ifadesi taşımaktadır.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Aksan, Doğan (1995), Şiir Dili ve Türk Şiir Dili, Ankara: Engin Yayınları.
- Arat, Reşid Rahmeti (1979), Kutadgu Bilig III, İndeks, İstanbul: TKAE yayınları.
- Atalay, Besim (1986), Divanü Lügati 't-Türk III, İndeks, Ankara: TDK yayınları.
- Başdaş, Cahit (2003), “Anadolu ve Kosova Türk Ağızlarında g>c, k>ç Değişmeleri”, TDAY-B, l999/I—İI: 1—8.
- Caferoğlu, Ahmet (1968), Eski Uygur Türkçesi Sözlüğü, İstanbul: TDK yayınları.
- Clauson, Sir Gerard (1972), An Etymological Dictionary of Pre—Thirteenth Century Turkish, London: Oxford University Press.
- Eren, Hasan (1999), T urk Dilinin Etimolojik Sözlüğü, Ankara.
- Gabain, A. Von (1988), Eski Türkçenin Grameri (Çev. M. Akalın), Ankara: TDK yayınları.
- Grönbech, K. (1995), Türkçenin Yapısı (Çev. M. Akalın), Ankara: TDK yayınları.
- Önler, Zafer (1990), Celalüddin Hızır (Hacı Paşa) Müntehab-ı Şifa-İ Giriş—Metin, Anka- ra: TDK yayınları.
- Tekin, Talat (2000), Orhon Türkçesi Grameri, Ankara.
- Toparlı, Recep ve diğerleri (eds) (2000), Kitab-ı Mecmu-ı Tercüman-ı Türkî ve Acemî ve Magali, Ankara: TDK yayınları.
- Zeynalov, Ferhat (1993), Turk Lehçelerinin Karşılaştırmalı Dilbilgisi (Türkiye Türkçesi: Yusuf Gedikli), İstanbul: Cem yayınları.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 19 Şubat 2014 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 Sayı: 21 |