İlkokullarda Yönetişim Düzeyinin İncelenmesi

Yıl 2020, Cilt: 4 Sayı: 2, 122 - 139, 31.12.2020

Bayram Gül , Mehmet Yaşar

Öz

Bu çalışmanın amacı, ilkokul öğretmenlerinin görüşlerine göre ilkokullardaki yönetişim düzeyini incelemektir. Araştırma, nicel araştırma paradigmasına uygun olarak tasarlanmıştır. Araştırmanın evrenini Gaziantep ili Şahinbey ilçesinde yer alan 116 resmi ilkokulda görev yapan 3536 öğretmen oluşturmuştur. Araştırmanın örneklemini ise 2017-2018 eğitim-öğretim yılında basit seçkisiz örneklem yöntemine göre seçilen 24 ilkokulda görev yapan 530 öğretmen oluşturmuştur. Veriler “Eğitim Örgütlerinde Yönetişim Ölçeği” yardımı ile toplanmıştır. Verilerin analizinde, “aritmetik ortalama”, “standart sapma”, “t-testi”, “tek yönlü varyans analizi (ANOVA)” ve “Post Hoc çoklu karşılaştırmalar testilerinden” inden yararlanılmıştır. Katılımcı görüşleri cinsiyet, mesleki kıdem ve sendikaya üyelik değişkenlerine göre karşılaştırmalı olarak incelenmiştir. Araştırma kapsamında elde edilen bulgulara göre öğretmenler ilkokullardaki yönetişim düzeyini yüksek olarak görmektedir. Öğretmen görüşlerinde genel olarak ve alt boyutlar bazında anlamlı farklılıklar bulunmaktadır. Araştırma sonuçları ilgili literatür temelinde tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

yönetim, yönetişim, ilkokul yöneticileri

Kaynakça

• Akipek, İ. (1966). Devletler Hukuku. Ankara: Başnur Matbaası.
• Aliefendioğlu, Y. (2001). Hukuk- Hukukun Üstünlüğü- Hukuk Devleti. Ankara Barosu Dergisi. Sayı:2 ss. 29-68.
• Aslan, M.S. (2016). Özel ve Devlet Okullarının Yönetişim Özelliklerine Sahip Olma Düzeyleri. Yükseklisans Tezi. Harran Ünversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aslan, M. S., Şen, S. ve Usta, M. E. (2017). Eğitim Örgütlerinde Yönetişim Ölçeğinin Geliştirilmesi. Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(1), 91-121.
• Ataay, F. (2006). Türkiye’de Yönetişim ve “Sivil Toplum” Tartışmaları Üzerine Bir Değerlendirme. Memleket Siyaset Yönetim Dergisi. 2006(1). Ss. 121-141.
• Aydoğan, M. (2006). Kentsel Yönetişim Bağlamında E-Planlama Yaklaşımları İzmir Örneği. Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
• Bayramoğlu, S. (2018). Yönetişim Zihniyeti: Türkiye’de Üst Kurullar ve Siyasal İktidarın Dönüşümü. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Bäckman, E.,Trafford, B. (2007). Okulların Demokratik Yönetişimi. Strasbourg: Avrupa Konseyi Yayınları.
• Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E. K., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., Demirel, F.(2014). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Büyüköztürk, Ş., Akbaba, S. A., ve Yıldırım, K. (2010). Uluslararası Öğretme ve Öğrenme Araştırması-Teachingand Learning International Survey (TALIS)Meb: Ankara.
• Çetin, B. (2014). Eğitim ve Kalkınma İlişkisi: Türkiye Örneği.Yüksek Lisans Tezi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Bilgiler Enstitüsü.
• Çetin, S. (2010). Türkiye’de Kamu Yönetimi Reform Sürecinin Değerlendirilmesi: Aksayan Ve İşleyen Yönler. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Cilt: 19 Sayı: 3. Ss. 23-38.
• Emini, F. T. (2013). Sivil Toplum Kuruluşlarının Politika Belirleme Sürecindeki Rolü: Tüsiad Örneği. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 36, ss. 43-56.
• Gemici, Y. (2008). Eğitimde Sendika-Yönetim İlişkileri. Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Gerard, A. (2012). GovernanceReturnsToEducation: Do ExpectedYears Of SchoolingPredictQuality Of Governance? TheFaculty Of TheGraduate School Of ArtsAndSciences Of GorgetownUniversity.
• Güler, B.A. (2000). Resutructuring the State. Turkish Public Administration Annual, TODAIE, Vol. 24-26/1998-2000, ss.3-16.
• Güler, B. A. (2003). Yönetişim: Tüm İktidar Sermayeye. Praksis, Sayı: 9, Kış-Bahar 2003, ss. 93-116.
• Güler, B. A. (2000). Yerel Yönetimleri Güçlendirmek mi? Ademi Merkeziyetçilik Mi?.Çağdaş Yerel Yönetimler, Cilt:9, Sayı:2. Ss. 14-29.
• Gündüz,Y. Ve Balyer, A. (2013). Gelecekte Okul Müdürlerinin Gerçekleştirmeleri Gereken Roller. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi Cilt/Vol.: 13 - Sayı/No: 3 (45-54).
• HABİTAT II. (2000). 5 Ülke Raporu, Yönetişim Alt Bölümü, Gündem 21 ve Katılım. İstanbul: Yerel Yönetimler Sempozyumu Bildirileri Kitabı.
• Izgar, H. (2015). Modern Toplumun Yönetim Biçimi İyi Yönetişim Üzerine Bir İnceleme. Bayburt Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt:10 Sayı: 1. Ss. 24-38.
• İlhan, M.,Çetin,B. (2014). LISREL ve AMOS Programları Kullanılarak Gerçekleştirilen Yapısal Eşitlik Modeli (YEM) Analizlerine İlişkin Sonuçların Karşılaştırılması. Eğitimde ve Psikolojide Ölçme ve Değerlendirme Dergisi Cilt 5, Sayı 2, Kış 2014, 26-42.
• Kara, M. (2018). Resmi ve Özel Ortaöğretim Okullarında Kurumsallaşma. Doktora Tezi. Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Kesim, H.K. & Petek, A. (2005). Avrupa Komisyonu’nca Belirlenen İyi Yönetişimin İlkeleri Çerçecesinde Türk Kamu Yönetimi Reformunun Bir Eleştirisi. Amme İdaresi Dergisi, Cilt:38 Sayı:4, ss. 39-58.
• Maliye Bakanlığı. (2003). İyi Yönetişimin Temel Unsurları. Ankara: Maliye Bakanlığı Yayını.
• Menteş, A. (2009). Kurumsal Yönetişim ve Türkiye Analizi. İstanbul: Derin Yayınları
• Ömür, G. A. (2010). İş Ahlakı Perspektifinde Yatırımcı İçin Kurumsal Yönetişimin Şeffaflık İlkesinin Önemi.İ.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi No:43. ss.163-175.
• Özdemir, M. (2008). Kamu Yönetiminde Etik.ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 4, Sayı 7, 2008, ss. 179-195.
• Özdemir, M. ve Bozkurt, S. (2015). Eğitim ve okul yöneticilerinin yeni-kamu işletmeciliği anlayışına ilişkin görüşlerinin incelenmesi.Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 42, 317-334.
• Özdemir, S. (2013). Eğitimde Örgütsel Yenileşme. Ankara: Pegem Akademi.
• Özdemir, S , Başel, H , Şenocak, H . (2010). Sivil Toplum Kuruluşları (STK)'nın Artan Önemi ve Üsküdar'da Faaliyet Gösteren Bazı STK'lar Üzerine Bir Araştırma. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 0 (56), . Retrievedfrom http://dergipark.gov.tr/iusskd/issue/886/9847
• Özden, Y. (2013). Eğitimde Yeni Değerler. Ankara: Pegem Akademi.
• Özer, M. A. (2006). Yönetişim Üzerine Notlar. Sayıştay Dergisi. Sayı: 63. Ss. 59-83.
• Palabıyık, H. (2004). Yönetimden Yönetişime Geçiş Ve Ötesi Üzerine Kavramsal Açıklamalar. Amme İdaresi Dergisi. Cilt:7 Sayı: 1. Ss. 63-85.
• Sobacı, M. S. (2007). Yönetişim Kavramı ve Türkiye’de Uygulanabilirliği Üzerine Değerlendirmeler. Yönetim Bilimleri Dergisi (5:1). Ss. 219-235.
• Subaş, A. (2010). İlköğretim Okullarında Çalışan Sınıf ve Branş Öğretmenlerinin Öğrenen Örgütü (okulu) Algılamaları. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Şahin, B. M. (2016). Eğitimde Yönetişim(Governance): Okul Çalışanlarının Yönetişim Algısı.Yükseklisans Tezi. Aksaray Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Şahin, B , Arastamam, G . (2019). Okul Yönetişimi Ölçeği’ninPsikometrik Analizi ve Okul Müdürü, Öğretmen ve Okuldaki Diğer Personel Üzerine Bir Uygulama. Kastamonu Eğitim Dergisi, 27 (1), 1-13. DOI: 10.24106/kefdergi.417776
• Şanal, E. E. (2009). Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokullarında Görevli Akademik Personelin Öğrenen Örgüt Kültürüne İlişkin Görüşleri. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü.
• Turan, S. (2014). Eğitim Yönetimi: Teori, Araştırma ve Uygulama. Ankara: Pegem Akademi.
• Tüsiad, (2002). Kurumsal Yönetim En İyi Uygulama Kodu: Yönetim Kurulunun Yapısı ve İşleyişi. İstanbul:Tüsiad.
• Yılmaz, N. (2005). İlköğretim Kurumlarında Görev Yapan Öğretmenlerin Okul Yönetimine Katılma Düzeyleri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Yiğit, Y. (2013). Bazı Değişkenlere Göre Okul Yöneticileri Ve Öğretmenlerin Bilgi Yönetim Tutumları İle Öğrenen Okul (Örgüt) Arasındaki İlişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.