BANKACILIK SEKTÖRÜNDE ÜCRET YÖNETİMİNE İLİŞKİN İŞ GÖREN ALGILAMALARI: MALATYA İLİ ALAN ÇALIŞMASI

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 4, 44 - 75, 20.12.2017

Yeşim Kubar , Ayşe Yardımcı

Öz

Küçük orta ve büyük
ölçekli işletmeler (KOBİ), bölgesel ve yöresel kalkınmanın yanı sıra ekonomik
gelişme, sosyal uyum ve istihdama katkıda bulundukları için ekonominin önemli
bir sektörünü oluşturmaktadırlar. Dinamik bir yapıya ve esnek karar alma
mekanizmasına sahip olan KOBİ’ler, bu özellikleriyle istihdam yaratma
potansiyelini en iyi değerlendirebilecek işletmeler olarak tanımlanmaktadır. İstihdamla ilgili tatmin edici bir
yönetim için ön koşul, tatmin edici seviyede ödeme yönetimidir. Dünya
ekonomisi yeni bir değişim trendine girmiş bulunmaktadır. Ekonomik, teknik ve sosyal alanlarda
yaşanan değişimin nedenleri arasında büyük teknolojik yenilikler ve
ekonomilerin yeniden yapılanması yatmaktadır. İşletmelerin, yaşanan bu hızlı
değişime uyum sağlayabilmeleri için insan kaynakları yönetimine önem vermeleri gerekmektedir. İşletmeler
açısından, nitelikli insan kaynaklarının temini, işletmede uygun işlerde
istihdam edilmeleri ve işletmeye bağlılıklarının fonksiyonel olarak sağlanması,
insan kaynakları yönetimini gerekli kılmaktadır. İnsan kaynakları yönetiminin
en önemli konularından birisi firmalarda çalışanların performanslarını ve
motivasyonlarını arttırmak amacıyla performans ile ücret arasında ilişki kurma
eğilimidir. Çalışmanın amacı; KOBİ olarak tanımlanan kamu, katılım ve özel bankalarda uygulanan ücret
sistemlerinin banka çalışanlarına etkileri ile birlikte çalıştıkları ortamdan
memnun olup olmadıkları ve demografik
faktörlerin etkisini ölçmeye yöneliktir. 

Anahtar Kelimeler

Ücret, Etkin Ücret Yönetimi, Ücret sistemleri, KOBİ, Bankalar

Personnel Applications Regarding Wage Management In Banking Sector: Field Study Of The Province Malatya

Öz

Since Small and medium
sized enterprises  (SMSEs)  make contribution to regional and local
development as well as economic development, 
social adaptation, and employment, 
they constitute  an important
sector of economy. SMSEs having a dynamic structure and flexible mechanism
of  making  decision 
are defined  with  these 
features  of  them as  
enterprises,  which can best  evaluate 
potential  of creating  employment.  
Precondition for a satisfying management related to employment is
“paying management” at satisfying level. World economy has entered a new trend of
change.  Among the causes of change experienced
in the economic, technological, and social areas, there are great technological
innovations,  and reorganization of economies.  For enterprises to be able to adapt to  this rapid  
change  experienced,  it is 
necessary for  them to care about
human rights  management.  From the aspect of enterprises, the supply of
qualified human resources,  employing
them in the appropriate place in enterprise, 
and functionally providing their commitment to enterprise make it  necessary human  resources 
management.  One of the most
important subjects of human resource 
management  is  the 
tendency  to  make  
relationship  between performance
and wage,  in  order 
to  increase  the performances  and motivations of those working in the  firms.   
The aim of the study is toward measuring the effects of wage systems
applied in the public, private and participation banks, defined as SMSE, on
bank personnel as well as whether or not they are satisfied with the  environment, 
where  they  work, 
and    the  effects of demographic  factors  

Anahtar Kelimeler

Wage, Effective Wage Systems, SMSE, Banks

Kaynakça

• ATAAY, İ. D. (2000). İnsan Kaynakları Yönetimi, Dönence Yayınevi, İstanbul.
• AYKAÇ, M., PARLAK, Z., ÖZDEMİR, S. (2008). Küreselleşme Sürecinde Rekabet Gücünün Arttırılması ve Türkiye’de KOBİ’ler, Yayın No:2008-24.
• BAKAN, İ., DOĞAN, İ.F., ERŞAHAN, B., EYİTMİŞ, M. (2012). Bankalarda Performans Değerleme ve Ücretleme İlişkisine Dair Çalışanların Algılamaları: Yerli ve Yabancı Menşeli Banka Uygulamalarının Karşılaştırılmasına Yönelik Bir Alan Araştırması, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 17(1),126.
• BAYRAKTAROĞLU, S. (2003). İnsan Kaynakları Yönetimi, Sakarya Kitabevi, Sakarya.
• BENLİGİRAY, S. (2003). Ücret Yönetimi, Anadolu Üniversitesi Yayınları, Eskişehir. BULMUŞ, İ., OKTAY, E., TÖRÜNER, M. (1990). Proje Yöneticisi: Tezer Öçal. Küçük Sanayi İşletmelerimizin Konumu Önemi ve AT’a Girerken Karşılaşılabilecek Sorunlar İle Çözüm Yolları. Alkar Matbaası: Ankara. Milli Prodüktivite Merkezi Yayınları: 426: Ankara.
• DEMİR, Y. (2010). “İnsan Kaynakları Yönetimi Sürecinde Ücret Yönetimi Sisteminin Değerlendirilmesi”, http://www.ceterisparibus.net /arsiv.htm,
• ERGÜL, H. F. (2006). “Kurumlarda Ücret, Ücret Sistemleri ve Ücret-Başarı İlişkisi”, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 5, Sayı 18, s.92-105.
• FLIPPO, B. E. (1984). Personnel Management, McGraw-Hill Inc., New York. GEYLAN, R. (1992). Personel Yönetimi, MET Basım Yayım, Eskişehir.
• GÖKSU, N., ÖZ, B. (2008). “Etkin Ücret Yönetiminin İşletmeye Sağlayacağı Yararlar Konusunda İş Gören Algılamaları: Bir Alan Çalışması”, Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 20, s.419-436.
• İLTER,B. (2008). “Girişimcilik Sürecinde Kadın Girişimcilerin Karşılaştıkları Sorunların Analizi: KAGİDER Örneği”, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, Doktora Tezi, Afyonkarahisar, Nisan.
• KOSGEB; KOBİ Ekonomisi (Tarihi Gelişimi), KOSGEB, Ankara, 2003, s.3.
• OKKA, Ö. F. (2008). Bireysel Performansa Dayalı Ücret ve Verimlilik: Bankacılık Sektöründe Bir Uygulama, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
• ÖLÇER, F. (2005). Departmanlı Mağazalarda Motivasyon Üzerine Bir Araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Sayı 25, Temmuz- Aralık,1-26.
• ÖĞE, S. (2002). “Elektronik İnsan Kaynakları Yönetimi (E-HRM)’nde İnsan Kaynakları Enformasyon Sistemi (HRIS)’nin Önemi ve Temel Kullanım Alanları”, Selçuk Üniversitesi Kongre Bildirisi, s.109-117.
• ÖZGEN, H., ÖZTÜRK, A., YALÇIN, A. (2002). İnsan Kaynakları Yönetimi (pp. 271-272). Adana: Nobel Kitabevi.
• ÖZTÜRK, Ö. (2007). İstihdam Konusunda KOBİ’lerin Önemi ve KOBİ Alanında Eğitim İstihdam İlişkisi Açısından Kamu İstihdam Kurumunun Rolü, Çalışma ve Sosyal Güvelik Bakanlığı, Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü, Uzmanlık Tezi, Ankara.
• RAYMOND, A.N. (1999). İnsan Kaynaklarının Eğitimi ve Gelişimi, Çev: C. Çetin, Beta Yayınları, İstanbul, 420s.
• RESMİ GAZETE (18.11.2005), “2005/9617 sayılı “Küçük ve Orta Büyüklükteki İşletmelerin Tanımı, Nitelikleri ve Sınıflandırılması Hakkında Yönetmelik”, Resmi Gazete, Sayı:25997 Erişim Tarihi: 30.10.2016 http://www.resmigazete.gov.tr/main.aspx?home=http://www.resmigazete
• SAVAŞ, T. (2007). ‘’Ücret ve Maaş Yönetimi Dersi’’Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Yönetimi Tezli Yüksek Lisans Programı, İstanbul.
• SAVAŞIR, R. (1999). Türkiye ve Avrupa Birliği Ülkelerinde Küçük ve Orta Boyutlu İşletmeler Açısından İstihdam Politikaları. Kamu İşletmeleri İşverenleri Sendikası. Türk Tarih Kurumu Basımevi: Ankara.
• ŞAHİN, L. (2010). “İnsan Kaynakları Yönetimi’nde Ücretlendirme Fonksiyonunun Analizi”, KAMU-İŞ İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 11(2), s.129-164.
• TEKİN, M. (2003). Üretim Yönetimi, Günay Ofset, 4.Baskı, Konya, 338s.
• TOKOL, A. (2005). Türk Endüstri İlişkileri Sistemi, Ankara: Nobel Yayım Dağıtım.
• ÜNSAL, A., DUMAN, S. (2005). “Türkiye’deki Bankaların Performanslarının Temel Bileşenler Yaklaşımı İle Karşılaştırmalı Analizi”, İstanbul Üniversitesi VII. Ulusal Ekonometri ve İstatistik Sempozyumu, 26-27 Mayıs 2005, s.1-20.
• ÜNSAR, S. (2009). Yetkinliğe Dayalı Ücret Yönetiminin Genel Bir Değerlendirilmesi, Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 10, Sayı 1, s.43-56.
• VICIR, S. (2007). “Türkiye’ de KOBİ’lere Yönelik Kamusal Destekler ve Bunun Algılanmasına Yönelik Bir Araştırma”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yönetim ve Organizasyon Programı Yüksek Lisans Tezi, İzmir.
• YÜKSEL, Ö.(1998). İnsan Kaynakları Yönetimi, Anakara: Gazi Kitabevi, 2. Baskı.
• ZAİM, S. (1997). “Çalışma Ekonomisi”, 10. bs., Filiz Kitabevi, İstanbul, 4857 Sayılı İş Kanunu.