ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNİN FİZİKSEL AKTİVİTE DÜZEYLERİ VE FİZİKSEL AKTİVİTE TERCİHLERİ

Yıl 2009, Cilt: 14 Sayı: 2, 23 - 32, 01.04.2017

Cevdet Cengiz Mustafa Levent İnce Şeref Çiçek

Öz

Bu çalışmanın amacı
Orta Doğu Teknik Üniversitesi lisans öğrencilerinin fiziksel aktiviteye katılım
düzeylerini cinsiyet, yaşadıkları yer (yerleşke içi-dışı) ve okudukları
fakülteye göre, fiziksel aktivite tercihlerini ise cinsiyet ve yaşadıkları
yere göre incelemektir. Çalışmanın örneklemini üniversitenin beş ayrı
fakültesinden tabaka örnekleme yöntemi (fakülte ve sınıf düzeyi) ile seçilmiş
953 öğrenci (496 erkek ve 457 bayan) oluşturmuştur. Verilerin toplanması için
"Uluslararası Fiziksel Aktivite" anketi (kısa form) ve "Fiziksel
Aktivite Tercihleri" listesi kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı
istatistik (frekans, aritmetik ortalama, ortanca, yüzde). Mann Whitney U ve
Kruskal-Wallis testlerinden yararlanılmıştır. Fiziksel aktivite düzeyi ile
ilgili bulgulara göre; erkek öğrenciler bayanlara göre ve yerleşke içinde
(yurtlar) yaşayan öğrenciler, yerleşke dışında yaşayanlara göre daha yüksek fiziksel
aktivite düzeylerine sahiplerdir. Fakülteler karşılaştırıldığında ise mimarlık
fakültesi öğrencilerinin diğer fakültelerdeki öğrencilere göre daha düşük
fiziksel aktivite düzeyine sahip olduğu bulunmuştur (p<0.05). Öğrenciler
tarafından en çok tercih edilen aktiviteler sırasıyla yüzme (% 59,2), yürüme (%
56,7) ve bisiklet (% 36,2) olarak saptanmıştır. Dans ve tenis aktiviteleri daha
çok bayanlar tarafından seçilirken, futbol ve basketbol ise erkek öğrenciler
tarafından tercih edilmektedir. Yerleşke içinde ve dışında yaşayan öğrencilerin
tercih ettikleri aktiviteler benzer bulunmuştur. Sonuç olarak, üniversite
içinde fiziksel aktivite düzeyini artırmak için hazırlanan ders ve kurslarda
özellikle bayan öğrenciler, yerleşke dışında yaşayan öğrenciler ile Mimarlık
Fakültesi öğrencilerine odaklan/İması önerilmektedir. Ayrıca, yüzme, yürüme,
bisiklet, dans, tenis gibi etkinliklere daha fazla yer verilmelidir.

Anahtar Kelimeler

Fiziksel aktivite düzeyi, üniversite öğrencileri

UNIVERSITY STUDENT'S PHYSICAL ACTIVITY LEVELS AND PHYSICAL ACTIVITY PREFERENCES

Öz

The purpose of
this study was to examine physical activity levels and physical activity
preferences of the Middle East Technical University (METU) undergraduate
students with respect to gender, residence and faculty.
Participants were 953 students, selected by stratified sampling method from 5
different faculties (496 male and 457 female) of the university. For the data
collection, "International Physical Activity Questionnaire" (IPAQ,
short-form) and "Physical Activity Preferences List" were used.
Descriptive statistics (frequency, mean, median, percentage), and nonparametric
statistical methods (Mann Whitney U test, Kruskal-Wallis test) were used for
data analysis. According to the IPAQ, male students were more physically active
than female counterparts. Students who were living in campus had higher
physical activity levels and faculty of architecture students were more
sedentary compared to other faculty students (p<0.05). Swimming (59.2 %),
walking (56.7 %) and cycling (36.2 %) were the most frequently preferred physical
activities. Dancing and tennis were preferred more with female students while
football and basketball preferred more with male students. Physical activity
preferences of students living in and out of campus were similar. In
conclusion, physical activity courses and other extracurricular activities within
the university should focus on the physical activity needs of female students,
students living out of the campus and students of Faculty of Architecture. In
addition, more swimming, walking, cycling, dance and tennis activities should
be included in the programs.

Anahtar Kelimeler

Physical activity levels, university students

Kaynakça

• 1. American College of Sports Medicine (1995). ACSM's Guidelines for Exercise Testing and Prescription. Baltimore, MD: Williams & Wilkins.
• 2. TC. Sağlık Bakanlığı (2004). Ulusal Hastalık Yükü ve Maliyet-Etkinlik Projesi Raporu. RSHBM Hıfzısıhha Mektebi Müdürlüğü, Ankara.
• 3. Steptoe, A., Wardle, J., Fuller, R., Holte, A., Justo, J., Sanderman, R., Wichstrom, L. (1997). Lelsure-Time Physical Exercise: Prevalence, Attltudinal Correlates and Behavioral Correlates Among Young Europeans From 21 Countries. Preventive Medicine, 26, 845-54.
• 4. World Health Organisation (WHO) (2003). Diet, Nutrition and the Prevention of Chronic Diseases. World Health Organization, Geneva, Switzerland.
• 5. Anderssen, N., Wold, B., Torsheim, T. (2005). Tracking of Physical Activity in Adolescence. Research Quarterly for Exercise and Sport, 76(2), 119-129.