Öz
Demokratikleşme sürecine Avrupa’ya
göre çok geç başlayan Osmanlı Devletinde demokratikleşme çabaları toplumsal
alanda yeteri kadar karşılığını bulamamış ve demokrasi kavramı halk için fazla
bir anlam ifade etmemiştir. Osmanlı devleti için demokratikleşme azınlıkları
devlet bünyesinde tutabilmek, dağılmayı engellemek için bir çare olarak
düşünülmüş ve genelde dış baskılar sonucu iç sorunların çözümü için bir araç
olarak kullanılmıştır. Tanzimat Döneminde aydın bir sınıfın oluşması basın yolu
ile kamuoyu yaratma çabaları umut verici olsa da Tanzime ve Islahat Fermanları
halk hareketlerinin değil saray bürokrasisinin çabaları sonucunda
gerçekleşmiştir. Halk hukuksal olarak kendisine verilen hakların çoğu zaman
farkına bile varmamıştır. Demokratik düşüncenin zayıf başarısı Kanun-i Esasi ile iki aşamalı da olsa bir
seçim sisteminin getirilmesidir. Fakat hemen ardından otuz yıl sürecek bir
istibdat yaşanması meşruti yönetimin halk tarafından benimsenmediğini gösterir.
İncelenen yüz yıllık sürecin en önemli sonucu 1908’de Anayasanın tekrar ilan
edilmesi ve 1909 değişiklikleridir. Milli Mücadeleyi gerçekleştiren ve
Cumhuriyeti kuran kadro bu süreçte yetişmiştir.
Kaynakça
- AKŞİN, S. (2014). Kısa Türkiye Tarihi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul ALTUN, F. (2005). Modernleşme Kuramı, Küre Yayınları, İstanbul ARMAOĞLU F. (1983). 20.Yüzyıl Siyasi Tarihi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul BERKES, N. (2002). Türkiye’de Çağdaşlaşma, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul ÇAVDAR, T. (2013). Türkiye’nin Demokrasi Tarihi, İmge Kitapevi, Ankara GÖZLER, K. (2008). Anayasa Hukukuna Giriş, Ekin Kitapevi, Bursa IMBERT, P.(1909). Osmanlı’da Yenileşme Hareketleri, Çeviri: Adnan CEMGİL, Engin Yayıncılık, İstanbul KARPAT, K. (2009). Osmanlı Modernleşmesi, İmge Yayınları, Ankara KOÇAK, C. (2012). Tarihçinin Eleği, Timaş Yayınları, İstanbul KURAN, E. (1997). Türk Çağdaşlaşması, Akçağ Yayınları, Ankara KURAN, E. (1994). Türkiye’nin Batılılaşması, Fikir Eserleri Serisi, Türkiye Diyanet Vakfı, Ankara ŞERİF, M. (1991). Türk Modernleşmesi, Makaleler 4, İletişim Yayınları, İstanbul MUMCU, A. (1996) Tarih Açısından Türk Devriminin Temelleri ve Gelişimi, İnkılap Yayınları, İstanbul ORTAYLI, İ. (2011). İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı, Timaş Yayınları, İstanbul ROUSSEAU,J. (2010). Toplum Sözleşmesi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul TANÖR, B. (2016). Osmanlı Türk Anayasal Gelişmeleri, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul ÜLKEN, H. (2001). Türkiye’de Çağdaş Düşünce Tarihi, Ülken Yayınları, İstanbul
Öz
The process of democratization in the Ottoman Empire, which started too late in comparison with Europe, has
not been able to find a way to democratize itself as much as the social field and the concept of democracy has
not meant much for the people. Democratization for the Ottoman state was conceived as a means of keeping
minorities in the state and preventing the dissolution, and often external pressures were used as a means of
solving the ending internal problems. While the formation of an intellectual class in the Tanzimat Period were
the efforts to create public opinion through the press have been promising, Tanzime and Reform Edicts took
place as a result of the efforts of the palace bureaucracy, not the popular movements. People often do not even
realize the rights given to them legally. The weak success of democratic thought is the introduction of a twostage
electoral system with the Basic Law. However, a thirty-year follow-up of despotism immediately
afterwards shows that the constitutional government has not been adopted by the people. The most important
result of the one hundred year-period which has been examined is the revision of Constitution in 1908 and the
amendment in 1909. The people who carried out the National Struggle and founded the Republic grew up in this
process
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- AKŞİN, S. (2014). Kısa Türkiye Tarihi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul ALTUN, F. (2005). Modernleşme Kuramı, Küre Yayınları, İstanbul ARMAOĞLU F. (1983). 20.Yüzyıl Siyasi Tarihi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul BERKES, N. (2002). Türkiye’de Çağdaşlaşma, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul ÇAVDAR, T. (2013). Türkiye’nin Demokrasi Tarihi, İmge Kitapevi, Ankara GÖZLER, K. (2008). Anayasa Hukukuna Giriş, Ekin Kitapevi, Bursa IMBERT, P.(1909). Osmanlı’da Yenileşme Hareketleri, Çeviri: Adnan CEMGİL, Engin Yayıncılık, İstanbul KARPAT, K. (2009). Osmanlı Modernleşmesi, İmge Yayınları, Ankara KOÇAK, C. (2012). Tarihçinin Eleği, Timaş Yayınları, İstanbul KURAN, E. (1997). Türk Çağdaşlaşması, Akçağ Yayınları, Ankara KURAN, E. (1994). Türkiye’nin Batılılaşması, Fikir Eserleri Serisi, Türkiye Diyanet Vakfı, Ankara ŞERİF, M. (1991). Türk Modernleşmesi, Makaleler 4, İletişim Yayınları, İstanbul MUMCU, A. (1996) Tarih Açısından Türk Devriminin Temelleri ve Gelişimi, İnkılap Yayınları, İstanbul ORTAYLI, İ. (2011). İmparatorluğun En Uzun Yüzyılı, Timaş Yayınları, İstanbul ROUSSEAU,J. (2010). Toplum Sözleşmesi, Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, İstanbul TANÖR, B. (2016). Osmanlı Türk Anayasal Gelişmeleri, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul ÜLKEN, H. (2001). Türkiye’de Çağdaş Düşünce Tarihi, Ülken Yayınları, İstanbul
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Siyaset Bilimi |
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 29 Aralık 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 25 Ekim 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 4 Sayı: 2 |
