Monopolies were used by states and ruling classes in shaping economy and politics since the emergence of the first states. The Ottoman rulers and the Republican bureaucrats also applied to monopolies extensively. Whereas monopolies mostly funded the Ottoman sultans’ treasuries, in the twentieth century the Young Turks started to use them to protect domestic producers and finance modernization projects. Although, these aspects have been examined in depth, social resistance to monopolies has been examined only in the Ottoman context. However, people’s response to the Republican-era monopolies has barely been studied. This article, drawing on archival evidence and newspaper reports, examines the responses of consumers, producers and traders to monopolies in the form of smuggling in the early Republican era. It argues that most of what was called smuggling could actually be considered to be means of economic survival in the form of people’s long-term practices against the restrictions on production and trade and against the high prices of monopoly goods. It shows that smuggling restricted the state’s extractive capacity and forced the rulers to soften the restrictions and decrease the high taxes and prices. In this regard, this article argues that smuggling had a social aspect that increased the bargaining power of people.
State-capitalism monopolies indirect taxes smuggling informal economy resistance to monopolies
Tekeller devletin ortaya çıktığı ilk dönemlerden yirminci yüzyıla dek yönetici sınıfların ekonomiyi ve siyaseti şekillendirmede kullandığı en önemli araçlardan biri oldu. Osmanlı İmparatorluğu ve Türkiye Cumhuriyet’inde de tekel siyaseti yaygın olarak başvurulan bir uygulamaydı. Osmanlı’da genelde sultanların hazinesine gelir sağlama işlevi ağır basan tekeller, yirminci yüzyılın başında ve özellikle Cumhuriyet ile birlikte yerli üreticilerin himayesi ve modernleşme projeleri için kaynak yaratılması gibi roller üstlendi. Tekel siyasetinin bu yönü büyük ölçüde gün ışığına çıkarıldı. Öte yandan, tüketicilerin ve küçük üreticilerin tekel sistemine yönelik tepkileri çok az incelendi. Osmanlı’da tütün kaçakçılığı bağlamında tekellere direniş incelenmesine karşın, Cumhuriyet dönemine ilişkin bilgilerimiz oldukça sınırlıdır. Bu makale arşiv kaynakları ve gazeteler gibi birincil kaynaklardan yola çıkarak, Cumhuriyet’in ilk dönemlerinde dar gelirli tüketicilerin ve üreticilerin tekellere direnişini, küçük ölçekli kaçakçılık faaliyetleri üzerinden incelemektedir. Kaçakçılık addedilen faaliyetlerin çoğunun tekel sisteminin getirdiği kısıtlamalarla ve tekel ürünlerinin yüksek fiyatlarıyla başa çıkabilmek için dar gelirli üretici ve tüketicilerin başvurduğu bir mücadele aracı olduğunu öne sürmektedir. Kaçakçılığın, devleti modernleşme projeleri için ihtiyaç duyduğu kaynaklara ulaşma konusunda sınırlandırarak ve tekel uygulamalarıyla ilgili tavizler vermeye zorlayarak, dar gelirli insanların devlet karşısında pazarlık gücünü artıran sosyal bir niteliği olduğunu göstermektedir.
Devlet kapitalizmi tekeller dolaylı vergiler kaçakçılık kayıtdışı ekonomi tekellere direniş
Yazar bu çalışma için finansal destek almadığını beyan etmiştir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Political Science |
Journal Section | Articles |
Authors | |
Publication Date | October 30, 2020 |
Submission Date | September 14, 2020 |
Published in Issue | Year 2020 Volume: 29 Issue: 2 |