Ortaöğretimde Öğrenim Gören Öğrencilerin Boş Zaman Motivasyonlarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi

Yıl 2018, Sayı: Özel Sayı 1, 31 - 38, 20.10.2018

Nurgül Tezcan Kardaş , Reşat Sadık

Öz

Bu çalışmanın amacı katılımcıların boş zaman
motivasyonunu; cinsiyet, okul türü ve sınıf, değişkenleri açısından
incelemektir. Çalışmaya 691 ortaöğretim öğrencisi gönüllü olarak katılmıştır.
Araştırma verilerinin elde edilmesinde kişisel bilgi formu, Pelletier,
Vallerand, Blais ve Brière tarafından geliştirilen, Mutlu (2008) tarafından
geçerlik güvenirlik çalışması yapılarak Türkçeye çevrilen “Boş Zaman Motivasyon
Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmaya katılan katılımcıların % 55,6’nın erkek
(n=384), % 44,4’ünün kadın(n=307) olduğu belirlenmiştir. Çalışmada % 42,8
anadolu lisesi (n=296) % 36,9 meslek lisesi(n=255) ve % 20,3 spor
lisesinde(n=140) eğitim gören ortaöğretim öğrencileri yer almıştır. Veriler
SPSS 24 paket programı kullanılarak istatistiksel olarak analiz edilmiştir. Boş
zaman motivasyon ölçeği ve alt boyutları ortalamaları demografik özellikler açısından
ayrı ayrı incelenmiştir. Araştırma sonucunda kadın katılımcıların erkek
katılımcılara oranla boş zaman motiasyonlarının genel ortalamalarında anlamlı
bir fark olmadığı görülürken, lise türüne bakıldığında Anadolu ve Meslek
lisesine nazaran Spor lisesinin boş zaman motivasyon daha yüksek olduğu
görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Zaman, Boş Zaman, Serbest Zaman, Motivasyon, rekreasyon

Kaynakça

• Ağduman, F. (2014). Üniversite öğrencilerinin boş zaman motivasyon ve tatminlerinin incelenmesi. Erzurum: A.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.Akatay, A. (2003). Örgütlerde zaman yönetimi. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10, 282-300.Coleman, R. , Barrie, G. (2000). Manager’s guide. yöneticinin kılavuzu. Çeviren: Harmancı, M. İstanbul : Remzi Kitabevi.Güler, H. (2017). Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokullarında öğrenim gören öğrencilerin boş zaman engellerinin boş zaman motivasyonlarına etkisinin araştırılması. Bartın: B.Ü. Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Öğretmenliği Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.Gürbüz, B. (2006). Kentsel yaşam sürecinde rekreasyonel katılım sorunları. Ankara: G. Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi. Karaküçük, S., Ekenci, G. (1995). Okulların boş zamanları değerlendirme (rekreasyon) eğitimindeki rolü. Milli Eğitim Dergisi, 62–66.Karaküçük, S. (2005). Rekreasyon. Boş zaman değerlendirme. (5.Basım). Ankara: Gazi Kitapevi, 3, 59-89.Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. (17. Basım). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.Kır, İ. (2007). Yüksek Öğretim gençliğinin boş zaman etkinlikleri: Ksü Örneği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi,17(2), 307–328.Kaya, M.A. (2011). Üniversite Öğrencilerinin rekreatif faaliyetlere yönelik tutumları ve boş zaman motivasyonlarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Sivas: C.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.Leighfield, M. (2001). Boş zaman: boş zaman toplumu için bilgi. Aylık Turizm ve Kültür-Sanat Dergisi, 1, 7-10 (Prof. Dr. U. Demiray, Çev.).Mutlu, İ. (2008). Egzersiz yapan kişilerin boş zamanlarına yönelik tutumları. Niğde: N.Ö. Sosyal Bilimler Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi.Sabancı, G. (2016). Öğretim elemanlarının rekreasyonel faaliyetlere katılımlarını engelleyen faktörlerin belirlenmesi. Konya: S. Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi.Soyer, F., Can, Y. (2003). Üniversite öğrencilerinin boş zaman alışkanlıkları ve sportif eğilimlerinin mesleki yönelişlerine göre karşılaştırılması. I. Gençlik Boş Zaman ve Doğa Sporları Sempozyumu, s:102-120.Suiçmez, H. (2000). Türkiye ve İngiltere’deki sportif rekreasyon yöneticilerinin karakteristik özellikleri. Trabzon: K.A.T.Ü. Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Doktora Tezi.Türk Dil Kurumu. (2005). Türkçe sözlük. (10. Baskı). Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.