Aim: The aim of this study was to compare the mechanical properties of sutures used in dentistry according to different materials in vitro.
Material and Methods: Eight 3-0 different absorbable and non-absorbable suture materials with 3-0 gauge (Polytetraflouroethylene, polypropylene, polyester, polyglactin 910, polyglycolic acid, poliglecaprone 25, polydioxanone, and silk) were compared in terms of mechanical strength. All sutures were tied with a simple suture technique. Each material contained 10 samples per group, with a total sample size of 80 specimens. Failure load was measured in N while elongation was measured in µm using a microtensile testing device. A one-way analysis of variance (ANOVA) was used to analyze the difference in failure loads and elongation values.
Results: Polydioxanone was significantly more resistant to tensile forces among all tested materials (p<0.001) which was followed by poliglecaprone 25, whereas polyglactin 910 presented the lowest failure load values. Although there was no direct relationship between tensile strength and elongation values of the materials, polydioxanone demonstrated increased elongation before failure. Additionally, polyglactin 910 indicated a significantly lower elongation capacity among all tested materials.
Conclusion: Failure load and elongation were dependent on the suture material type. Where high tensile strength is required, polydioxanone is an advantageous material due to its high resistance to loads and better elongation characteristics.
Amaç: Bu çalışmanın amacı, diş hekimliğinde kullanılan dikiş materyallerinin mekanik özelliklerinin farklı materyallere göre in vitro olarak karşılaştırılmasıdır.
Gereç ve Yöntemler: Sekiz adet abzorbe olabilen ve abzorbe olamayan 3-0 gauge kalınlığında (Politetrafloroetilen, polipropilen, polyester, poliglaktin 910, poliglikolik asit, poliglekapron 25, polidioksanon ve ipek) dikiş materyali mekanik özellikleri açısından karşılaştırılmıştır. Bütün dikiş materyalleri basit sütür tekniği ile bağlanmıştır. Her materyal için grup başına 10 örnek olacak şekilde, toplamda 80 örnek olarak dikişler hazırlanmıştır. N cinsinden gerilme mukavemeti ve µm cinsinden uzama dahil olmak üzere mekanik özellikler, bir mikro gerilme test cihazı kullanılarak ölçülmüştür. Gruplar arasındaki uzama ve mukavemet direnci değerleri ANOVA kullanılarak istatistiksel olarak karşılaştırılmıştır.
Bulgular: Polidioksanon, test edilen tüm malzemeler arasında çekme kuvvetlerine karşı önemli ölçüde daha dirençli bulunmuştur (p<0,001), bunu poliglekapron 25 takip ederken, poliglaktin 910 en düşük kırılma yükü değerlerini göstermiştir. Malzemelerin çekme mukavemeti ile uzama değerleri arasında doğrudan bir ilişki olmamasına rağmen, polidioksanon kırılmadan önce artan uzama göstermiştir. Ek olarak, poliglaktin 910, test edilen tüm malzemeler arasında önemli ölçüde daha düşük bir uzama kapasitesi göstermiştir.
Sonuç: Başarısızlık yükü ve uzamanın, dikiş materyalinin cinsine bağlı olduğu saptanmıştır. Yüksek çekme mukavemetinin gerekli olduğu durumlarda, polidioksanon, yüklere karşı yüksek direnci ve daha iyi uzama özellikleri nedeniyle avantajlı bir malzeme olarak görülmüştür.
Birincil Dil | İngilizce |
---|---|
Konular | Diş Hekimliği |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 10 Mayıs 2023 |
Gönderilme Tarihi | 21 Temmuz 2022 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 |