Sexual Communication Scale for Parents: Reliability and Validity Study

Yıl 2020, , 136 - 158, 28.08.2020

İsmihan Artan , Şehnaz Ceylan , Fatma Betül Kurnaz Adıbatmaz

https://doi.org/10.21020/husbfd.735860

Öz

Objectıves: This study aim to developed a scale to investigate parents’ sexual communication.
Materıals and Methods: In this research data were collected from three different sample group. It was aimed to explain the theoretical structure with the data obtained in the first group; exploratory and confirmatory factor analysis was conducted to the data gathered from the second group (N=178); confirmatory factor analysis was examined to the data gathered from the third group (N=186).
Results: As a result of the explaratory and confirmatory factor analysis, it was decided that scale included 23 items and 4 sub-dimensions. The factors of the scale internal consistency coefficient was changed between 0,70 and 0,80. The relationship between scale factors demonstrated a meaningful and positive connection.
Conclusion: It was concluded that the scale can provide valid and reliable evidence for sexual communication; there was no differences between mothers and fathers sexual communication; parents who was higher education degree was successful in managing the process; parents who was higher education degree was more anxious communication language.

Anahtar Kelimeler

Sexual education, sexual communication, developing scale

Ebeveynler İçin Cinsel İletişim Ölçeği: Güvenirlik ve Geçerlik Çalışması

Öz

Amaç: Bu araştırmada ebeveynlerin cinsel eğitimde kullandıkları iletişim dilini belirlemeye yönelik bir ölçek geliştirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Araştırmada üç farklı çalışma grubundan veriler toplanmıştır. Birinci çalışma grubundan (N=100) elde edilen verilerle ölçülmesi amaçlanan yapının kuramsal temellerinin açıklanması amaçlanmış, ikinci çalışma grubundan (N=178) elde edilen verilerle ölçeğin yapısına ilişkin Açımlayıcı ve Doğrulayıcı Faktör Analizi sonuçları incelenmiş; üçüncü çalışma grubundan (N=186) elde edilen verilerle yapının doğrulanıp doğrulanmadığı Doğrulayıcı Faktör Analiziyle incelenmiştir.
Bulgular: Analiz sonuçlarına dayalı olarak 23 maddeden oluşan ölçeğin dört faktörlü bileşenli bir yapı sergilediğine karar verilmiştir. Ölçme aracının alt faktörlerinin iç tutarlılık katsayısı iki farklı örneklemde .70 ve .80 arasında değişmiştir. Faktörler arasında orta düzeyde ilişkiler olduğu belirlenmiştir.
Sonuç: Araştırmadan elde edilen sonuçlara dayalı olarak annelerin ve babaların cinsel eğitimde kullandıkları iletişim dili bakımından ebeveynler arasında fark olmadığı; yükseköğretim mezunlarının diğer öğrenim düzeyindeki ebeveynlere göre süreci yönetmede daha başarılı oldukları, yükseköğretim mezunlarının diğer öğrenim düzeyindeki ebeveynlere göre cinsel eğitimde daha kaygılı bir iletişim sergiledikleri belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Cinsel eğitim, cinsel iletişim, ölçek geliştirme

Kaynakça

• Atan, A., ve Buluş, M. (2018). Aile İletişim Becerileri Psikoeğitim Programı’nın 5-6 yaş çocukların sosyal duygusal uyumuna etkisi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44(44), 213-230.
• Balcı, S., & Yılmaz, M. (2016). Çocukları anaokuluna devam eden annelere verilen iletişim becerileri eğitiminin ailenin işlevlerine etkisi. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(14), 17-24.
• Baykul, Y. (2015). Eğitimde ve psikolojide ölçme: Klasik test teorisi ve uygulaması. PegemA Yayıncılık.
• Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analyses for applied research. (First Edition). NY: Guilford Publications, Inc.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. (13. Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş., Çokluk, Ö. ve Köklü, N. (2010). Sosyal bilimler için istatistik. (Altıncı Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Cüceloğlu, D. (2005). Yeniden insan insana. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A first course factor analyses. Hillsdale, New Jersey: Erlbaum, Inc.
• Çağdaş, A., ve Arı, R. (1999). Anne-Çocuk İletişim Dili Eğitimi’nin 4-5 yaş çocuklarının sosyal gelişimine olan etkiler. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (5), 391-407.
• Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik SPSS ve LISREL uygulamaları. (Birinci Baskı). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• DeVellis, R. F. (2017). Ölçek Geliştirme Kuram ve Uygulamalar, 3. Basımdan Çeviri, Çev. Ed. Tarık Totan, Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Diiorio, C., Pluhar, E., & Belcher, L. (2003). Parent-child communication about sexuality: A review of the literature from 1980–2002. Journal of HIV/AIDS Prevention & Education for Adolescents & Children, 5(3-4), 7-32.
• Erkuş, A. (2016). Psikolojide ölçme ve ölçek geliştirme I: Temel kavramlar ve İşlemler. (Üçüncü Baskı). Ankara: PegemAkademi Yayıncılık.
• Ganji, J., Emamian, M. H., Maasoumi, R., Keramat, A., & Khoei, E. M. (2017). The existing approaches to sexuality education targeting children: a review article. Iranian journal of public health, 46(7), 890.
• Güngör Baran, A. (2004). Türkiye'de aile içi iletişim ve ilişkiler üzerine bir model denemesi. Hacettepe Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları, 1, 31-42.
• Holmes, L. G., & Himle, M. B. (2014). Brief report: Parent–child sexuality communication and autism spectrum disorders. Journal of autism and developmental disorders, 44(11), 2964-2970.
• İşler, S. ve Gürşimşek, A. I. (2018). 3-6 yaş çocuklarının cinsel eğitiminin gerekliliği ile ilgili ebeveyn görüşlerinin incelenmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38(3), 845-867.
• Kristiana, S., Jamaris, M., & Sumantri, M. S. (2006). Utilization of demonstration methods as sex education in early childhood. International Journal of Multidiciplinary and Current Research, 6, 811-814.
• Kline, R. B. (2005). Principles and Practice of Structural Equation Modeling. (Second Edition). NY: Guilford Publications, Inc.
• Köyceğiz, M. ve Özbey, S. (2019). Okul öncesi dönem çocuğu olan ebeveynlerin iletişim becerileri ile çocuklarının sosyal becerileri ve problem davranışları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39(3), 1707-1734.
• Oktavianingsih, E., & Ayriza, Y. (2018). Teachers' knowledge and belief for educating sexuality for kindergarten students. International Journal of Pedagogy and Teacher Education, 2(2), 307-318.
• Opara, P. I., Eke, G. K., & Akani, N. A. (2010). Mothers perception of sexuality education for children. Niger J Med, 19(2), 168-72.
• Olakunbi, O. O., & Akintomide, A. G. (2010). Who breaks the ice in parent-child sexual communication counselling implications for adolescent health and development. International Journal for Cross-Disciplinary Subjects in Education, 1(2), 88-92.
• Pop, M. V., & Rusu, A. S. (2015). The Role of parents in shaping and improving the sexual health of children–lines of developing parental sexuality education programmes. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 209, 395-401.
• Sezgin, E., ve Akyüz, E. Y. (2018). Çocukların cinsel eğitimine yönelik ebeveynlerin bakış açılarının incelenmesi. ICONASH 2018 İstanbul: The Book of Proceedings & Abstracts.
• Steiger, J. H. (2007). Understanding the limitations of global fit assessment in Structural Equation Modeling. Personality and Individual Differences, 42, 893-898.
• Sümbüloğlu, K. & Akdağ, B. (2009). İleri biyoistatistiksel yöntemler. (Birinci Baskı). Ankara: Hatipoğlu Yayınları.
• Sümer, N. (2000). Yapısal Eşitlik Modelleri. Türk Psikoloji Yazıları, 3(6), 49-74.
• Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics. (Fourth Edition). MA: Allyn&Bacon, Inc.
• Tuzcuoğlu, N. ve Tuzcuoğlu, S. (1996). Çocuğun cinsel eğitiminde ailelerin karşılaştıkları güçlükler. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(8), 251-262.
• Tuğut, N. ve Gölbaşı, Z. (2019). Okul öncesi dönem çocuğu olan (3-6 yaş) ebeveynlerin cinsel eğitim tutumlarının belirlenmesi. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care, 13(3), 287-294.
• World Health Organization. (2006). The world health report 2006: working together for health.
• Yalçın, H. (2013). Anne-çocuk iletişimi eğitiminin etkileri. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2013(28), 179-194.