A Family Education Program in Preadolescence (0-12 years) " Triple P-Positive Parenting Program "

Yıl 2017, II. Ulusal Sağlık Bilimleri Kongre Kitabı, 24 - 29, 13.03.2017

Esra Işık Sinem İşlek

Öz

Parents have a significant influence in the
upbringing and development of their children. Therefore,
the communication children’s with their families and the quality of this communication
is
effective on psychological and social development of the children as
well as in all developmental areas. Families who not be denied their importance in
the development of children must have sufficient knowledge and equipment in
order to fulfill their parenting obligations positively. In
this context, parental education programs have a very important place in terms
of guide to parents about their children's development and developmental
requirements. In this study, it was aimed to examine Triple P Positive
Parenting Program which is one of the parent education programs based on the
principles of social learning theory, based on behavioral approach, its
effectiveness is proven and applied in developed countries. Triple P Positive
Parenting  Program developed by Matthew
Sanders and colleagues at the University of Queensland in Australia which
occurs five levels of intervention increasing strength parenting skills, aims
to prevent the risk factors that lead to behavioral, emotional and
developmental problems in children by improving their parents knowledge, skills
and confidence of preadolescent children (0-12 years). In the countries where
the Triple P Positive Parenting Program are applied have been reported positive
outcomes for both children and their parents. It is recommended that the
implementation of the program is be prevalented in our country.

Anahtar Kelimeler

Triple P positive parenting program, parenting, prevention

Ergenlik Çağı Öncesinde (0-12 yaş) Bir Aile Eğitimi Programı " Triple P Olumlu Anne-Babalık Eğitimi "

Öz

Ebeveynler çocukların gelişiminde ve
yetiştirilmesinde önemli etkiye sahiptirler. Dolayısıyla çocukların aileleriyle
yaşadıkları iletişim ve bu iletişimin niteliği çocukların tüm gelişim
alanlarında olduğu gibi psikolojik ve sosyal gelişimi üzerinde de etkilidir.
Çocukların gelişimindeki önemi yadsınamayacak olan ailelerin, ebeveynlik
yükümlülüklerini olumlu bir şekilde yerine getirebilmeleri için yeterli bilgi
ve donanıma sahip olmaları gerekmektedir. Bu bağlamda ebeveyn eğitim
programları ailelere çocuklarının gelişimleri ve gelişimlerine yönelik
gereksinimleri konusunda yol göstermeleri açısından oldukça önemli bir yere
sahiptir. Bu araştırmada gelişmiş ülkelerde uygulanan ve etkililiği kanıtlanmış
ebeveyn eğitim programlarından biri olan sosyal öğrenme kuramı prensiplerine
dayanan, davranışsal yaklaşım temelli bir ebeveyn eğitim programı olan ‘Triple
P Olumlu Anne Babalık Eğitimi Programı’nın incelenmesi amaçlanmıştır. ‘Triple P
Olumlu Anne Babalık Eğitimi Programı’ Avustralya‘da Queensland Üniversitesi‘nde
Matthew Sanders ve çalışma arkadaşları tarafından geliştirilen, ergenlik öncesi
çağdaki çocukların (0-12 yaş grubu) anne-babalarının bilgi, beceri ve güvenini
geliştirerek çocuklarda ciddi davranışsal, duygusal ve gelişimsel sorunlara yol
açan risk faktörlerini önlemeyi amaçlayan, her biri daha ileri ebeveynlik
becerilerinden oluşan, beş düzeyden meydana gelen bir anne-baba müdahale
programıdır. Triple P Olumlu Anne Babalık Eğitim Programının uygulandığı
ülkelerde, programın hem çocuklar hem de ebeveynleri için olumlu sonuçlarının
olduğu bildirilmiştir. Programın ülkemizdeki uygulamasının yaygınlaştırılması
önerilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Triple P olumlu anne-babalık eğitim programı, ebeveynlik, önleme

Kaynakça

• Azar, S. T., & Rohrbeck, C. A. (1986). Child abuse and unrealistic expectations: further validation of the parent opinion questionnaire. Journal of consulting and clinical psychology, 54(6), 867.
• Loeber, R., & Farrington, D. P. (1998). Never too early, never too late: Risk factors and successful interventions for serious and violent juvenile offenders. Studies on Crime & Crime Prevention, 7(1), 7-30.
• Patterson, G. R. (1982). Coercive family process. Eugene: Castalia. Patterson, GR (2002). The early development of coercive family processes. Antisocial behavior in children and adolescents: A developmental analysis and model for intervention, 2544.
• Robins, L. N. (1991). Conduct disorder. Journal of Child Psychology and Psychiatry, 32(1), 193-212.
• Sanders, M. R., & Duncan, S. B. (1995). Empowering families: Policy, training, and research issues in promoting family mental health in Australia. Behaviour Change, 12(02), 109-121.
• Sanders, M. R. (1996). New directions in behavioral family intervention with children. In Advances in clinical child psychology (pp. 283-330). Springer US.
• Sanders, M. R. (1999). Triple P-Positive Parenting Program: Towards an empirically validated multilevel parenting and family support strategy for the prevention of behavior and emotional problems in children. Clinical child and family psychology review, 2(2), 71-90.
• Şahin FT, Özbey S. Aile Eğitim Programlarına Niçin Gereksinim Duyulmuştur? Aile Eğitim Programları Neden Önemlidir? Aile ve Toplum Dergisi 2007; 3 (12): 7-12.
• Taylor, T. K., & Biglan, A. (1998). Behavioral family interventions for improving child-rearing: A review of the literature for clinicians and policy makers. Clinical child and family psychology review, 1(1), 41-60.
• United Nations Office on Drugs and Crime. (2009). Compilation of evidence-based family skills training programmes.
• Wesch, D., & Lutzker, J. R. (1991). A comprehensive 5-year evaluation of Project 12-Ways: An ecobehavioral program for treating and preventing child abuse and neglect. Journal of Family Violence, 6(1), 17-35.