ÇALIŞAN REFAHI ÖLÇEĞİ: TÜRK KÜLTÜRÜNE UYARLAMA ÇALIŞMASI

Year 2022, Volume: 9 Issue: 3, 1959 - 1975, 29.11.2022

Abdulkadir Yüksel , Pelin Yılık

https://doi.org/10.30798/makuiibf.1097377

Cited By: 2

Abstract

Bu çalışmanın amacı Pradhan ve Hati (2019) tarafından geliştirilmiş olan Çalışan Refahı Ölçeği’ni Türk kültürüne uyarlanmak ve psikometrik özelliklerini araştırmaktır. Çalışmada iki farklı örneklem grubu bulunmaktadır; birinci örneklem grubunu 608 sağlık çalışanı oluşturmaktadır ve bu veriler açımlayıcı faktör analizinde (AFA) kullanılmıştır. İkinci örneklem grubunu ise 298 sağlık çalışanı oluşturmaktadır ve toplanan veriler doğrulayıcı faktör analizi (DFA) tekniğinde kullanılmıştır. Bu bağlamda araştırmanın toplam örneklemi 906 sağlık çalışanıdır. Ölçeğin dil eş değerliği için İngilizce alanında en az lisans seviyesinde eğitime sahip 18 uzmandan görüş alınmıştır. Orijinal ölçeğin Türkçe ’ye çeviri işlemlerinden sonra veri toplama sürecine geçilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde SPSS 22 ve SPSS AMOS programları kullanılmıştır. Ölçeğin yapı geçerliği için öncelikle AFA yapılmıştır ve ölçek yapısı 25 madde ve 4 boyut şeklinde faktörleşmiştir. Oluşan bu yapı, birinci ve ikinci düzey DFA tekniğine tabi tutularak yapı geçerliği kanıtı elde edilmiştir. Ölçeğin güvenirliği ise iç tutarlılık üzerinden Cronbach Alfa katsayısı ile analiz edilmiştir. Yapılan geçerlik ve güvenirlik çalışmalarından elde edilen bulgulara göre; Çalışan Refahı Ölçeği Türkçe uyarlaması, ilgili araştırmalarda kullanılabilecek, yeterli psikometrik özellikler ile yüksek derecede geçerlik ve güvenirlik kriterlerini sağlayan bir ölçektir.

Keywords

Çalışan Refahı, Ölçek Uyarlama, Geçerlik ve Güvenirlik

EMPLOYEE WELL-BEİNG SCALE: A STUDY OF ADAPTATİON TO TURKISH CULTURE

Abstract

The aim of this study is to adapt the Employee Well-Being Scale developed by Pradhan and Hati (2019) to Turkish culture and to investigate its psychometric properties. There are two different sample groups in the study; The first sample group consisted of 608 healthcare professionals and these data were used in exploratory factor analysis (EFA). The second sample group consists of 298 health workers and the collected data was used in the confirmatory factor analysis (CFA) technique. In this context, the total sample of the research is 906 health workers. For the language equivalence of the scale, opinions were received from 18 experts with at least undergraduate education in English. After the translation of the original scale into Turkish, the data collection process was started. SPSS 22 and SPSS AMOS programs were used in the analysis of the obtained data. For the construct validity of the scale, first of all, EFA was performed and the scale structure was factored as 25 items and 4 dimensions. This structure was subjected to first and second level CFA techniques to obtain proof of construct validity. The reliability of the scale was analyzed with the Cronbach Alpha coefficient over internal consistency. According to the findings obtained from the validity and reliability studies; The Turkish version of the Employee Well-Being Scale is a scale that can be used in related studies, providing adequate psychometric properties and a high degree of validity and reliability.

Keywords

Employee Well-Being, Scale Adaptation, Validity and Reliability

References

• Başol, G. (2019). Araştırmacılar için istatistik. Ankara: Pegem Akademi
• Büyüköztürk, Ş. (2002). Faktör analizi: temel kavramlar ve ölçek geliştirmede kullanımı. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 8(4), 470-483.
• DeVellis, R. F. (2003). Scale development theory and applications, Second Edition, Applied Social Research Methods Series, Cume 26.
• Erkuş, A. (2019). Psikolojide ölçme ve ölçek geliştirme-1. Ankara: Pegem Akademi.
• Güngör, D. (2016). Psikolojide ölçme araçlarının geliştirilmesi ve uyarlanması kılavuzu. Türk psikoloji yazıları, 19(38), 104–112.
• Gürbüz, S. ve Şahin, F. (2015). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Hair, J.F., Black, W.C., Babin, B.J., Anderson R.E. (2010). Multivariate Data Analysis. Seventh Edition, Pearson: New Jersey.
• Kalayci, Ş. (2006). Faktör analizi SPSS uygulamalı çok değişkenli istatistik teknikleri. Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Karagöz, Y. (2017). Spss ve Amos uygulamalı nitel-nicel karma bilimsel araştırma yöntemleri ve yayın etiği. Nobel Yayıncılık: İstanbul.
• Karagöz, Y. ve Kösterelioğlu, Y. (2008). İletişim becerileri değerlendirme ölçeğinin faktör analizi metodu ile geliştirilmesi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 81-98.
• Karakoç, F. Y. ve Dönmez, L. (2014). Ölçek geliştirme çalışmalarında temel ilkeler. Tıp Eğitimi Dünyası, 13(40), 39-49. https://doi.org/10.25282/ted.228738
• Karaman, H., Atar, B. ve Çobanoğlu Aktan, D. (2017). Açımlayıcı faktör analizinde kullanılan faktör çıkartma yöntemlerinin karşılaştırılması. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 37(3), 1173-1193. https://doi.org/10.17152/gefad.309356
• Kline, P. (1994). An Easy Guide to Factor Analysis. Abingdon-on-Thames: Routledge.
• Kurnaz, M. A. ve Yiğit, N. (2010). Fizik tutum ölçeği: geliştirilmesi, geçerliliği ve güvenilirliği. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 4(1), 21, 29-49.
• Pai Y.P. ve Chary S.T (2013). “Dimensions of hospital service quality: a critical review perspective of patients from global studies”, Abstract International Journal of Health Care Quality Assurance, 26(4) 308-340.
• Pradhan, R. K., & Hati, L. (2019). The measurement of employee well-being: development and validation of a scale. Global Business Review, 1-23. Tabachnick B. G. ve Fidell, L. S. (2011). Using Multivariate Statistics. Pearson, U.S.A.
• Yaşlıoğlu, M. M. (2017). Sosyal bilimlerde faktör analizi ve geçerlilik: keşfedici ve doğrulayıcı faktör analizlerinin kullanılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, özel sayı, 74-85.
• Black Dog Institute. (2014). Workplace wellbeing questionnaire: Black Dog Institute. Retrievedfromhttps://www.blackdoginstitute.org.au/resourcessupport/wellbeing/workplace-wellbeing/
• Easton, S., Laar, D. V., & Marlow-Vardy, R. (2013). Quality of working life and the police. Management, 3(3), 135-141.
• Juniper, B. A., White, N., & Bellamy, P. (2009). Assessing employee wellbeing: Is there another way? International Journal of Workplace Health Management, 2(3), 220-230.
• Özkan, G. ve Gürbüz, B, İ. (2019). Bina ortamlarının çalışan refahı ve performansı üzerine etkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 18(70), 616-632.
• Sirgy, M. J. (2012). The psychology of quality of life (Vol. 50, pp. 269-274). New York, NY; London, UK; Dordrecht, Netherlands; Heidelberg, Germany: Springer
• Sirgy, M. J., Efraty, D., Siegel, P., & Lee, D. J. (2001). A new measure of quality of work life (qwl) based on need satisfaction and spill over theories. Social Indicators Research, 55(3), 241-302.
• Van Laar, D., Edwards, J. A., & Easton, S. (2007). The work-related quality of life scale for healthcare workers. Journal of Advanced Nursing, 60(3), 325-333.
• World Health Organization. (2013). Mental health: A state of wellbeing. Retrieved from http://www.who.int/features/factfiles/mental_health/en/
• Zheng, X., Zhu, W., Zhao, H., & Zhang, C. (2015). Employee well-being in organizations: Theoretical model, scale development, and cross-cultural validation. Journal of Organizational Behavior, 36(5), 621-644.