İlkokul Öğrencilerinin Öz Disiplin, Bireysel Sorumluluk Düzeyleri ve Akademik Başarılarının Gerçeklik Terapisi Kapsamında Öğretmen Görüşleri Çerçevesinde İncelenmesi

Yıl 2022, , 454 - 474, 30.10.2022

Esra Erzurumlu Ceylan Ahmet Erdem

https://doi.org/10.46778/goputeb.1178864

Cited By: 1

Öz

Bu araştırma ilkokul öğrencilerinin öz disiplin, bireysel sorumluluk, akademik başarıları arasındaki ilişkinin gerçeklik terapisi çerçevesinde öğretmen görüşleri ile değerlendirilmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubunu; Amasya ilinde öğrenim gören amaçlı örneklem kapsamında aşırı ve aykırı durum örneklemesi yoluyla belirlenen akademik başarısı yüksek ve düşük yirmi öğrencinin sınıf öğretmenlerioluşturmaktadır. İlkokul öğrencilerinin öz disiplin, bireysel sorumluluk, akademik başarıları arasındaki ilişkinin öğretmen görüşleri düzeyinde gerçeklik terapisi kapsamında değerlendirilmesi amacıyla yürütülen bu çalışmada nitel araştırma desenlerinden olgu bilim kullanılmıştır. Öğretmenlerden görüşme yöntemi ile toplanan veriler içerik analizi ile çözümlenmiştir. Araştırma sonucunda öz disiplin, bireysel sorumluluk ve akademik başarının birbiriyle yüksek düzeyde ilişkili oldukları, birbirlerini tamamlayıp destekledikleri ve araştırma bulgularının gerçeklik terapisinin temel felsefesi ve temel kavramlarıyla ilişki içerisinde olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Öz Disiplin, Bireysel Sorumluluk, Akademik Başarı, Gerçeklik Terapisi

Destekleyen Kurum

Yok

Proje Numarası

Yok

Examination of the Primary School Students' Self-Discipline, Individual Responsibility Levels and Academic Achievements in the Perspective of Teachers within Reality Therapy

Öz

This research was conducted to evaluate the relationship between self-discipline, individual responsibility and academic achievement of primary school students within the framework of reality therapy. The study group of the research consists of the teachers of twenty students with high and low academic success, who are studying in Amasya province, and it was determined by extreme and deviant sampling within the scope of purposeful sampling. In this study, which was conducted to evaluate the relationship between self-discipline, individual responsibility, and academic achievement of primary school students within the scope of reality therapy at the level of their teachers, phenomenology, one of the qualitative research designs, was used. The data collected by interview method with teachers were analyzed through content analysis. As a result of the research, it was concluded that self-discipline, individual responsibility and academic achievement are highly correlated, they complement and support each other, and it was concluded that the research findings are in relation with the basic philosophy and basic concepts of reality therapy.

Anahtar Kelimeler

Self-Discipline, Individual Responsibility, Academic Achievement, Reality Therapy

Proje Numarası

Yok

Kaynakça

• Akpınar, O. ve Öz, F. (2013). Gerçeklik terapisi: özellikler, temel kavramlar, tedavi, uygulama ve değerlendirme. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 12(43),1-22.
• Aladağ, S. (2009). İlköğretim sosyal bilgiler öğretiminde değer eğitimi yaklaşımlarının öğrencilerin sorumluluk değerini kazanma düzeyine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Arthur Jr, W. ve Graziano, W.G. (1996). The five‐factor model, conscientiousness, and driving accident ınvolvement. Journal Of Personality, 64(3), 593-618. DOI: 10.1111/J.1467-6494.1996.Tb00523.X
• Ataş, F. (2020). Ortaokul öğrencilerinin okuma motivasyonları ile Türkçe dersi akademik başarıları arasındaki ilişkinin incelenmesi (bingöl ili örneği). Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Siirt.
• Ateş, A. (2020). Öğrencilerin özgüven ve sorumluluk duygusunun akademik başarı üzerindeki rolü. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. İstanbul Sabahattin Zaim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Aydın, F. (2010). Akademik başarının yordayıcısı olarak akademik güdülenme, öz yeterlilik ve sınav kaygısı. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Bear, G. (2010) School discipline and self-discipline: A practical guide to promoting prosocial student behavior. New York: The Guilford Press.
• Bear, G.B. (2005). Developing self-discipline and preventing and correcting misbehavior. Boston: Pearson Education.
• Bovens, M. (1998). The quest for responsibility: accountability and citizenship in cemplex organisations. England: Cambrıdge University.
• Bozkurt, M. ve Kutlu, O. (2010). Okulda ve sınavlarda adım adım başarı. Konya: Çizgi Kitabevi.
• Brooks, R. ve Goldstein, S. (2007). Raising a self-disciplined child: help your child become more responsible, Confident, And Resilient. United States of America: Mcgraw Hill.
• Bryson, T. ve Siegel, D. (2011). Dramsız disiplin. İstanbul: Pegasus Yayınları.
• Bülbül, O. (2021). Okul öncesi eğitim kurumlarına devam eden 48-72 aylık çocukların sorumluluk davranışlarına ebeveynler arası uyumun etkisinin incelenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Okan Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü İstanbul.
• Cevizci, A. (1997). Felsefe sözlüğü. İstanbul: Ekin Yayınları.
• Coloroso, B. (2002). Kids are worth it!: Giving your child the gift of ınner discipline. New York: Harper Collins.
• Conrad, D. ve Hedin, D. (1985). Instrument and scoring guide of the exprimental education evaluation project. Minnesota: Center for Youth Development And Research, 1(1), 1-65.
• Corey, G. (2008). Psikolojik danışma, psikoterapi kuram ve uygulamaları (çev. T. Ergene). Ankara: Mentis Yayıncılık.
• Curwin, R.L ve Mendler, A.N. (1999). Discipline with dignity. Alexandria: Association For Supervision & Curriculum Development.
• Douglass, N.H. (2001). Saygı ve Sorumluluk Eğitiminde Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Duckworth, A.L. ve Seligman, M.E.P. (2005). Self-discipline outdoes ıq in predicting academic performance of adolescents. Psychological Science, 16(12), 939-944.
• Duckworth, A.L. (2009). Self-discipline is empowering. Phi Delta Kappan, 90(7), 536-536.
• Duckworth, A.L. ve Seligman, M.E.P. (2006). Self-discipline gives girls the edge: gender in self-discipline, grades, and achievement test scores. Journal Of Educational Psychology, 98(1), 198-208. DOI: 10.1037/0022- 0663.98.1.198
• Duke, D.L. ve Jones, V.F. (1985). What can schools do to foster student responsibility?. Theory Into Practice, 24(4), 277-285.
• Dursun, A. (2020). Ergenlerin problemli internet kullanımını azaltmaya yönelik gerçeklik terapisi temelli psiko-eğitim programının etkililiği. Yayımlanmamış doktora tezi. Anadolu Üniversitesi, Eskişeihir.
• Erdoğan, Tolga. (2011). Self-regulation and its effects on academic achievement. Kara Harp Okulu Bilim Dergisi, 21(2), 127-145.
• Flicker, E.S. ve Hoffman, J.A. (2006). Guiding children’s behavior: developmental discipline in the classroom. New York: Teachers College Press.
• Glasser, W. (1996, Summer). Dr. Glasser's corner. The William Glasser institute Newsletter, 3-4.
• Glasser, W. (1998). Choice theory a new psychology of personal freedom. New York: Harper Collins.
• Glasser, W. (1999). Kişisel özgürlüğün psikolojisi (çev. Müge İzmirli). İstanbul: Hayat Yayınları.
• Glasser, W. (2005). Kişisel özgürlüğün psikolojisi: Seçim teorisi (çev. M. İzmirli). İstanbul: Hayat Yayıncılık.
• Glasser, W. (2016). Okulda kaliteli eğitim. (çev. Ulaş Kaplan). İstanbul: Beyaz Yayınları.
• Gündüz, M. (2014). İlköğretim 3. sınıf hayat bilgisi dersinde “sorumluluk” değerinin proje tabanlı öğrenme yaklaşımı ile öğretmenin akademik başarı ve tutuma etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ankara.
• Karataş, Z. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Manevi Temelli Sosyal Hizmet Araştırmaları Dergisi, 1(1), 62-79.
• Kohn, A. (2006). Why self-discipline is overrated: the (troubling) theory and practice of control from within. Phi Delta Kappan, 90(3), 168-176.
• Mbaluka, S.N. (2017). The impact of student self-discipline and parental involvement in students' academic activities on student academic performance. Yayımlanmamış doktora tezi. Andrews University, Usa, Berrien Springs Mı.
• Mccabe, M. ve Rhoades, J. (1989). The nurturing classroom: developing self-esteem, thinking skills and responsibility through coorperation. California: Ita Publication.
• Onay, İ. (2021). Sorumluluk değeri etkinliklerinin ilkokul 4. sınıf öğrencilerinin sorumluluk kazanım düzeylerine etkisi. Yayımlanmamış doktora tezi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü, Samsun.
• Özen, Y. (2016). Çocuklarda sorumluluk eğitimi. Ankara: Yason Yayınları.
• Palancı, M. (2004). Üniversite öğrencilerinin sosyal kaygı problemlerini açıklama ve gidermeye yönelik gerçeklik terapisi oryantasyonlu bir yardım modelinin geliştirilmesi. Yayımlanmamış doktora tezi. Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Purkey, W.W. (1985). Inviting student self-discipline. Theory Into Practice, 24(4), 256-259.
• Rakap-Parlak, A. (2020). Okul öncesi öğretmenlerinin algılarına göre çocuklarda öz disiplin gelişimi: uzun bir yol. YYU Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 706-732.
• Rogus, J.F. (1985). Promoting self‐ discipline: a comprehensive approach. Theory Into Practice, 24(4), 271-276.
• Rosenbaum, M. (1993). The three functions of self-control behaviour: redressive, reformative and experiential. Work & Stress, 7(1), 33-46. DOI: 10.1080/02678379308257048
• Santos, F. (2019). Tool ffr assessing responsibility-based education (tare) in the portuguese context: ın-strument adaptation and reliability assessment. Revista Iberoamericana De Psicología Del Ejercicio Y El Deporte, 14(2), 102-107.
• Seligman, L. ve Reichenberg, L. (2006). Theories of counseling and psychoterapy: systems, strategies and skills. Upper Saddle River, Nj: Pearson Prentice Hall.
• Şahan, B. (2011). Okul öncesi 5-6 yaş grubu öğrencilerin sorumluluk kazanma düzeylerinin öğretmen ve veli görüşlerine göre değerlendirilmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
• Tao, T., Wang, L., Fan, C. ve Gao, W. (2014). Development of self-control in children aged 3 to 9 years: perspective from a dual-systems model. Scientific Reports, 4(7272), 1-5.
• Taşdemir, M. ve Dağıstan, G. (2014). Çocuklara sorumluluk kazandırmada ebeveynlerin BHTG yaklaşımını uygulama durumları: Bir durum çalışması. International Periodical for The Languages Literature And History of Turkish or Turkic, 9(8), 47-71.
• Tekin, S. (2019). İlkokul 4. sınıflarda etkinlik temelli değer eğitimi yoluyla sorumluluk değerinin kazandırılması. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Binali Yıldırım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzincan.
• Tung, D. (2013). Identifying patterns of cognition and emotion in self-discipline: A meta-analysis. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Pacifica Graduate Institute, Counseling Psychology, Carpinteria, CA.
• Uyulgan, M.A. ve Akkuzu, N. (2017). Ortaöğretim öğrencilerinin akademik başarılarını yordayan kişisel faktörler üzerine bir araştırma. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(3), 1211-1226.
• Wubbolding, R.E. (2015). Gerçeklik terapisi (çev. E. E. Öksüz). İstanbul: Okuyan Us Yayınları.
• Wubbolding, Y. (2003). Reality therapy theory. D. Capuzzi (Ed.). Counseling and psychotherapy içinde (s. 255-282). Upper Saddle River, Nj: Merrill Prentice Hall.
• Yavuzer, H. (1998). Çocuk eğitimi el kitabı. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Yavuzer, H. (2006). Doğum öncesinden ergenlik sonuna çocuk psikolojisi. İstanbul: Remzi Kitabevi
• Yıldırım, A.ve Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Zimmerman, B.J. ve Kitsantas, A. (2014). Comparing students’ self-discipline and self regulation measures and their prediction of academic achievement. Contemporary Educational Psychology, 39(2), 145-155. DOI: 10.1016/J.Cedpsych.2014.03.004