Öz
Religion is a fact that exists and lives along with human beings and it controls and influences their way of living. Religious faith helps psychologically in the development of personality of the children. Perception and thinking range expands with the child’s mind evolving from abstract to concrete. Children start conceiving the universe with the help of their mind that he or she cannot reach by the way of senses and experimental perception. Religious perception of children is first formed by family, then by society and then by means of telecommunication. Religious practice is a need and it meets the requirements like security, protection and taking shelter that are considered as social and psychological needs of children. By believing in god the child feels that he or she is in safety and so feels relieved. In children after the age of seven it is observed that concepts are enriched. With the learning becoming fast, the world of thinking of children, that were emotional before, is enriched. Ideas of justice and morality develop with the help of maturation and environment. It could be said that the religion is both subjective and objective
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Egemen BZ. Din Psikolojisi, Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayını, 1952; 27.
- Vernon GM. Sociology of Religion, New York: Mc Grew Hill Book Company Inc., 1962; 55.
- Çubukçu A. İslamda Ahlâk ve Manevi Vazifeler, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1974;13.
- Akyüz Y. Türk Eğitim Tarihi, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları No149, 1985;2-287.
- Şahinkaya R. Psikososyal yönleriyle Aile, Ankara: Kardeş Basımevi, 1979.
- Jersild A. Günçe G (Çev). Çocuk Psikolojisi, Ankara: Ankara Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No 79, 1979;127-594.
- Öztürk O. Ruh Sağlığı ve Bozuklukları, İstanbul: Evrim Yayınevi, 1990;73-83.
- Ziyalar A. Sosyal Psikiyatri, İstanbul: Yüce Yayınevi, 1999; 48.
- Tezcan M. Türklerle İlgili Stereotipler ve Türk Değerleri Üzerine Bir Deneme, Ankara: Ankara Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No 44, 1974; 90.
- Erdentuğ N. Türkiye ve Türk Toplumlarında Kültürel Antropolojik İncelemeler, Ankara: Ankara Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No 29, 1972; 88.
- Armaner N. Din Psikolojisine Giriş, Ankara: Ayyıldız Yayıncılık, 1980; 78-147.
- Yavuzer H. Çocuk Psikolojisi, İstanbul: Remzi Kitapevi, 1991;84-136.
Öz
Din, insanlarla beraber var olan ve yaşayan bir gerçek olup, insanların yaşayışlarını sevk ve idare etmiştir. Dinî inanç çocuğun ruhsal yönden kişilik kazanmasını sağlar. Çocuğun zihni geliştikçe somuttan soyuta doğru algılama ve düşünce alanı genişler. Duyu ve deney algısı dışında etrafında ulaşamadığı evreni akıl yoluyla kavramaya başlar. Çocukta dinî ilgi önce aile, sonra toplumsal kurum ve iletişim araçları yoluyla oluşur. Dinî istek bir ihtiyacı ifade edip, çocuğun sosyal ve psikolojik ihtiyacı sayılan emniyet, korunma, sığınma gibi gereksinimlerini karşılar. Çocuk Allah’a inanmakla emniyet altında olduğunu ve böylece rahatladığını hisseder. Yedi yaşından sonra çocukta kavramların zenginleştiği görülür. Daha önce duygusal olan çocuk, öğrenmenin hızlanmasıyla düşünce dünyası da zenginleşir. Adalet ve ahlâk fikirleri olgunlaşmanın ve çevrenin etkisiyle gelişir. Dinîn hem subjektif hem de objektif olduğu söylenebilir
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Egemen BZ. Din Psikolojisi, Ankara: Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Yayını, 1952; 27.
- Vernon GM. Sociology of Religion, New York: Mc Grew Hill Book Company Inc., 1962; 55.
- Çubukçu A. İslamda Ahlâk ve Manevi Vazifeler, Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 1974;13.
- Akyüz Y. Türk Eğitim Tarihi, Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yayınları No149, 1985;2-287.
- Şahinkaya R. Psikososyal yönleriyle Aile, Ankara: Kardeş Basımevi, 1979.
- Jersild A. Günçe G (Çev). Çocuk Psikolojisi, Ankara: Ankara Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No 79, 1979;127-594.
- Öztürk O. Ruh Sağlığı ve Bozuklukları, İstanbul: Evrim Yayınevi, 1990;73-83.
- Ziyalar A. Sosyal Psikiyatri, İstanbul: Yüce Yayınevi, 1999; 48.
- Tezcan M. Türklerle İlgili Stereotipler ve Türk Değerleri Üzerine Bir Deneme, Ankara: Ankara Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No 44, 1974; 90.
- Erdentuğ N. Türkiye ve Türk Toplumlarında Kültürel Antropolojik İncelemeler, Ankara: Ankara Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları No 29, 1972; 88.
- Armaner N. Din Psikolojisine Giriş, Ankara: Ayyıldız Yayıncılık, 1980; 78-147.
- Yavuzer H. Çocuk Psikolojisi, İstanbul: Remzi Kitapevi, 1991;84-136.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 5 Sayı: 3 |