Retrospective Evaluation of Poisoning Cases Admitted to Pediatric Emergency Unit

Yıl 2024, Cilt: 12 Sayı: 2, 32 - 37, 31.07.2024

Funda Kesebir , Fatih Akın , Abdullah Yazar , Ahmet Osman Kılıç , Abdullah Akkuş , Esra Türe

https://doi.org/10.21765/pprjournal.1475472

Öz

INTRODUCTION: Childhood poisoning is an important public health problem. Poisoning cases may vary over the years due to factors such as family awareness and medical developments. Studies conducted on this subject shed light on both the diagnosis and treatment of patients and positively affect patient mortality and morbidity. We planned this study to determine our regional poisoning profile and raise awareness about early diagnosis and treatment approaches.


METHODS: Clinical and epidemiologic characteristics of 472 cases who admitted to the our pediatric emergency department between January 2016 and May 2020 with the diagnosis of intoxication were retrospectively reviewed from hospital records.


RESULTS: Of the 472 poisoning cases admitted to the emergency department, 47.3% were girls and 52.7% were boys. The route of ingestion of the poisoning agent was enteral with 87.1%, while 12.9% were poisoned by inhalation. The major poisoning agent was caustic or corrosive substances (42.8%), followed by drugs (30.5%). In children aged 0-12 months and 13-48 months, caustic/corrosive substances were the major poisoning agents (48% and 33.7%), while in children aged 49 months-13 years, non-pharmaceutical substances were the major poisoning agents (32.5%). In children aged 0-12 months (42.4%) and above 13 years (21.3%), the rates of poisoning increased significantly during the pandemic compared to before. The poisoning rates of children aged 13-48 months (22.7%) and 49 months-13 years (13.6%) decreased significantly compared to the pre-pandemic period.


DISCUSSION AND CONCLUSION: Childhood poisoning is not a rare health problem. It is important to educate the public about early application and preliminary intervention to prevent poisoning. We believe that this study, in which we have drawn the poisoning profile of our region, will contribute to early diagnosis and necessary precautions to be taken in poisoning cases.

Anahtar Kelimeler

Childhood, factor, mortality, poisoning

Etik Beyan

Permission was obtained from Necmettin Erbakan University Meram Faculty of Medicine Ethics Committee for Non-Pharmaceutical and Non-Medical Device Research for our study (Decision no: 2020/2514)

Çocuk Acil Servisine Başvuran Zehirlenme Vakalarının Retrospektif Olarak Değerlendirilmesi

Öz

AMAÇ: Çocukluk çağı zehirlenmeleri önemli bir halk sağlığı sorunudur. Zehirlenme vakaları yıllar içinde ailelerin bilinçlenmesi, tıbbi gelişmeler gibi faktörlerle yıllar içinde farklılık gösterebilmektedir. Bu konuda yapılan çalışmalar hastaların hem tanı hem de tedavilerine ışık tutmakta hem de hasta mortalite ve morbiditesi olumlu yönde etkilenmektedir. Biz de bölgesel zehirlenme profilimizi belirlemek, erken tanı ve tedavi yaklaşımları konusunda farkındalığı artırmak amacıyla bu çalışmayı planladık.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Ocak 2016 ve Mayıs 2020 tarihleri arasında, hastanemiz çocuk acil servisine başvuran ve zehirlenme tanısıyla izlenen 472 vakanın klinik ve epidemiyolojik özellikleri hastane kayıtları üzerinden tarandı ve incelendi.


BULGULAR: Acil servise başvuran 472 zehirlenme vakasının %47.3’ü kız, 52.7’si erkekti. Zehirlenme etkeninin alım yolunun %87.1 ile enteral olduğu, %12,9’nun inhalasyon yoluyla zehirlendiği belirlendi. Majör zehirlenme etkeninin kostik veya koroziv maddelerin olduğu (%42,8), bunu ilaçların takip ettiği görüldü (%30,5 ). 0-12 ay ve 13-48 ay çocuklarda kaza sonucu majör zehirlenme etkenin kostik/koroziv maddeler ( %48 ve %33,7) olduğu, 49 ay-13 yaş çocuklarda ise kaza sonucu majör etkenin ilaç dışı maddeler (%32,5) olduğu belirlendi. 13 yaş üzeri çocuklarda majör etkenin ilaçlar olduğu (%18,1) saptandı. 0-12 ay (%42,4) ve 13 yaş üzeri (%21,3) çocukların zehirlenme oranlarının pandemi esnasında, öncesine kıyasla anlamlı derecede arttığı belirlendi. 13-48 ay (%22,7) ve 49 ay-13 yaş (%13,6) çocukların zehirlenme oranlarının ise pandemi öncesine kıyasla anlamlı derecede düştüğü saptandı.


SONUÇLAR: Çocukluk çağı zehirlenmeleri nadir bir sağlık sorunu değildir. Zehirlenmenin önlenmesi için erken başvuru ve ön müdahale konusunda toplumun eğitilmesi önem arz etmektedir. Bölgemizin zehirlenme profilini çıkardığımız bu çalışmanın, zehirlenme vakalarında erken teşhis ve alınacak gerekli tedbirlere katkı sunacağını düşünmekteyiz.

Anahtar Kelimeler

Çocukluk çağı, etken, mortalite, zehirlenme

Etik Beyan

Çalışmamız için Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi İlaç ve Tıbbi Cihaz Dışı Araştırmalar Etik Kurulu’ndan izin alınmıştır (Karar no: 2020/2514)

Kaynakça

• 1. Hyder AA, Wali S, Fishman S, Schenk E. The burden of unintentional injuries among the under-five population in South Asia. Acta Paediatr. 2008;97(3):267-75.
• 2. Wolf AD. Poisoning in children and adolescents. Pediatrics. 1993;14:411-22.
• 3. Uçar B, Ökten A, Mocan H. Karadeniz bölgesinde çocuk zehirlenme vakalarının retrospektif incelenmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 1993;36:363-71.
• 4. Litovitz TL, Klein- Schwartz W, Caravati EM, Youniss J, Crouch B, Lee S. 1998 annual report of the American Association of Poison Control Centers Toxic Exposure Surveillance System. Am J Emerg Med. 1999;17(5):435-87.
• 5. Muftu Y. Cocukluk cağı kazaları. Cocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 1975;18:78-90.
• 6. Gummin DD, Mowry JB, Spyker DA, Brooks DE, Osterthaler KM, Banner W. 2017 Annual Report of the American Association of Poison Control Centers' National Poison Data System (NPDS): 35th Annual Report. Clin Toxicol (Phila). 2018:1-203.
• 7. Isaacs D. Severe and fatal childhood poisoning in the United Kingdom. J Paediatr Child Health. 2016;52(11):1040.
• 8. Uzel N. Zehirlenmeler. İçinde: Neyzi O, Ertuğrul T, editörler. Pediatri. 3. Baskı. İstanbul: Nobel Tıp Kitabevleri; 2002. s.1529-53.
• 9. Uludağ Ö, Tutak A, Doğukan M, Kaya R, Tutak A, Çelik M. Characteristics of poisoning cases in Adiyaman city. Dicle Tıp Dergisi. 2015;42(3)284-8.
• 10. Baysal ŞG, Yıldız FM. Çocukluk çağı zehirlenme olgularının epidemiyolojik ve demografik özelliklerinin incelenmesi. Ege Tıp Bilimleri Dergisi. 2018;2:37-42.
• 11. Kendirci HN, Yağlı Çolakoğlu E, Hızlı Ş, Koçak M, Saylam E, Polat E, ve ark. Hastanemiz çocuk acil servisine başvuran zehirlenme olgularının değerlendirilmesi. Türkiye Çocuk Hastalıkları Dergisi. 2011;5(1):29-35
• 12. Ahmed A, AlJamal AN, Mohamed Ibrahim MI, Salameh K, AlYafei K, Zaineh SA, et al. Poisoning emergency visits among children: a 3-year retrospective study in Qatar. BMC Pediatr. 2015;15:104.
• 13. Sahin S, Carman KB, Dinleyici EC. Acute poisoning in children; data of a pediatric emergency unit. Iran J Pediatr. 2011;21:479e84.
• 14. Yorulmaz A, Akbulut H, Yahya İ, Aktaş R, Emiroğlu H, Peru H. Retrospective Evaluation of Patients Admitted to the Pediatric Emergency Department with Intoxication. J Pediatr Emerg Intensive Care Med. 2017;4:96-103
• 15. Aji DY, İlter Ö. Türkiye’de çocuk zehirlenmeleri. Turk Pediatri Ars. 1998;33(3):154-8.
• 16. Gürpınar T, Aşirdizer M. Zehirlenmelerde hekim sorumluluğu, Türkiye Klinikleri J Surg Med Sci. 2006; 2(50):56-62
• 17. Kamış M. Sami Ulus hastanesi çocuk acil servisine başvuran adli olguların iki yıllık sürede değerlendirilmesi [Uzmanlık Tezi]. Ankara: T.C. Sağlık Bakanlığı Sami Ulus Hastanesi; 2008.
• 18. Ertekin V, Altınkayak S, Alp H, Yiğit H. Çocukluk Çağında zehirlenmeler: Son 3 yıldaki vakaların değerlendirilmesi. Çocuk Dergisi. 2001;1:104-9.
• 19. Dutta AK, Seth A, Goyal PK, Aggarwal V, Mittal SK, Sharma R, et al. Poisoning in children: Indian scenaorio. Indian J Pediatr. 1998;65(3):365-70.
• 20. Ağın H, Çalkavur Ş, Olukman Ö, Ural R, Bak M. Çocukluk çağında zehirlenmeler. Turkiye Klinikleri J Pediatr. 2002;11(4):186-93.