BibTex RIS Kaynak Göster

Active Raising versus Traditional Raising for Child’s Behavioral Development in Turkish Families

Yıl 2008, Sayı: 13, 85 - 96, 01.06.2008

Öz

In this article, first some characteristics of astrong character are discussed. Next traditional wayof raising children (t) and active way of raisingchildren (a) in a family is handled in terms of discussed characteristics. To this end, they are scrutinized in terms of their presumptive conclusions insocial life, with emphasis on active way of raisingchildren as against traditional way of raising children.While traditional style of raising children mostlyreflects communal relationships, active raising stylereflects individual relationships much more. Thiscomparison is examined within the framework ofEducational Philosophy.

Kaynakça

  • Alwin, D.F. (1988). From obedience to autonomy: Changes in traits desired in children,1924- 1978, Public Opinion Quarterly, 52, 33-52.
  • Celkan, H.Y. (1993). Sociology of education. Erzurum: Atatürk University Publishing, Faculty of Education Press.
  • Doğan, İ. (2004). Philosophical and sociological analysis of society and education problems. Ankara: Pegem Publishing.
  • Graziano, A.M., Hamblen, J.L., & Plante, W.A. (1996) Subabusive violence in child rearing in middle-class American Families. Pediatrics, 98, 845-848.
  • Haris, J.R. (2002) Beyond the Nurture Assumption: Testing Hypotheses about the Child’s Environment. In Borkowski, J.G. (Ed). Parenting and the Child’s World : Influences on Academic, Intellectual, and Social- Emotional Development. Mahwah, NJ, USA: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
  • Kağıtçıbaşı, Ç., Bekman, S., & Sunar, D. (1993). Success starts in family. İstanbul: Ya-Pa Publishing.
  • Kepçeoğlu, M. (1981). Some basic principles in organizing the services of counselling and psychological support in education, in: Kepçeoğlu, M (Ed) Basic education and its problems. Ankara: The Foundation of Turkish Education Publishing, Şafak Press.
  • Montessori, M. (1995). Child education. İstanbul: Özgür Publishing.
  • Sabahattin, P. (1965). How Turkey extricates. İstanbul: Elif Publishing.
  • Senemoğlu, N. (2002). Development, teaching and learning. Ankara: Gazi Press.
  • Shane, S.A. (1992). Why do some societies invent more than others, Journal of Business Venturing. 7(1), 29-46.
  • Sharp, R. & Anthony, G. (1983). Education and social control – a study in progressive primary education. UK.: Unwin Brothers Ltd., The Gresham Press.
  • Socolar, R.R.S., Winsor, J., Hunter, W.M., Catellier, D., & Kotch, J.B. (1999). Maternal disciplinary practices in an at-risk population .Archives of Pediat and Adolescent Medicine, 153, 927-934.
  • Tozlu, N. (1989). A research on Ismail Hakki Baltacioğlu’s educational system. İstanbul: National Education Press.
  • Tuncer, O. (1980) Child, family and its environment, Child and education. Ankara: The Foundation of Turkish Education Publishing.
  • Turgut, İ. (1997). The analysis of the two important concepts of education (Teaching– Learning), 2nd Turkey Education Philosophy Congress, 23-26 October 1996. Ankara: Kozan Publishing.
  • U.S. Department of Education Office of Communications and Outreach (2005) Helping Your Child Become a Responsible Citizen,Washington, D.C.
  • Üstün, E. (1994). The importance of the authority figure in child’s life, in: Üstün, E. (Ed), The handbook for the preschool education. İstanbul: Ya-Pa Publishing.
  • Ün Açıkgöz, K. (2002). Active learning. İzmir: The Education World Publishing.
  • Wells, C. (1984). Human and His World from Point of View of Social Anthropology. İstanbul: Remzi Press Publishing.
  • Wolfestein, M. (1953). Trends in infant care. American Journal of Ortophsychiatr, 23, 120- 130.

Türk Ailelerinde Aktif ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi

Yıl 2008, Sayı: 13, 85 - 96, 01.06.2008

Öz

Bu makalede öncelikle bireylerin bazı güçlü kişilik özellikleri tartışılmış, ardından da bu kişilik özelliklerinden hareketle ailelerin geleneksel çocuk yetiştirme yöntemleri (t) ve aktif çocuk yetiştirme yöntemleri (a) irdelenmiştir. Bu amaçla iki farklı çocuk yetiştirme yönteminin sosyal yaşamdaki muhtemel sonuçlarına da yer verilmiş ve aktif çocuk yetiştirme yöntemlerinin geleneksel yöntemlere olan üstünlükleri vurgulanmaya çalışılmıştır. Buna göre geleneksel çocuk yetiştirme yöntemi daha çok toplumculuğu ön plana çıkarırken, aktif yöntem daha çok bireyciliği ön plana çıkarmaktadır. Bu çalışmada her iki yöntem Eğitim Felsefesi kapsamında karşılaştırılmıştır.

Kaynakça

  • Alwin, D.F. (1988). From obedience to autonomy: Changes in traits desired in children,1924- 1978, Public Opinion Quarterly, 52, 33-52.
  • Celkan, H.Y. (1993). Sociology of education. Erzurum: Atatürk University Publishing, Faculty of Education Press.
  • Doğan, İ. (2004). Philosophical and sociological analysis of society and education problems. Ankara: Pegem Publishing.
  • Graziano, A.M., Hamblen, J.L., & Plante, W.A. (1996) Subabusive violence in child rearing in middle-class American Families. Pediatrics, 98, 845-848.
  • Haris, J.R. (2002) Beyond the Nurture Assumption: Testing Hypotheses about the Child’s Environment. In Borkowski, J.G. (Ed). Parenting and the Child’s World : Influences on Academic, Intellectual, and Social- Emotional Development. Mahwah, NJ, USA: Lawrence Erlbaum Associates, Inc.
  • Kağıtçıbaşı, Ç., Bekman, S., & Sunar, D. (1993). Success starts in family. İstanbul: Ya-Pa Publishing.
  • Kepçeoğlu, M. (1981). Some basic principles in organizing the services of counselling and psychological support in education, in: Kepçeoğlu, M (Ed) Basic education and its problems. Ankara: The Foundation of Turkish Education Publishing, Şafak Press.
  • Montessori, M. (1995). Child education. İstanbul: Özgür Publishing.
  • Sabahattin, P. (1965). How Turkey extricates. İstanbul: Elif Publishing.
  • Senemoğlu, N. (2002). Development, teaching and learning. Ankara: Gazi Press.
  • Shane, S.A. (1992). Why do some societies invent more than others, Journal of Business Venturing. 7(1), 29-46.
  • Sharp, R. & Anthony, G. (1983). Education and social control – a study in progressive primary education. UK.: Unwin Brothers Ltd., The Gresham Press.
  • Socolar, R.R.S., Winsor, J., Hunter, W.M., Catellier, D., & Kotch, J.B. (1999). Maternal disciplinary practices in an at-risk population .Archives of Pediat and Adolescent Medicine, 153, 927-934.
  • Tozlu, N. (1989). A research on Ismail Hakki Baltacioğlu’s educational system. İstanbul: National Education Press.
  • Tuncer, O. (1980) Child, family and its environment, Child and education. Ankara: The Foundation of Turkish Education Publishing.
  • Turgut, İ. (1997). The analysis of the two important concepts of education (Teaching– Learning), 2nd Turkey Education Philosophy Congress, 23-26 October 1996. Ankara: Kozan Publishing.
  • U.S. Department of Education Office of Communications and Outreach (2005) Helping Your Child Become a Responsible Citizen,Washington, D.C.
  • Üstün, E. (1994). The importance of the authority figure in child’s life, in: Üstün, E. (Ed), The handbook for the preschool education. İstanbul: Ya-Pa Publishing.
  • Ün Açıkgöz, K. (2002). Active learning. İzmir: The Education World Publishing.
  • Wells, C. (1984). Human and His World from Point of View of Social Anthropology. İstanbul: Remzi Press Publishing.
  • Wolfestein, M. (1953). Trends in infant care. American Journal of Ortophsychiatr, 23, 120- 130.
Toplam 21 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Yrd. Doç. Dr. Kemal Duruhan Bu kişi benim

Okt. S. Nihat Şad Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2008
Yayımlandığı Sayı Yıl 2008 Sayı: 13

Kaynak Göster

APA Duruhan, Y. D. D. K., & Şad, O. S. N. (2008). Türk Ailelerinde Aktif ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 13(13), 85-96. https://doi.org/10.21560/spcd.78998
AMA Duruhan YDDK, Şad OSN. Türk Ailelerinde Aktif ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. Haziran 2008;13(13):85-96. doi:10.21560/spcd.78998
Chicago Duruhan, Yrd. Doç. Dr. Kemal, ve Okt. S. Nihat Şad. “Türk Ailelerinde Aktif Ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi”. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi 13, sy. 13 (Haziran 2008): 85-96. https://doi.org/10.21560/spcd.78998.
EndNote Duruhan YDDK, Şad OSN (01 Haziran 2008) Türk Ailelerinde Aktif ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi 13 13 85–96.
IEEE Y. D. D. K. Duruhan ve O. S. N. Şad, “Türk Ailelerinde Aktif ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi”, Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, c. 13, sy. 13, ss. 85–96, 2008, doi: 10.21560/spcd.78998.
ISNAD Duruhan, Yrd. Doç. Dr. Kemal - Şad, Okt. S. Nihat. “Türk Ailelerinde Aktif Ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi”. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi 13/13 (Haziran 2008), 85-96. https://doi.org/10.21560/spcd.78998.
JAMA Duruhan YDDK, Şad OSN. Türk Ailelerinde Aktif ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. 2008;13:85–96.
MLA Duruhan, Yrd. Doç. Dr. Kemal ve Okt. S. Nihat Şad. “Türk Ailelerinde Aktif Ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi”. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, c. 13, sy. 13, 2008, ss. 85-96, doi:10.21560/spcd.78998.
Vancouver Duruhan YDDK, Şad OSN. Türk Ailelerinde Aktif ve Geleneksel Çocuk Yetiştirme Yöntemlerinin Çocukların Davranış Gelişimine Etkisi. Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi. 2008;13(13):85-96.