SOMUT OLMAYAN KÜLTÜREL MİRASIN KORUNMASINDA KADIN EMEĞİNİN ROLÜ

Yıl 2017, Sayı: 38, 115 - 138, 07.07.2017

Yeşim Coşar

Öz

Somut olmayan kültürel mirasın
korunması, bir toplumda kimlik duygusu oluşturmakta ve kültürel çeşitliliği
arttırarak insan yaratıcılığına duyulan saygıyı ortaya koymayı hedeflemektedir.
Özellikle el emeği ile ortaya konulan kültürel mirasın yaşatılmasında ve
geliştirilmesinde kadın emeğinin katkısı büyüktür. Bu açıdan bakıldığında, İzmir’in
Seferihisar İlçesi’nde, Türkiye’nin yavaş şehir (Cittaslow) başkenti unvanına
sahip olunmasından sonra, somut olmayan kültürel mirasın korunmasını ve kadın
emeğinin değerlendirilmesini hedefleyen projeler yoğunluk kazanmış durumdadır. Bu
çalışmada somut olmayan kültürel mirasın korunmasında ve geliştirilmesinde
Seferihisar özelinde, kadın emeği konusunda bugüne kadar tamamlanmış ve halen
yürütülmekte olan projeler ele alınmaktadır. Proje ekiplerinde görev alan
yönetici ve katılımcılar ile görüşmeler yapılarak kadınların somut olmayan
kültürel mirasın korunmasındaki katkıları ve bu projelerin bireysel ve
toplumsal etkileri değerlendirilmeye çalışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kültürel Miras, Somut Olmayan Kültürel Miras, Kültür Mirası Turizmi, Kadın Emeği, Yavaş Şehir

Kaynakça

• Aksoy, A. ve Ünsal, D. (2012). Kültürel Miras Yönetimi. Anadolu Üniversitesi. Eskişehir. Bora, A. (2005). Kadınların Sınıfı, İletişim, Ankara. Coşar, Y. (2013) Yavaş Şehir (Cittaslow) Olgusunun Turist Davranışları ve Yerel Halkın Kentsel Yaşam Kalitesi Algısına Etkileri, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Doktora Tezi. Coşar, Y. (2014) Yavaş Şehir Olgusunun Kentsel Yaşam Kalitesi Üzerindeki Algılanan Etkisi. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 25(2): 226 – 240. Dinçer, İ. ve O. Akın. (1995) “Kültür ve Turizm Varlıklarını Koruma Kanunu Kapsamında Koruma Planı ve İdari Yapısı” Kentsel Koruma Yenileme Ve Uygulamalar Kolokyumu 2 (ed. Mehmet Çubuk) İstanbul: (Der.), Mimar Sinan Üniversitesi Yayınları, s.117–137. Güler, M., Y. Ekinci. (2010). “Tarihi Çevre Korumanın Yönetsel Boyutu ve Alan Yönetimi”, Çağdaş Yerel Yönetimler, cilt: 19, sayı: 3, 2010, ss. 1-24. Güneş, F. (2015). Toplumsal Yeniden Üretim ve Karşılığı Ödenmeyen Kadın Emeği, Türk Tabipler Birliği Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, Temmuz-Ağustos-Eylül (57), ss. 2-9. Heike Mayer ve Paul L. Knox (2006). Slow Cities: Sustainable Places in a Fast World. Journal of Urban Affairs, 28(4), 321-334. Hewinson R. (1992). Heritage Interpretation. İçinde Uzzell D. L. (ed.) Natural and Built Environment. Reprinted. Vol.1. London: Belhaven Press. Li, M., Wu, B., ve Cai, L. (2008). Tourism development of World heritage sites in China; A geographic perspective. Tourism Management, 29, 308-319. Madran, E. (2002). Tanzimat'tan Cumhuriyet'e Kültür Varlıklarının Korunmasına İlişkin Tutum ve Düzenlemeler: Ankara, ODTÜ Mimarlık Fakültesi Yayınları. Mayer, H., ve Knox, P. L. (2006). Slow Cities: Sustainable Places in a Fast World, Journal of Urban Affairs, 28 (4), 321-334. McKercher, B., Ho, P.S.Y., & Du Cros, H. (2005). Relationship between tourism and cultural heritage management: Evidence fram Hong Kong. Tourism Management, 26, 539-548. Mies, M. (1996) Women and Work in a Sustainable Society, The Ecumenical Review. Radstorm, S. J. (2005). An Urban Identity Movement Rooted in the Sustainable of Place: A Case Study of Slowes Cities and Their Application in Rural Matinoba, Master of City Planning,University of Manitoba, Department of City Planning. Robertson, R., (1999). Küreselleşme, Çev: Ü.H., Yolsal, Bilim ve Sanat Kitabevi, Ankara. Rodzi, N.I.M., Zaki S.A., & Subli, S.M.H.S. (2013). Between tourism and intangible cultural heritage. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 85, 411-420. Savran, A., G., Demiryontan, T., N. (2008); Kadının Görünmeyen Emeği, Yordam, İstanbul. Seferihisar Belediyesi, Sakin Şehir Seferihisar Rehberi, (2012). Snowball, J.D., & Courtney, S. (2010). Cultural heritage routes in South Africa: Effective tools for heritage conservation and local economic development? Development Southern Africa, 27(4), 563-576. Trotter, R. (2001). Heritage tourism. N. Douglas, N. Douglas & R. Derrett (Eds.), Special Interest Tourism (ss.415-447). Milton: John Wiley. Wallerstein, I., (2002). Tarihsel Kapitalizm, Çev: N.Alpay, Metis Yayınları, İstanbul.
• Internet Kaynakçası: http://teftis.kulturturizm.gov.tr/Eklenti/1279,muserrefcanpdf.pdf?0. Can, M. (2009) Kültürel Miras ve Müzecilik. (Erişim tarihi: 02.05.2016). https://libcom.org/library/power-women-subversion-community-della-costa-selma-james. (Erişim tarihi: 24.05.2016). http://www.unesco.org/culture/ich/en/what-is-intangible-heritage-00003. Venedik Tüzüğü, (1964). Venice Charter. II’nd International Congress of Architects and Technicians of Historic Monuments, Venice, (Erişim tarihi: 20.11.2015). http://www.international.icomos.org/charters/venice_e.pdf,Slow Food Foundation for Biodiversity, (Erişim tarihi: 14.06.2016). http://slowfoodfoundation.com/pagine/eng/pagina.lasso?-id_pg=28 ), (Erişim tarihi: 28.06.2016). Kayın, E. (2008) “Türkiye Koruma Tarihindeki Kırılmalar” Mimarlık, S.338, http://www.mo.org.tr/mimarlikdergisi/index.cfm?safa=mimarlik&DergiSayi=354&RecID=1970 (Erişim tarihi: 21.06.2016).
• http://cittaslowturkiye.org/ ((Erişim tarihi: 03.05.2016).