Bir Üniversite Hastanesinde Değerlendirilen Suça Sürüklenen Çocukların Sosyodemografik ve Klinik Özellikleri: 2014 – 2018 Verileri

Yıl 2019, Cilt: 26 Sayı: 2, 175 - 182, 01.06.2019

Ümit Işık , Evrim Aktepe , Abdulbaki Akyıldız Fulya Şimşek Abdulkadir Yıldız

https://doi.org/10.17343/sdutfd.514199

Cited By: 3

Öz

Amaç:
Bu
çalışmada suça sürüklenen çocukların sosyodemografik ve klinik özelliklerinin
incelenmesi amaçlanmıştır.

Gereç
ve Yöntem: Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk ve
Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalına Ocak 2014 – Aralık 2018
tarihleri arasında suça sürüklendiği iddiasıyla rapor düzenlenmesi için
yönlendirilen ve psikiyatrik muayenesi yapılan, 12 – 17 yaş arası olguların
poliklinik dosyaları geriye dönük olarak incelendi.

Bulgular: Isparta
ilinde Ocak 2014 – Aralık 2018 tarihleri arasında toplam 189 çocuk ve ergen, suça
sürüklenen çocuk kapsamında adli olgu olarak değerlendirilmiştir. Olguların yaş
aralığı 12 – 17 yaş olup, yaş ortalaması 14.4 ± 1’dir. Olguların 163’ü (% 86,2)
erkek, 26’sı (% 13,8) kızdır. Olguların % 72,5’inde (n=137) psikiyatrik
bozukluk tanısı saptanmıştır. Suça sürüklenen çocuklardan sadece 16’sının (%
8,5) düzenli çocuk ve ergen psikiyatri poliklinik takibinin olduğu
belirlenmiştir.

Tartışma
ve Sonuç: Bu çalışmadan elde edilen verilerle risk altındaki
çocukların erken tespitinin sağlanması ve psikiyatrik bozukluk tanısına sahip
olan olguların erken dönemde tedavisinin sağlanması, okul – aile – çocuk ve
hekim iş birliğinin kurulması ile suç ihtimalinin azaltılması sağlanabilir.

Anahtar Kelimeler

suça sürüklenen çocuk, adli olgular, psikiyatri

Kaynakça

• 1. Çocuk Hakları Sözleşmesi. T.C. Resmi Gazete. 1995.2. Türk Ceza Kanunu. T.C. Resmi Gazete. 2009.3. Kamer V. Çocukların suça sürüklenmesine neden olan faktörler ile ilgili sosyolojik teoriler. Türkiye Adalet Akademisi Dergisi. 2013;4(12):219–38.4. Polat O. Kriminoloji ve kriminalistik üzerine notlar. 1. Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık. 2004. 189-207 p.5. Aksu H, Karakoç Demirkaya S, Gürbüz Özgür B, Gün B. Aydın ilinde bir yıldaki çocuk ve ergen adli olguların değerlendirilmesi. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2013;14(4):369–77.6. Çocuk Koruma Kanunu. T.C. Resmi Gazete. 2005.7. Fırat S, İltaş Y, Gülmen MK. Sociodemographic Characteristics of Juvenile Delinquents in Adana. The Bulletin of Legal Medicine. 2016;21(2):86–92.8. Güler G, Sungur MA, Kütük MÖ. Evaluation of Clinical and Sociodemographic Characteristics of the Children Dragged to Crime. The Bulletin of Legal Medicine. 2018;23(1):39–46.9. Gümüştaş F, Yulaf Y, Gökçe S, Sağlam S, Koyuncu Kütük E. One-Year Retrospective Analysis of Forensic Cases Referred to Child and Adolescent Psychiatry Outpatient Clinic in the Province of Adıyaman. Cukurova Medical Journal. 2014;39(2):280–9.10. Çakaloz B, Ünlü G, Aktaş Terzıoğlu MA, Kapubağli N, Tekkanat Ç. Çocuklarda Suç Davranışı Ile Sosyodemografik Özelliklerin Ve Zekanın Ilişkisi. Anadolu Psikiyatri Dergisi. 2016;17(5):411–8.11. Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, Boz B, Cenger CD, Acar K. Denizli ilinde 12-15 yaş arasında suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi. 2009;2(1):8–14.12. Tamer H, Aciksari O, Keten A, Karanfil R, Avsar A. Socio-demographic data of delinquent children in Kahramanmaraş. Turkish Journal of Forensic Medicine. 2014;28(2):115–20.13. Avcil S, Avcil M, Yılmaz N. Suça sürüklenen çocuk ve ergenlerin sosyodemografik ve klinik özellikleri. Cukurova Medical Journal. 2018 Dec 31;43(4):853–61.14. Eyüboğlu M, Eyüboğlu D. Psychiatric Disorders, Sociodemographic Features and Risk Factors in Children Driving to Committing Crime. Journal of Clinical Psychiatry. 2018;21(1):7–14.15. Şişmanlar Ş, Biçer Ü, Coşkun A. Adli Psikiyatri. In: Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Temel Kitabı. 2008. p. 770–81.16. Isparta Nüfusu 2017 2018 [Internet]. [cited 2018 Dec 22]. Available from: https://www.nufusu.com/il/isparta-nufusu17. Ceza Sorumluluğunun Değerlendirilmesi Rehberi. 2010.18. Derman O. Ergenlerde Psi̇kososyal Geli̇şi̇m. İÜ Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Tıp Eğitimi Etkinlikleri Adolesan Sağlığı II Sempozyum Dizisi. 2008;(63):19–21.19. Schubert CA, Mulvey EP, Glasheen C. Influence of mental health and substance use problems and criminogenic risk on outcomes in serious juvenile offenders. Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry. 2011;50(9):925–37.20. Ruchkin V V., Koposov R, Vermeiren R, Schwab-Stone M. Psychopathology and age at onset of conduct problems in Juvenile delinquents. Journal of Clinical Psychiatry. 2003;64(8):913–20.21. Wong TML, Slotboom A-M, Bijleveld CCJH. Risk factors for delinquency in adolescent and young adult females: A European review. European Journal of Criminology. 2010;7:266–284.22. Ayaz M, Ayaz AB, Soylu N. Çocuk ve Ergen Adli Olgularda Ruhsal Değerlendirme. Klinik Psikiyatri. 2012;15:33–40.23. Farrington DP, Loeber R. Epidemiology of juvenile violence. Child and Adolescent Psychiatric Clinics of North America. 2000;9(4):733–48.24. Wasserman G a, Keenan K, Tremblay RE, Coie JD, Herrenkohl TI, Loeber R, et al. Risk and Protective Factors of Child Delinquency. OJJDP Child Delinquency Bulletin Series. Cognitive Development. 2003;Report: NCJ-193409; 18.25. Guler G. Suça Sürüklenen Çocukların Biyopsikososyal Değerlendirilmesi. Turkiye Klinikleri J Child Psychiatry-Special Topics. 2017;3(3):220–4.26. Göker Z, Hesapçıoğlu ST, Sarp KS, Kandil ST. KTÜ Tıp Fakültesi Çocuk–Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Polikliniği’ne son iki yılda başvuran adli olguların değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi. 2006;20:1–5.27. Bilaç Ö, Şentürk Pilan B, Orhon Z, Bayrak A. Suça Sürüklenen Çocukların Suç ve Tanı Dağılımlarının İncelenmesi: Kesitsel Bir Araştırma. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi. 2014;21(2):115–22.28. Gamsız Bilgin N, Avcı A, Çekin N, Savran B. Biopsychosocial characteristics of offender children sent for distingushing and discretion. Adli Tıp Bülteni. 2001;6(3):103–10.