The Relationship Between Organizational Commitment and Job Satisfaction

Yıl 2014, Cilt: 4 Sayı: 2, 170 - 178, 01.04.2014

Bora Yenihan

https://doi.org/10.14230/joiss80

Öz

The relationship between organizational commitment and job satisfaction plays a decisive role in the success of organizations. Their institutions in higher employee jobsatisfaction by adopting it sgoals and objectives with the organization's goals and objectives will be to reconcile and thus will see the organization's success as their own success. While walking towards the success of organizations that can provide this, employee job satisfaction through their own in order to fulfill the objectives will be more hopeful. The main reason for this, the concept of productivity of labor (human) is directly linked to. Advances in technology and new production techniques considered independent from the labor factor. Organizations of workers did not receive adequate yield will remain meaning less unless other factors of production. Inefficient ones who work in job satisfaction levels will decrease and they will weaken their commitment to the organization. In this case, both the organization as well as work together for the fail bring seeing is inevitable. To counteract this, on behalf of the organizations that work closely monitor and be able to respond to the needs. It concerns the future of the organization can be managed by other organizations and businesses will be much less that the fundamental goals of "profit, growth and sustainability" needs will be able to perform.

Anahtar Kelimeler

Job Satsifaction, Organizational Commitment, Employee, Organization

Örgütsel Bağlılık ve İş Tatmini Arasındaki İlişki

Öz

Örgütsel bağlılık ve iş doyumu arasındaki ilişki kurumların başarılarında belirleyici bir rol oynamaktadır. İş doyumu yüksek çalışanlar içinde bulundukları kurumu benimseyerek kendi hedef ve amaçları ile kurumun hedef ve amaçlarını bağdaştıracaklar ve bu sayede kurumun başarısını kendi başarıları gibi göreceklerdir. Bunu sağlayabilen örgütler başarıya doğru ilerlerken, iş görenlerde yaşadıkları iş doyumu sayesinde kendi hedeflerini gerçekleştirebilmek adına daha umutlu olacaklardır. Bunun temel sebebi verimlilik kavramının emek (insan) ile doğrudan bağlantılı olmasıdır. Teknolojideki gelişmeler ve yeni üretim teknikleri emek faktöründen bağımsız düşünülemez. Örgütler çalışanlarından yeterli verimi alamadıkları müddetçe diğer üretim faktörleri anlamsız kalacaktır. Verimsiz olan iş görenlerin iş doyum düzeyleri azalacak ve içinde bulundukları örgüte olan bağlılıkları da zayıflayacaktır. Bu durumun beraberinde hem örgüt hem de iş gören için başarısızlığı getirmesi kaçınılmazdır. Bunun önüne geçebilmek adına örgütler iş görenlerini yakından takip etmeli ve ihtiyaçlarına cevap verebilmelidir. Bunu başarabilen örgütlerin gelecek kaygısı diğer örgütlere göre çok daha az olacak ve işletmelerin temel amaçları olan “kâr, büyüme ve süreklilik” ihtiyaçlarını gerçekleştirebileceklerdir.

Anahtar Kelimeler

İş Tatmini, Örgütsel Bağlılık, İşgören, Örgüt

Kaynakça

• Allen, N. ve Meyer, J. (1990). The Measurement and Antecedents of Affective, Continuance and Normative Commitment to the Organization. Journal of Occupational Psychology, Vol. 63.
• Aşık, A. Nuran. (2010). Çalışanların İş Doyumunu Etkileyen Bireysel ve Örgütsel Faktörler İle Sonuçlarına İlişkin Kavramsal Bir Değerlendirme. Türk İdare Dergisi, Sayı 467, Haziran.
• Balay, R. (2000). Yönetici ve Öğretmenlerde Örgütsel Bağlılık. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım Ltd. Şti.
• Barutçugil, İ. (2004). Stratejik İnsan Kaynakları Yönetimi. İstanbul: Kariyer Yayıncılık.
• Bayram, L. (2005). Yönetimde Yeni Bir Paradigma: Örgütsel Bağlılık. Sayıştay Dergisi, Sayı 59, Ekim-Aralık.
• Culverson, D. and Elizabeth (2002). Exploring Organizational Commitment Following Radical Change: A Case Study within the Parks Canada Agency. Ontario: University of Waterloo, MA Thesis.
• Çelen, Ö., Teke, A. ve Cihangiroğlu, N. (2013). Örgütsel Bağlılığın İş Tatmini Üzerine Etkisi: Gülhane Askeri Tıp Fakültesi Eğitim Hastanesinde Bir Araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, Cilt 18, Sayı 3, Isparta.
• Çetin, M. Ö. (2004). Örgüt Kültürü ve Örgütsel Bağlılık. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Çetinkanat, C. (2000). Örgütlerde Güdüleme ve İş Doyumu. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Davis, K. and Newstrom, J. (1989). Human Behavior at Work, Organizational Behavior. Eight Edition, McGraw Hill Book Company, New York.
• Demirel, Y. (2009). Örgütsel Bağlılık ve Üretkenlik Karşıtı Davranışlar Arasındaki İlişkiye Kavramsal Yaklaşım. İstanbul Ticaret Üniversitesi, Sosyal bilimler Dergisi, Yıl 8, Sayı 15, Bahar.
• Doğan, S. ve Kılıç, S. (2007). Örgütsel Bağlılığın Sağlanmasında Personel Güçlendirmenin Yeri ve Önemi. Erciyes Üniversitesi, İ.İ.B.F. Dergisi, Sayı 29, Temmuz-Aralık.
• Gül, H. (2002). Örgütsel Bağlılık Yaklaşımlarının Mukayesesi ve Değerlendirmesi. Ege Akademik Bakış, Cilt 2, Sayı 1.
• Karakaş, S. ve Güleş, H. (2010). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin İş Tatmini ile Örgütsel Bağlılığı Arasındaki İlişki. Uşak Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, 3/2, Uşak.
• Lamsa, A. M. and Savolanıen, T. (2000). The Nature Of Managerial Commitment To Strategic Change. Leadership & Organization Development Journal, Vol 21-6.
• Leong, C., Furnham, A. and Cooper, C. (1996). The Moderating Effect of Organizational Commitment on the Occupational Stress Outcome Relationship. Human Relations, Vol 49-10.
• Luthans, F. (1995). Organizational Behavior. McGraw-Hill, Inc., New York.
• Meyer, J. and Allen, N. (1991). A Three-Component Conceptualization of Organizational Commitment. Human Resource Management Review, Vol. 1-1.
• Meyer, J., Stanley, D. J., Herscovıtch, P. and Topolnytsky, L. (2002). Affective, Continuance, and Normative Commitment to the Organization: A Meta-analysis of Antecedents, Correlates, and Consequences. Journal of Vocational Behavior, Vol 61.
• Örücü, E., Kılıç, R. ve Şimşir, S. (2010). Organizasyonlarda İş Tatmini Uygulamaları ve Örgütsel Bağlılığa Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Balıkesir Üniversitesi, Bandırma İ.İ.B.F. Yönetim ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, Sayı 13, Balıkesir.
• Spector, P. (1996). Industrial and Organizational Psychology: Research and Practice USA. John Wiley & Sons Inc.
• Sığrı, Ü., Basım, N. (2004). İşgörenlerin İş Doyum ve Örgütsel Bağlılık Düzeylerinin Analizi: Kamu ve Özel Sektörde Karşılaştırmalı Bir Araştırma. Selçuk Üniversitesi, Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Konya.
• Tekingündüz, S. ve Tengilimoğlu, D. (2013). Hastane Çalışanlarının İş Tatmini, Örgütsel Bağlılık ve Örgütsel Güven Düzeylerinin Belirlenmesi. Sayıştay Dergisi, Sayı 91, Ekim- Aralık.
• Telman, N. ve Ünsal, P. (2004). Çalışan Memnuniyeti. İstanbul: Epsilon Yayınevi.
• Testa, M. R. (2001). Organizational Commitment, Job Satisfaction, and Effort in the Service Environment. The Journal of Psychology, 135-2.
• Top, M. (2012). Hekim ve Hemşirelerde Örgütsel Bağlılık, Örgütsel Güven ve İş Doyumu Profili. İstanbul Üniversitesi, İşletme Fakültesi Dergisi, Cilt 41, Sayı 2, İstanbul.
• Yiğit, R., Dilmaç, B. ve Deniz, E. (2011). İş ve Yaşam Doyumu: Konya Emniyet Müdürlüğü Alan Araştırması. Polis Bilimleri Dergisi, Cilt 13-3.
• Vandenberg, R. ve Scarpello, V. (1994). A Longitudinal Asswssment of the Determinant Relationship Between Employee Commitments to the Occupation and the Organization. Journal of Organizational Behavior, Vol 15.
• Wıener, Y. (1982). Commitment in Organization a Normative View. Academy of Management Review, 7-3.
• Yousef, D. (1998). Satisfaction with Job Security As a Predictor of Organizational, Commitment and Job Performance in a Multicultural Environment. International Journal of Manpower, 19.
• Zangaro, G. (2001). Organizational Commitment: A Concept Analysis. Nursing Forum, Vol: 36, No: 2, April-June.