İsviçreli yazar
Christian Kracht’ın 2001’de yayımlanan ikinci romanı 1979, Batı burjuva
kültürüne zımni bir eleştiri niteliğini taşır. Gerek adı gerekse İran’ın
başkenti Tahran’ı –özellikle de ilk bölümde– mekân olarak öne çıkarması
dolayısıyla roman, doğrudan doğruya aynı tarihli İran İslam Devrimi’ni
çağrıştırır. Kracht’ın romanı, Tahran’ı öncelikle modern bir kent olarak tarif
eder. Bu doğrultuda Tahran’ı dünyanın dört bir yanından dekadan kesimlerin
jet-set partiler düzenlediği bir kent olarak tanırız ve bu bilginin ışığında
Tahran romanda, Doğu’nun özgül kimliğinden bağımsız, deyiş yerindeyse
kültüraşırı bir mekân olarak karşımıza çıkar. Ne var ki tarih 1979’dur ve kent,
toplumsal ve siyasi bir dönüşümün eşiğindedir. Bununla birlikte kentin,
dolayısıyla da ülkenin politik bir yol ayrımında olması, bu romanın konusu
değildir. Roman daha ziyade tam da darbenin eşiğinde bu kente gelen anonim bir
ben-anlatıcı ile partneri Christopher’a odaklanır. İkili, dekadan kesimlerin
dahil olduğu bir partiye katılmak üzere kenttedir. Batılı yaşam tarzını
dejenerasyona uğramış biçimiyle teşhis ettiğimiz bu partiden sonra Christopher,
kentin karanlık bir semtinde sefil bir hastanede ölür. Böylece 1979’un anonim
başkişisi, halihazırda eşiğinde bulunduğu Batı’nın ötekisi olarak Doğu’ya doğru
yola çıkar ve hep daha doğuya gider. Batı’dan uzaklaştıkça sadece Batılı
kimliğiyle özne değil, özneyle birlikte uygarlık, kültür gibi aslen Batı’ya
atfedilen kavramlar da ölür. Böylece 1979 sadece dünya tarihinde bir devrimin
tarihi değil, kültürel birer gösterge olarak mekân ve zaman kavramlarının da
çözünüp dağıldığı bir dönüm noktası haline gelir. Bu çalışma, Christian
Kracht’ın 1979 adlı romanında bu savı tartışacaktır.
modernizmin coğrafyaları zamansızlaştırma tarihsizleştirme Christian Kracht 1979
Der Schweizer
Autor Christian Kracht übt in 1979,
seinem im Jahre 2001 veröffentlichten zweiten Roman, eine verdeckte Kritik am
westlichen bürgerlichen Kultur aus. Indem die iranische Hauptstadt Teheran –
insbesondere im ersten Abschnitt – als Raum hervorgehoben wird, wird auch der
in diese Zeit fallende iranische Revolution evoziert. Krachts Roman beschreibt
Teheran vor allem als eine moderne Stadt. So begegnet uns Teheran einerseits
als eine Stadt, in der dekadente Gruppen Jet-Set-Partys veranstalten, und im
Lichte dieses Wissens erscheint die Stadt unabhängig von der spezifischen
Kultur des Orients, sozusagen als ein transkultureller Raum. Jedoch stellt die
bevorstehende Wegscheidung der Stadt und damit des Landes kein Thema des Romans
dar. Der Roman fokussiert den namenlosen Ich-Erzähler und seinen Partner
Christopher, die gerade an der Schwelle des Umsturzes in die Stadt kommen. Die
beiden sind in die Stadt gekommen, um an einer Party einer dekadenten Gruppe
teilzunehmen. Nach dieser Party, die uns die westliche Lebensweise in ihrer
degenerierten Form vorstellt, stirbt Christopher in einem schäbigen Spital in
einem dunklen Stadtteil. Die anonyme Hauptfigur des Romans 1979 macht sich auf nach Osten als der Andere des Westens, an deren
Schwelle er sich befindet und geht immer weiter nach Osten. Je mehr er sich vom
Westen entfernt, sterben nicht nur das Subjekt mit seiner westlichen Identität,
sondern mit dem Subjekt auch Begriffe wie Zivilisation und Kultur, die dem
Subjekt zugeschrieben werden. Somit schreitet 1979 auf einen Umschlagspunkt zu,
in dem nicht nur die Geschichte einer Revolution, sondern auch die Begriffe von
Zeit und Raum als kulturelle Indikatoren sich auflösen. Dieser Aufsatz befasst
sich mit Christian Krachts 1979 unter
dem Aspekt dieser Behauptung.
Geografien der Moderne Entzeitlichung Enthistorisierung Christian Kracht 1979
1979, the second
novel of the Swiss writer Christian Kracht, published in 2001, is an implicit
criticism of the culture of Western bourgeoisie. Both with its title and with
its setting in Tehran, especially in the first part, the novel reminds us the
1979 Islamic Revolution in Iran from its start. Kracht’s novel depicts Tehran
as a modern city. From this perspective, we get to know Tehran as a city where
decadent people from all over the world organize jet-set parties, and in the
light of this information Tehran as depicted in the novel emerges as a space
which is beyond cultures and independent of Eastern identity. However, the date
is 1979 and the city is on the threshold of social and political transformation.
All in all, the novel does not mainly deal with the fact that city, hence the
country, is at a political junction. The novel mainly focuses on an anonymous
first person narrator and his partner Christopher who come to the city which is
on the verge of the coup. They came to the city for a degenerate party of some
degenerate people. After this party, which depicts the Western life style in
its degenerated from, Christopher dies at a derelict hospital in one of the
city’s dark neighbourhoods. Hence, the anonymous protagonist of 1979 decides to travel East as the other
of the West. As one gets further away from the West, not only the subject with
its Western identity, but all other concepts ascribed to the West also die.
Hence, 1979 does not only pinpoint the beginning of a coup in world history,
but the novel emerges as a turning point where concepts of space and time are
also dissolved as cultural signifiers. The present study expounds on this
argument in relation to Christian Kracht’s novel 1979.
geographies of modernism de-temporalization de-historicization Christian Kracht 1979
Bölüm | Makaleler |
---|---|
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 28 Aralık 2017 |
Gönderilme Tarihi | 4 Aralık 2017 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 2 Sayı: 38 |