Investigation of goose breeding in Ağrı province

Yıl 2019, Cilt: 32 Sayı: 2, 251 - 256, 01.08.2019

Sezai Alkan Erhan Eren

https://doi.org/10.29136/mediterranean.519410

Cited By: 4

Öz

This research was conducted to determine the general structure of the goose breeding enterprises located in Ağrı province. In the study, data obtained from 151 family-owned goose breeding enterprises located in the center and districts of Ağrı province by interviewing were used. According to the results of the research, 49.67% of the breeders were between the ages of 40-59, 48.34% were primary school graduates and 56.29% of the households were between 4-6. 85.43% of the breeders are engaged in animal husbandry activities other than goose breeding. 64.9% of breeders stated that they made goose breeding because it was a habit of consumption. It has been found that 63.58% of enterprises surveyed have been in the market for less than 10 years. 71.52% of enterprises are also grown in chickens in addition to goose. Only 4.64% of enterprises was found not to breed poultry other than goose. 73.51% of the breeders stated that they desire to increase the number of geese that they breed. 98.68% of companies do not use incubators and 49.01% of them do not use disinfection techniques. 62.91% of the breeders keep the geeses for breeding for 5-6 years. 90.73% of the breeders slaughter the geese at the age of 8-12 months. 84.77% of the breeders stated that they want to continue the production of goose and the most important problem they encountered is the animal losses caused by the diseases that was reported to be 19.86%.

Anahtar Kelimeler

Ağrı province, Goose breeding, Social status, Problem

Ağrı ilinde kaz yetiştiriciliğinin incelenmesi

Öz

Bu araştırma, Ağrı ilinde kaz yetiştiriciliği
yapılan işletmelerin genel yapısının belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür.
Araştırmada Ağrı ilinin merkezinde ve ilçelerinde kaz yetiştiriciliği yapan 151
aile işletmesinde uygulanan anketlerden elde edilen veriler kullanılmıştır.
Araştırma sonuçlarına göre, yetiştiricilerin %49.67’sinin 40-59 yaş arasında,
%48.34’ünün ilkokul mezunu ve %56.29’unda ise hane genişliğinin 4-6 kişi
arasında olduğu belirlenmiştir. Yetiştiricilerin %85.43’ü kaz yetiştiriciliği
dışında başka hayvancılık faaliyetiyle uğraşmaktadır. Yetiştiricilerin %64.9’u
kaz yetiştiriciliğini tüketim alışkanlığı olduğu için yaptığını belirtmiştir.
Kaz yetiştiriciliği süresinin işletmelerin %63.58’inde 1-10 yıl arasında
değiştiği belirlenmiştir. İşletmelerin %71.52’sinde kazın dışında tavuk
yetiştirilmektedir. İşletmelerin sadece %4.64’ünde kaz dışında başka kanatlı
hayvan yetiştirilmemektedir. Yetiştiricilerin %73.51’i kaz sayısını arttırmak
istediğini belirtmiştir. İşletmelerin % 98.68’inde kuluçka makinesi
kullanılmamakta ve %49.01’inde ise dezenfeksiyon yapılmamaktadır.
Yetiştiricilerin %62.91’I kazları 5-6 yıl süreyle damızlık olarak
kullanmaktadır. Yetiştiricilerin %90.73’ü kazları 8-12 aylık yaşta kesmektedir.
Yine yetiştiricilerin %84.77’si kaz üretimine devam etmek istediklerini ve
karşılaştıkları en önemli sorunun hastalıklardan kaynaklanan kayıplar (%19.86)
olduğunu belirtmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Ağrı ili, Kaz yetiştiriciliği, Sosyal yapı, Sorun

Kaynakça

• Anonim (2008) SPSS İstatistik Paket Programı.
• Arslan C, Tufan, T (2011) Yarı entansif şartlarda beslenen yerli Türk kazlarının besi performansı, kesim özellikleri ve bazı kan parametreleri. Kafkas Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 17(3): 487-491.
• Boz MA, Sarıca M, Yamak US (2014) Yozgat ilinde kaz yetiştiriciliği. Tavukçuluk Araştırma Dergisi 11(1): 16-20.
• Boz MA (2015) Doğal ve yapay kuluçka ile elde edilen kazların entansif koşullarda büyüme, kesim ve karkas özelliklerinin belirlenmesi. Doktora Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Zootekni Anabilim Dalı, Samsun.
• Çelik B (2007) Muş yöresi yerli kazlarında kesim ve karkas özellikleri. Yüksek Lisans Tezi, Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Zootekni Anabilim Dalı, Afyon.
• Demir P, Aksu Elmalı D (2012) Economical analysis of goose breeding commercially by small family farms. World’s Poultry Science Journal 68: 5-10.
• Demir P, Kırmızıbayrak T, Yazıcı K (2013) Kaz yetiştiriciliğinin sosyo-ekonomik önemi. Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi Dergisi 60: 129-134.
• Diker O, Deniz T (2017) Kars kültürel ve gastronomik kimliğinde kaz. Doğu Coğrafya Dergisi 22(38): 189-204.
• FAO (2013) Food and Agriculture Organization of the United Nations. http://www.fao.org/faostat/en/#data/QL-. Erişim 22 Eylül 2018.
• Karabulut O, Ün H, Çamkerten İ, Garip M, Bulut G (2017) Aksaray yöresi kazlarda kuluçka randımanı üzerine araştırmalar. Bahri Dağdaş Hayvancılık Araştırma Dergisi 6(1): 13-22.
• Pingel H (2011) Waterfowl Production for Food Security. Lohmann İnformation 46(2): 32-42.
• Taşkın A, Karadavut U, Camcı Ö (2017) Kırşehir ilindeki damızlık kaz yetiştiriciğini etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi 4(2): 138-144.
• Tilki M, İnal Ş (2004a) Türkiye’de yetiştirilen değişik orjinli kazların verim özellikleri. I. kuluçka özellikleri. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences 28: 149-155.
• Tilki M, İnal Ş (2004b) Türkiye’de yetiştirilen değişik orjinli kazların verim özellikleri. II. büyüme özellikleri. Turkish Journal of Veterinary and Animal Sciences 28: 157-163.
• TÜİK (2017) Türkiye İstatistik Kurumu. http://www.tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1002. Erişim 21 Eylül 2018.