Türkiye’de özel ana okullarındaki bir çok çocuk için İngilizce eğitimi hayatlarının üçüncü yılında, yani kendi ana dilleri olan Türkçe’de fikirlerini daha yeni yeni ifade etmeye başladıkları zaman başlar. Ebeveynlerin çocuklarının yabancı dil eğitimine ilişkin hem model oluşturma hem de karar alma gibi ikili bir rolü vardır. Bu araştırmada yer alan 15 ebeveynden bazılarının ana dili İngilizce’dir ve çok kültürlü ailelerden gelmektedirler, bazıları ise ana dili İngilizce olmayıp etkin bir biçimde İngilizce’yi kullanabilmektedirler. Bu nedenle çocukları için kolaylıkla kendileri dilsel girdi sağlayabilecek veya çocuklarını çeşitli biçimlerde sınırlı veya kapsamlı girdiye maruz bırakabilecek durumdadırlar. Bu araştırma, İngilizce bilen Türk ailelerin ve çok kültürlü ailelerin parçası olan ebeveynlerin Türkiye’deki ana okullarında verilen İngilizce eğitimine ilişkin görüşlerini kapsamaktadır. Bu amaçla, katılımcılara önce anket uygulanmış, ardından ise mülakatlar yapılmıştır. Sonuçlar bütün katılımcıların çocuklarının İngilizce öğrenmeye hem ana okulunda hem de evlerinde erkenden başlamasına ilişkin olumlu tutumları olduğunu göstermektedir. Ayrıca katılımcılar kendi sağladıkları doğal dilsel girdiler de dahil olmak üzere çocuklarının erken İngilizce dil gelişimi için çeşitli destekler sağlamaktadırlar. Ancak katılımcılar, aynı zamanda Türkiye’deki ana sınıflarında görev alan İngilizce öğretmenleri’nin yeterli düzeyde vasıflı olduğunu düşünmemektedir.
ebeveyn tutumları resmi İngilizce eğitimi yabancı dil eğitimi dilsel girdi
For many preschoolers in Turkish kindergartens, English instruction starts in the third year of their lives when they have barely begun to articulate their thoughts in their own mother tongue, Turkish. Parents have a dual role as models and decision makers in their children’s foreign language education. As the fifteen participant parents of this study are either proficient non-native English speakers (NNEPs) or native English speakers (NEPs), they can provide linguistic input themselves and expose their children to limited or extensive input in different forms. Thus, this study aims to explore the attitudes of NEPs and NNEPs towards the formal instruction of English in Turkish kindergartens. Fifteen questionnaires and interviews were conducted to gather data using both qualitative and quantitative methods. The results demonstrated that all of the participants have positive attitudes towards their children’s early initiation into English both in kindergartens and at home and they provide different kinds of scaffolding at home, including natural and self-provided input despite the fact that they mostly harbor a deep sense of mistrust in the qualifications of English teachers in Turkish kindergartens in general.
parental attitudes formal English instruction foreign language education linguistic input
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Alan Eğitimleri |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 17 Haziran 2020 |
Kabul Tarihi | 3 Haziran 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 3 Sayı: 1 |