1 860'li yıllardan sonra dünyada şehir içi ulaşımında raylı sistemler kullanıln1aya başlanmıştır. Ancak, özellikle 1950'li
yıllardan sonra dünyada otomobil kullanımı hızla artmıştır. Böylece İstanbul ulaşımında ağırlık raylı sisteınlerden lastik
tekerlekli araçlara kaymaya başlamıştır. Otomobil ve diğer lastik tekerlekli araçların kullanımının artışıyla 1950'li
yıllardan itibaren kentiçi trafiğinde yoğunluk yaşanınaya başlanmıştır. istanbul' da 1950 yılına kadar artarak 130
kilometreye ulaşan raylı sistem ağı uzunluğu bu yıllardan itibaren azalarak 1966'da sıfırlanmıştır. Oysa bu dönemde,
gelişmiş ülkelerde daha konforlu, güvenli ve ekonomik toplu taşıma sistemlerine ve özellikle de raylı sistemlere öncelik
verilmiştir.
İstanbul'da ilki 1985 yılında olmak üzere üç adet ulaşım etüdü yapılmıştır. Bu etiltlerde, ulaşım probleminin çözümü
için raylı sistemlerin önemine vurgu yapılrruştır. Bu çalışmada, İstanbul' da yapılan ulaşım planlamalarına yer verilmiş
ve özellikle raylı sistemlere değinilnıiştir. Bütün planlama çalışmalarında vurgu yapılmasına karşın, raylı sistemlerde
hızlı bir gerçekleşme olmamasının sebepleri üzerinde durulmuştur. Mevcut raylı sistemlerin kentin ulaşım probleminin
çözümüne katkı ları tartışılmıştır.
Toplu taşıma kentsel raylı sistemler ulaşım planlaması İstanbul
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Mühendislik |
Bölüm | Araştırma Makalesi |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2006 |
Gönderilme Tarihi | 14 Nisan 2014 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2006 Cilt: 10 Sayı: 2 |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.