Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Öğrenme Stillerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi: Ankara İli Örneği

Year 2019, , 34 - 48, 15.01.2020

Mümin Tufan

https://doi.org/10.30900/kafkasegt.632930

Abstract

Bu araştırmanın amacı Ankara ilinde farklı
sosyoekonomik çevrelerde yaşayan 5-6 yaş grubu okul öncesi dönem çocuklarının
öğrenme stillerinin çeşitli değişkenlere göre incelenmesidir. Araştırmada nicel
yöntemlerden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma
grubunu 2017-2018 eğitim-öğretim yılında Ankara ili Çankaya, Mamak, Yenimahalle
ilçelerinde bulunan Milli Eğitim Bakanlığına bağlı resmi ilköğretim okullarının
anasınıflarında, bağımsız anaokulları ve özel anaokullarına devam eden uygun
örnekleme yöntemi ile seçilmiş, 5-6 yaş grubundan toplam 300 çocuk (138’i kız
162’si erkek) oluşturmuştur. Araştırmada, çocukların demografik özelliklerini
belirlemek için “Kişisel Bilgi Formu” ve öğrenme stillerini belirlemek için
“5-6 Yaş Çocukları İçin Öğrenme Stilleri Ölçeği” kullanılmıştır. Bağımsız
gruplar t-testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Post-Hoc Tukey ve Post-Hoc
Games-Howell testleri kullanılmıştır. Sonuç olarak, okul öncesi dönem
çocuklarının öğrenme stillerinin en baskının kinestetik öğrenme stili olduğu
görülmüştür. Cinsiyet değişkenine göre öğrenme stillerine bakıldığında, görsel
ve işitsel öğrenme stillerinde kızlar lehine bir farklılık olduğu görülmüştür.
İkamet edilen yer değişkenine göre Çankaya ilçesinde ikamet eden çocukların
kinestetik öğrenme stilleri Yenimahalle ve Mamak ilçelerinde ikamet eden
çocukların kinestetik öğrenme stillerinden düşük çıkmıştır. Anneleri üniversite
mezunu olan çocukların işitsel öğrenme stilinin, anneleri ilkokul mezunu ya da
okuma-yazma bilmeyen çocukların işitsel öğrenme stiline göre daha yüksek olduğu
görülmüştür.

Keywords

Öğrenme stilleri, görsel öğrenme, işitsel öğrenme, kinestetik öğrenme

References

• Adak Özdemir, A., Bilgin, H. & Uyanık Balat, G. (2012). 5-6 yaş çocukları için öğrenme stilleri ölçek geliştirme çalışması. İlköğretim Online, 11(2), 480-490.
• Aşkar, P. & Akkoyunlu, B. (1993). Kolb öğrenme stili envanteri. Eğitim ve Bilim, 87, 37-47.
• Bilasa, P. (2012). Üniversite öğrencilerinin öğrenme stillerini belirlenmesi (Gazi Üniversitesi örneği). ODÜ Sosyal Bilimler Enstitüsü Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 3(6), 8-20.
• Boydak, A. (2017). Öğrenme stilleri. İstanbul: Beyaz.
• Büyüköztürk, Ş. (2017). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi.
• Can, Ş. (2011). Sınıf öğretmeni adaylarının öğrenme stilleri ile bazı değişkenler arasındaki ilişkinin araştırılması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41(41), 70-82.
• Çalışandemir, F. & Bayhan, P. (2011). Anasınıfı çocuklarının çoklu zeka alanlarının gelişimine deney yöntemi ile verilen eğitimin etkisini incelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(21), 180 -207.
• Demir, R. (2010). Dokuzuncu Sınıf Öğrencilerinin Öğrenme Stilleri ve Çoklu Zekâ Alanlarının İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Adana.
• Demirel, Ö. (2003). Kuramdan Uygulamaya Program Geliştirme. Ankara: Pegem A.
• Dunn, R., Griggs, S. A., Olson, J., Beasley, M. & Gorman, B. S. (1995). A meta-analytic validation of the Dunn and Dunn model of learning-style preferences. The Journal of Educational Research, 88(6), 353-362.
• Durdukoca, Ş. F. ve Arıbaş, S. (2010). İnönü üniversitesi eğitim fakültesi sınıf öğretmenliği öğretmen adaylarının sahip oldukları öğrenme stillerinin farklı değişkenlere göre değerlendirilmesi. Bildiriler kitabı (s:517-523), 9. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, Elazığ.
• Ekici, G. (2002). Gregorc öğrenme stili ölçeği. Eğitim ve Bilim, 27(123), 42–47.
• Engin, A. & Seven, M. (2010). Öğrenmeyi etkileyen faktörler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(2), 189-212.
• Ersoy, S. (2003). İlköğretim 6.7.8. sınıf öğrencilerinin İngilizce dersindeki başarılarına göre öğrenme stilleri ve çalışma alışkanlıklarının incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• Eskici, M. (2008). Öğrencilerinin öğrenme stilleri ile akademik başarıları ve cinsiyetleri arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
• Güneş, G. (2014). Çocukların epistemolojik görüşleri ve öğrenme stillerinin öklidyen geometrisinde modellenmesi. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Güneş, G. & Erkan, S.(2017). Okul öncesi dönem çocuklarının öğrenme stillerinin incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 13(1), 13-24.
• Gürpınar, E., Batı, H. & Tetik, C. (2011). Tıp Fakültesi Öğrencilerinin Öğrenme Stillerinin Belirlenmesi. Tıp Eğitimi Dünyası, 32(32), 18–29.
• Güven, M. (2004), Öğrenme stilleri ile öğrenme stratejileri arasındaki ilişki, Eskişehir: T.C. Anadolu Üniversitesi.
• Karamustafaoğlu, O. & Topuz, F. G. (2013). Öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısında incelenmesi: fen bilgisi öğretmen adayları. Dicle Üniversitesi Ziya Gökalp Eğitim Fakültesi Dergisi, 21(2013), 30-46.
• Kaya Bağdaş, Ç. & Kılınç. (2018). Ahıska Türkü ve Türk çocukların bilişsel stillerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 22(2), 487-507.
• Kline, P. (1999). The handbook of psychological testing (2nd ed.). London: Routledge
• Koçak, T. (2007). İlköğretim 6.7.8. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ve akademik başarıları arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
• Lopez Turley, N. R. (2003). Are children of young mothers disadvantaged because of their mother’s age or family background? Child Development, 74(2), 465– 474.
• Oklan Elibol, F. (2000). Anasınıfına devam eden altı yaş grubu çocukların çoklu zeka teorisine göre değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Oral, B. & Avanoğlu, Y. (2014). Öğrenme stilleri ve öğrenme stili modelleri. B. Oral (Ed.), Öğrenme, öğretme kuram ve yaklaşımları içinde (s. 253-280). Ankara: Pegem.
• Otrar, M. (2006). Öğrenme stilleri ile yetenekler, akademik başarı ve öğrenci seçme sınavı başarısı arasındaki ilişki. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Özdemir, B. (2006). 4-6 yaş grubu çocukların öğrenme sürecinde çoklu zekâ teorisinin yeri. Yüksek Lisans Tezi, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Çanakkale.
• Özden, Y. (2005). Öğrenme ve Öğretme. Ankara: Pegem.
• Özhan, U. (2012). İlköğretim öğrencilerinin öğrenme stilleri ile derslerindeki akıllı tahta kullanımına yönelik görüşleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Elazığ.
• Özgür, H.(2013). BÖTE bölümü öğretmen adaylarının öğrenme stillerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 34(34),103-118.
• Tezel Şahin, F. & Özyürek, A. (2008). 5-6 Yaş Grubu Çocuğa Sahip Ebeveynlerin Demografik Özelliklerinin Çocuk Yetiştirme Tutumlarına Etkisinin İncelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6(3), 395-414.
• Şimşek, Ö. (2007). Marmara öğrenme stilleri ölçeğinin geliştirilmesi ve 9-11 yaş çocukların öğrenme stillerinin incelenmesi. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Yenilmez, Y & Çakır, A. (2005). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin matematik öğrenme stilleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 44(44), 569-585.
• Zeytinkaya, D. (2016). Bilişsel stil kullanımına yönelik bir araştırma. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(46), 608-614.