Üstün Yetenekli Öğrencilerin Aday Gösterme Sürecinde Öğretmen Gözlem Puanlarının TKT 7-11 ve WISC-R Puanlarını Yordayıcılık Gücünün İncelenmesi

Yıl 2014, Cilt: 1 Sayı: 1, 7 - 12, 15.12.2014

Ali Sıcak

Öz

Üstün zekâlı/yetenekli çocukların tanılanması süreci üzerinde en çok durulan ve tartışılan konular
arasındadır. Türkiye’de üstün yeteneklilerin eğitimi için uygulanan Bilim ve Sanat Merkezleri (BİLSEM)
modelinde üstün yeteneklilerin belirlenmesi 3 aşamalı tanılama modeliyle olmaktadır. Üstün Yetenekli
Öğrenci Gözlem Formları, Temel Kabiliyetler Testi (TKT 7-11) ve WISC-R Zeka testi tanılama sürecinde
kullanılan tanılama araçlarıdır. Bu çalışmada sınıf öğretmenlerinin gözlem formları ile aday gösterdikleri
öğrencilere ilişkin verilen puanların, TKT 7-11 testi ve WISC-R zeka testi puanlarını yordama gücü
incelenmiştir. Gözlem formu puanlarının her iki testi yordama güçleri düşük çıkmıştır. 

Anahtar Kelimeler

üstün yetenekli öğrenciler, tanılama, regresyon, aday gösterme

Kaynakça

• Akar, İ., & Şengil-Akar Ş. (2012). İlköğretim okullarında görev yapmakta olan öğretmenlerin üstün yetenek kavramı hakkındaki görüşleri. Kastamonu Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(2), 423-436.
• Akar, İ., & Uluman, M., (2013). Sınıf öğretmenlerinin üstün yetenekli öğrencileri doğru aday gösterme durumları. Üstün Yetenekliler Eğitimi Araştırmaları Dergisi, 1(3), 199-212.
• Atılgan, H., (2005). Türkçeye uyarlanmış Temel Kabiliyetler Testi’nin (TKT) 7-11 yapı geçerliği. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi. 3(24), 57-72.
• Bildiren A. ve Uzun, M. (2007). Üstün Yeteneklilerin Belirlenmesine Yönelik Bir Tanılama Yönteminin Kullanılabilirliğinin İncelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 22. sayı 31-39
• Bilim ve Sanat Merkezleri Yönergesi, (2007). MEB Tebliğler Dergisi. 2593. sayı
• Cutts N., & Nicholas Moseley. (2004). Teaching the Bright and Gifted. İ. Ersevim (Çev). İstanbul: Özgür. Dağlıoğlu, H. E. (1995). İlkokul 2.-5. sınıflara devam eden çocuklar arasında üstün yetenekli olanların belirlenmesi.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Davaslıgil, Ü., & LEANA, M.Z. (2004). Üstün Zekâlıların Eğitimi Projesi. I. Türkiye Üstün Yetenekli ÇocuklarKongresi Bildiriler Kitabı. İstanbul: Çocuk Vakfı.
• Davaslıgil, Ü., (2000). Üstün ve Özel Yetenekli Çocuklara İlişkin Alt Komisyonu. 1. İstanbul Çocuk Kurultayı, İstanbulÇocuk Raporu. İstanbul: Çocuk Vakfı.
• Dönmez, N. B. (2004). Bilim ve Sanat Merkezleri’nin Kuruluşu ve işleyişinde Yapılması Gereken Düzenlemeler. Üstünzekâlıların eğitimi projesi. I. Türkiye Üstün Yetenekli Çocuklar Kongresi Bildiriler Kitabı. İstanbul: Çocuk Vakfı. Gear, G. H. (1976). Accuracy of teacher judgement in identifying intellectually gifted children: a review ofthe literature. Gifted Child Quarterly, 20, 478–90.
• Neber, H. (2004). Teacher identification of students for gifted programs: nominations to a summer schoolhighly-gifted students. Psychology Science, 46 (3), 348 – 362.
• Neumeister, K. L. S., Adams, C. M., Pierce, R. L., Cassady, J. C., & Dixon, F. A. (2007). Fourth-gradeteachers' perceptions of giftedness: Implications for identifying and serving diverse gifted students.Journal for the Education of the Gifted, 30 (4), 479 - 499.
• Özgüven, İ. E. (1994). .Psikolojik Testler. Ankara: Pdrem.
• Özsoy, Y., Özyürek M. & Eripek, S. (1998). Özel Eğitime Muhtaç Çocuklar Özel Eğitime Giriş. 10. Baskı. Ankara:Karatepe
• Üstün Zekâlıların / Yeteneklilerin Eğitimi Çalıştayı - Hazırlık Dokümanı. (2010). MEB Özel Eğitim veRehberlik Danışma Hizmetleri Genel Müdürlüğü. Ankara.